Chapter 16

Farkas ligt op een bed. Zijn wonden zijn verbonden. Ik vraag me af wat er gebeurd is. 'Wie is Farkas precies?' vraagt Shakari. Ik streel zijn wang. 'Farkas is iemand...iemand die heel veel voor me betekend. Hij is lid van de Companions, en van de cirkel.' 'Hij is een weerwolf, Shakari kan het voelen.' Ik kijk haar aan. 'Ja, dat klopt. Kun jij dat aanvoelen?' Shakari knikt. 'Ja, dat klopt.' 'Dan hoop ik dat de wakers van Stendarr hem niet te pakken krijgen,' zegt Arngeir. 'Ze hebben niet zo op weerwolven en vampieren.' Ik snuif even. 'Daar zorg ik wel voor, geen zorgen.' Ik kijk weer naar Farkas. Ik veeg zijn haar uit zijn gezicht. 'Ik had je achterna moeten gaan, Farkas. Ik was zelfzuchtig. Je hebt zo vaak mijn hachje gered.' Hij kreunt even, en opent zijn ogen. 'Het geeft niet, Arwen. Ik had mezelf niet onder controle. Het had toch geen nut gehad.' Ik druk een kus op zijn voorhoofd. 'Maar ik houd van je, Farkas. Wat is er precies gebeurd?' Hij zucht. 'Ik weet niet meer alles. Ik weet dat ik zo woest werd om wat die elf had gezegd. Toen werd alles wit. Het volgende wat ik me kan herinneren, is dat ik achterna werd gezeten door monniken. Zeiden iets over Stendarr, en dat ik dood moest, omdat ik het werk van Hircine was. Dat ben ik ook wel...Ik heb ze uiteindelijk moeten afmaken, ze lieten me niet met rust. Maar ze hadden me wel flink toegetakeld. En toen ben ik opzoek gegaan naar jou. Ik wist dat je naar High Hrotgar moest. Dus daar ben ik naartoe gegaan.' Hij kreunt weer. 'Ze hebben je inderdaad flink te grazen genomen. Ben je nog Thalmor tegengekomen?' Hij gromt zachtjes. 'Helaas niet.' Ik zucht. 'Ik snap dat ze niet kunt uitstaan. Maar het laatste wat iedereen wil, is weer een conflict. Die elven zijn niet makkelijk. Laat ze maar gewoon links liggen.' Hij kijkt weg. 'Je snapt het niet. Jij hebt niemand verloren door die strontelven.' Ik druk nog een kusje op zijn wang. Hij draait zich weer om. 'Nee, dat klopt. Maar ik was wel bijna iemand verloren.' We kijken elkaar aan. 'Shakari laat jullie wel even alleen.' Ik kijk op. 'Ehm, ja dat is goed. Ik zie je zo wel.' Ik richt me weer op Farkas. 'Heb je me gemist?' vraagt hij. Ik knik. 'Ja, ik heb je heel erg gemist.' Hij tilt zijn hand op, en streelt mijn wang. 'Kus me, schoonheid.' Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ik buig voorover, en druk mijn lippen op de zijne. Ik sluit mijn ogen. Langzaam open ik mijn mond, en even later zijn we helemaal in onze eigen wereld. Na een tijdje trek ik me weer terug. We kijken elkaar weer aan. 'Arwen!' Ik kijk op, en zie Arngeir in de deuropening staan. 'Ja, meester?' Hij loopt me toe. 'Het is tijd dat je verder traint. Farkas moet nu rusten. Het is al laat. Ik stel voor dat je hem laat slapen. Morgen is weer een dag.' Ik knik. 'Ja, meester.' Ik geef hem nog een laatste kusje. 'Slaap lekker, Farkas.' Hij grinnikt. 'Dat zal wel lukken, schoonheid.'
Ik zit in de bibliotheek, samen met Arngeir. We zitten in kleermakerszit. Om me heen zitten de andere Greybeards. 'We zullen je nu gaan inwijden. Het is belangrijk dat je blijft zitten, anders kan het zijn, dat de inwijding niet lukt. Begrepen?' Ik knik. 'Ja, meester.' 'Dan zullen we nu beginnen.' Ik zie dat ze allemaal diep adem nemen. Daar gaan we dan. 'Lingrah krosis saraan Strundu'ul, voth nid balaan klov praan nau. Naal Thu'umu, mu ofan nii nu, Dovahkiin, naal suleyk do Kaan, naal suleyk do Shor, ahrk naal suleyk do Atmorasewuth. Meyz nu Ysmir, Dovahsebrom. Dahmaan daar rok.' De grond beweegt, en met moeite kan ik blijven zitten. Na een tijdje is het beven voorbij. 'Je mag opstaan, Arwen.' Langzaam sta ik op. 'Wat zeiden jullie allemaal?' vraag ik hem. 'Ik zal je een ruwe vertaling geven. Lang heeft de Gehoornde kroon geleefd, zonder een waardige drager te sieren. Met onze adem schenken we het jou, in de naam van Kyne, in de naam van Shor, en in de naam van de oude Atmora. Jij bent nu Ysmir, de draak van het noorden. Vergeet dat niet.' Geboeid heb ik zitten luisteren. Nu is het officieel, nu ben ik de Dragonborn. 'Wat gaat er nu gebeuren, meester?' vraag ik aan Arngeir. 'Dat is niet aan ons om te beslissen. Je bent nu de Dragonborn. We zijn tot jouw dienst. Wij kunnen je leren om de stem te beheersen, om verlichting te bereiken. Wat je met deze kennis doet, is aan jou.' Wat? 'Hoe zit het dan met Alduin?' vraag ik hem verbaasd. 'Wij zijn een orde van vrede, Arwen. Het is aan jou, om te beslissen wat er met Alduin gedaan moet worden. Daar kunnen wij je niet mee helpen. Aan je houding te zien, ben je niet goed geïnformeerd geworden. Nogmaals, wij zijn geen krijgers, we bestuderen de Stem alleen. Voel je vrij om ons om hulp te vragen.' Lekker dan. 'Maar hoe moet ik Alduin verslaan, als ik niet eens weet hoe? Wat is een Dragonborn precies? Wat wordt er van me verwacht? Ik heb nog zoveel vragen.' Arngeir knikt. 'Rustig maar. Je mag hier blijven, zolang je wilt. Farkas kan trouwens nog nergens heen, in die toestand. Wij zullen je zoveel mogelijk proberen te leren.'