Hoofdstuk 38

(Jazz pov)

Draco zet me zachtjes neer en kijkt me aan met waterige ogen. Een brok vormt zich in mijn keel en ik moet een paar keer slikken voor ik iets kan uitbrengen.
"Dit is nu al de tweede keer." Begin ik zuchtend. "Ik ben samen met Alex, Draco." Zeg ik er nog achteraan.
"Jazz, ik zou je zo gelukkig kunnen maken. Er is gewoon een aantrekkingskracht tussen ons die je niet kan negeren. Anders had je me gewoon een stomp gegeven en was er niets aan de hand. Ik ben altijd een tegenstander geweest van modderbloedjes en van weerwolfkruisingen, maar ik vind het bij jou totaal geen probleem, zo ver gaat het en ik ken je nog maar pas." Zucht Draco, nog steeds twinkelen zijn ogen van het vocht.
Ik kan me niet bedwingen en trek hem tegen me aan.
"Ik weet wel wat je bedoeld maar Alex vermoord me als hij hier achter komt." Zeg ik, nu in snikken uitbarstend.
Draco houdt me vast en wiegt me zachtjes heen en weer. Hij maakt sussende geluiden en zet me op zijn shoot in het kleine zeteltje.

*********************************************************

Met een schok word ik wakker. Meteen zie ik dat ik niet in de Hufflepuff slaapzaal ben. Na enkele seconden dringt het tot me door. Gisterenavond was ik bij Draco in the room of requirement. Schichtig kijk ik om me heen. Ik merk dat Draco me heeft ondergestopt in de sofa en mijn hart gaat even wild tekeer. Draco zelf ligt op de koude stenen vloer, zonder deken. Hij bibbert in zijn slaap. Een golf van medelijden gaat door mijn lichaam en ik verschiet ervan. Het is zo lang geleden dat ik nog medelijden had met iets of iemand. Snel neem ik het deken van me af en leg ik het over Draco heen, dan wandel ik de kamer uit richting de ontbijtzaal. Ik mag niet meer met Draco omgaan. Gelukkig is het snel kerstmis en dan kan ik naar mijn adoptie ouders. Even weg van alle twijfels en emoties.

Melding: Sorry, dit is eigenlijk een half stuk voor de vulling van het verhaal :p
Ik beloof je een spannender stuk volgende keer ^^