010

Auw, mijn hoofd... Uitgeput open ik mijn ogen maar sluit die weer meteen, auw wat doet mijn hoofd zoveel pijn! Wat is er gisterenavond gebeurd? Waarom voel ik mij toch zo. Met heel veel moeite open ik mijn ogen opnieuw en kijk rond. Hé, deze plek herken ik niet... Waar ben ik? Waar is Iris? Oh... oh... Ik schiet meteen recht en kijk om mij heen, dit is een hotel kamer... Shit. Wat is er gebeurd? Opeens wandelt iemand de kamer binnen en meteen slaak ik een gil en de persoon schrikt op en ik kijk hem goed aan. 'Alex?' 'Oh god, Heather. Verdorie wat liet je mij schrikken zeg.' 'Wat doe jij hier?' 'Zou je mij niet beter vragen wat jij hier doet?' hij trekt een wenkbrauw op en zet zijn zonnebril af. 'Hoe laat is het?' 'Tien uur.' 'Verdorie! Ik ben te laat!' meteen spring ik recht uit het bed, oh dat was geen goed plan! Alex houdt mij tegen en duwt me voorzichtig terug op het bed. 'Ik heb al naar je werk gebeld, om te zeggen dat je ziek geworden bent.' verbaasd staar ik Alex aan die enkel een glimlach op zijn gezicht staan heeft. Ja fijn hoor dat je daar zo staat te lachen, maar wat is er vannacht gebeurd? Alex zet wat spullen op het tafeltje en ik bijt op mijn lip, bijna te bang om hem de vraag te stellen. 'Dus uhm, Alex.' 'Ja Heather?' 'Hoe kom ik hier terecht?' met een grote grijns op zijn gezicht kijkt Alex mij aan en wandelt naar mij toe, om zich dan naast mij op het bed te zetten. 'Je hebt mij gisteren dronken gebeld, en ik heb je opgehaald, ik wou je naar huis brengen, maar je was al in slaap, of flauw gevallen nog voor dat ik je adres wist.' 'Oh...' dat ene woordje komt piepend uit mijn mond. 'Dus, waar heb jij dan geslapen?' 'Op de bank.' lacht hij en ik haal opgelucht adem. Er is dus niets gebeurd. Ik schaam mij toch wel een beetje, Alex had mij nooit zo mogen zien. Nu heb ik zeker al mijn kansen verkeken. 'Sorry.' fluister ik zacht en kijk met schaamrode wangetjes naar mijn handen die mijn mijn schoot liggen. 'Niet erg hoor. Ik heb wel nog nooit zoiets meegemaakt, dus het was wel een nieuwe ervaring voor mij.' ik word nog roder. Wat heb ik die jongen toch aangedaan. 'Je moet wel meer oppassen hoor, ik weet niet of je vaker zo dronken bent, maar je weet maar nooit dat je in de verkeerde handen terecht komt.' 'Dankjewel om mij, wel op te vangen?' 'Geen dank Heather.' bracht Alex lachend uit en drukte een kus op mijn wang. Oh god, daar ontplofte een bom van vlinders in mijn buik. Ik begin wat ongemakkelijk te lachen en kan mijzelf wel voor de kop slaan. 'Dus, nu je toch niet moet gaan werken, en je mij wat verschuldigd bent na mijn heldhaftige reddingsactie, kunnen we misschien samen iets gaan doen?' 'In plaats van morgen?' 'Nee, morgen gaat ook gewoon lekker door?' ik kijk Alex verlegen aan en knik dan. 'Oké super, wel hier ik heb een aspirientje bij tegen de hoofdpijn en een glas water.' 'Dankjewel Alex, je redt mij alweer.' 'Geen probleem. Heather, helemaal geen probleem.'

Hi iedereen,

ik zet vlug even een deeltje online want kan mij niet echt concentreren op mijn studies :p. Het is gewoon zo saai, en nog steeds al die domme dingen die in mijn hoofd spoken. Ugh --'. Het is niet fijn!

Maar, veel leesplezier!

Dikke kus! Silke xx