21

Viktor hield me nog steeds dicht tegen zich aangedrukt. 'Ben je al bijna klaar met werken?' mompelde hij in mijn haar. Ik lachte op mijn beurt tegen zijn schouder aan. 'Het is pas twaalf uur, ik ben nog niet eens op de helft!' Viktor blies geirriteerd zijn adem uit, en het kriebelde in mijn haar. 'Maar ik wil zo graag even alleen met je zijn. Dat is nog niet gebeurd sinds jij met je tijger-kater mijn bed bijna onder kotste. Dat was niet echt romantisch.' Ik lachte nog harder. 'Ja wat wil je dat ik doe? Ontslag nemen?' Viktor liet me los en pakte mijn gezicht. 'Dat klinkt niet heel verkeerd hoor, dan kunnen we de rest van het voetbal seizoen in bed liggen en films kijken.' Ik stak mijn tong naar hem uit en trok mijn gezicht los. 'Je kan je zusje toch niet alleen laten!' Viktor haalde zijn schouders op. 'Ze gaat morgen weer naar huis.' Ik kuste hem op zijn wang. 'Dan moet je niet met mij zijn, maar met je zusje. Mij kan je elke dag zien!' Hij glimlachte. 'Maar ik wil ook nú met jou zijn!' Ik bloosde en ik hoorde in de verte een deur dicht klappen. Jasper en Nic kwamen naar ons toe lopen met onze lunches. 'Kleffie en beffie!' Riep Nicolai toen ze dichterbij kwamen. 'Jullie lunch.' Hij gaf me mijn nog onaangetaste broodje. 'Mila wilde het al bijna voor je opeten, de vreetzak.' Ik glimlachte dankbaar naar de jongens. Viktor nam een hap van zijn broodje en trok een vies gezicht. 'Hier zit ei op!' Jasper trok zijn wenkbrauwen op. 'Eten jullie dat niet in Denemarken ofzo? Lucas eet dat ook nooit.' Viktor pakte mijn broodje (zonder ei) uit mijn handen nog voordat ik een hap kon nemen en hij stopte hem bijna in één keer in zijn mond. Ik keek hem boos aan. 'Kwijk, dwit is bweter.' zei Viktor met volle mond tegen Jasper. Hij bekeek het laatste stuk van het broodje. 'Twomaat!' riep hij triomfantelijk. 'Je liefde is hier niet zo blij mee, geloof ik.' grinnikte Jasper, die mijn blik zag. Viktor, die net het laatste stukje in zijn mond had gestopt, keek me onschuldig aan. 'Hwapje?' Hij pakte mijn hoofd en opende zijn volle mond vlak voor mijn gezicht. Gillend trok ik me los en duwde ik hem weg. 'Jullie zijn echt vies!' riep ik geschrokken terwijl ik opstond en Nicolai en Jasper schaterlachend naast me stonden. Viktor, die dit blijkbaar de normaalste zaak van de wereld vond, slikte het brood door en stond ook op. 'Kom, we gaan een nieuwe voor je kopen.' Hij pakte mijn hand en trok me in de richting van het clubgebouw, terwijl Nicolai en Jasper achterbleven. Voordat we de trap opliepen, trok Viktor me snel de bocht om. 'We gaan een grapje uithalen! Snel!' Viktor trok me achter zich aan terwijl hij begon te rennen. 'Wat gaan we doen?' riep ik lachend, terwijl we nu door een voor mij onbekend deel van het gebouw rende. Ik zag links en rechts kamers met fitness en massageapparatuur erin staan. Hij stopte aan het einde van de gang en hij keek snel om zich heen voordat hij de deur opende. Ik liep achter hem aan naar binnen en zag dat we in een kleedkamer waren. Viktor liep haastig naar een donkergroene sporttas, die ik herkende als die van Nicolai. Hij viste er een paar Converse gympen uit. 'Ik ga ze in Mila's postvak leggen!' Ik begon hard te lachen. 'Daar heb ik een sleutel van, dus dat komt mooi uit!' 'Schiet op!' zei Viktor, die snel maar voorzichtig ook nog een onderbroek uit een andere sporttas haalde. Hij hield hem met gestrekte arm van zich af en klemde hem tussen duim en wijsvinger. 'Van wie is die?' vroeg ik terwijl ik probeerde om een sprintende Viktor bij te houden. 'Daley, die moet na de training altijd een nieuwe onderbroek aan. Bijgeloof zegt hij, maar ik denk dat het moet van zijn moeder.' We kwamen aan bij de receptie, waar er allemaal brievenbussen aan de muur hingen. Ik zocht het sleuteltje van mijn postvakje, die paste toevallig ook op die van Mila. Snel stopte we de spullen erin en giechelend als een stel kinderen liepen we naar de kantine.
De rest van de dag zat Viktor bij mij en Mila op kantoor. Hij draaide verveeld rondjes op mijn bureaustoel terwijl ik dingen aan het uitprinten was. Mila kwam net terug van de wc. 'Ik zag Nic en Daley net!' riep ze terwijl ze weer ging zitten, en Viktor stopte gelijk met rondjes draaien. 'Wat doen ze hier nog?' vroeg Viktor zogenaamd nieuwsgierig. Hij kon ook echt niet acteren, maar Mila had het niet door. 'Nicolais schoenen waren weg en Daley zocht zijn onderbroek!' Ik proestte het uit en Viktor hield het ook bijna niet meer. 'Vast de revenge van Jasper.' zei Viktor snel. Ik herinnerde mij dat Viktor op onze eerste ontmoeting inderdaad had verteld dat Nicolai de schoenen van Jasper had verstopt. 'Dat zei Nicolai ook!' riep Mila uit. 'Maar wie steelt er nou weer een onderbroek?' Ik begon weer te lachen, maar Viktor haalde serieus zijn schouders op. 'Je merkt echt dat sommige spelers nog zo jong zijn,' begon Mila weer, 'Ik bedoel, een onderbroek! Zo kinderachtig.' Viktor knikte alleen maar instemmend.