Proloog

Zaterdag 20 juni 2015 – 13u30

Eindelijk zijn de examens ten einde! Dat betekent dus: zomervakantie! Het was warm, de zon scheen fel en het terras zat vol. Er waren jonge koppels, oma's en opa's met hun kleinkinderen, jonge gezinnen, vrienden onder elkaar, ... Iedereen zag er zo vrolijk uit en door het goeie weer was iedereen dan ook uitermate vriendelijk. Dit zijn dan ook zo van die dagen waar ik met veel plezier kom werken in de taverne. Begrijp me niet verkeerd, ik kom altijd graag werken! Alleen op zo'n zomerse dagen vind ik het extra leuk. Ik werk in de taverne al sinds mijn 17de, ieder weekend van 7 tot 16 met natuurlijk af en toe een pauze die ik zelf kan inlassen. Dit wordt de eerste zomervakantie waarbij ik ook enkele dagen in de week kan komen werken in de taverne en daar ben ik heel gelukkig mee! Het werk hier in de taverne helpt mij altijd om mijn zorgen te vergeten, het zorgt voor afleiding. Dan stort ik mij op het maken van de gebakjes, denk maar aan glazuurtjes maken of fruit snijden. Maar ook het kletsen met de klanten doet wonderen! Keer voor keer sta ik versteld over hoe open sommige mensen zijn over hun leven. Één keer was er een dame van middelbare leeftijd die me alles uit te doeken deed over hoe ze haar erfenis zou verdelen onder haar kinderen en kleinkinderen. Dan heb ik het nog niet had over die ene oudere dame die telkens op hetzelfde tijdstip komt. Klop 11u00 komt ze de taverne binnengewandeld samen met haar kleine maltezer: "Baltazar". Keer voor keer begroet ze me op dezelfde manier en hebben we dezelfde conversatie: "Och, ben jij het Léonie. Och, mijn lieve kind. Wat ben ik blij om jou weer te zien!" - "Dag Mevrouw Van Dam, je zou eens moeten weten hoe blij ik ben om u te zien! Ik vroeg me al af waar u bleef!" - " Och, kind. Je kent dat wel. Dan loop je over de markt en loop je oude schoolvriendinnen tegen het lijf. Altijd willen ze een praatje maken over het weer of beginnen ze weer te klagen over hun man. Daarom ook dat ik nooit getrouwd ben weetje. Met mannen heb je altijd problemen, je kunt ze niet vertrouwen! Behalve mijn lieve Baltazar." - Wanneer ze over mannen begint dan zwijg ik, het beste wat je kan doen is haar gewoon laten uitratelen. Wanneer ze klaar is gaat ze verder: "Ach, Léonie. Een warme kop koffie met een pannenkoek zal me smaken." - "Zoals altijd hé, Mevrouw Van Dam." Daarna breng ik haar een kop koffie met een pannenkoek die ze met veel smaak verorbert. Echt waar, gesprekken met klanten zijn de beste soort afleiding! Geloof me maar als ik zeg dat de gesprekken met Mevrouw Van Dam zeker voor veel afleiding gezorgd hebben dit schooljaar...

Dit schooljaar - het was mijn laatste in de middelbare school - was harder dan de andere jaren. Vergeef mij, ik ben fout. Niet het volledige schooljaar was hard, maar de laatste vijf maanden wel. Voor mij leken die vijf maanden een volledig schooljaar. Om eerlijk te zijn - sorry voor mijn iet wat pessimistische kantje - denk ik dat het hier allemaal nog niet afgelopen is. Ik heb me afgezonderd van mijn vrienden, ik bedoel van één vriend in het bijzonder. Het is te zeggen, dat probeer ik. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Simpelweg omdat hij het niet doorheeft dat ik me probeer af te zonderen. Daarom ben ik er dan ook zeker van dat het hier niet ophoudt. Alles was dit schooljaar - laatste vijf maanden - gebeurd is zal zeker nog een staartje krijgen, hoogstwaarschijnlijk dus in de zomervakantie...