Chapter 15

Ik sta buiten. Om me heen staan de Greybeards. Shakari zit op een bankje, op veilige afstand. 'Wat gaan jullie doen?' vraag ik ze. 'We gaan je Ro en Dah leren. Samen met Fus, vormt dit de Ongeremde Kracht. Meester Einarth zal je de energie van het woord Ro geven.' Einarth komt naar voren, en richt zijn handen op de grond. Er verschijnen een soort vlammen, en er verschijnt een woord op de grond. 'Loop naar het woord toe, en absorbeer de energie.' Voorzichtig loop ik naar het woord toe. Ik hoor Arngeir grinniken. 'Rustig maar, er kan je niks gebeuren.' Weet ik veel. Ik zak door mijn knieën. Ik hoor het woord. 'Ro...Ro...Ro..' Ik raak het woord aan. Om me heen verschijnen weer vlammen, en ik krijg een energiestoot. Ik voel me een stuk sterker. Ik sta weer op. 'Je hebt nu de energie opgenomen,' zegt Arngeir. 'Probeer het maar eens uit.' Ik haal diep adem. 'Fus Ro!' Ik zie een grote hoeveelheid sneeuw wegvliegen. Arngeir knikt. 'Heel goed. Nu zal meester Einarth je het woord Dah leren. Dah betekent duw, of voorstuwing.' Einarth knikt, en richt zijn handen weer op de grond. Het woord verschijnt weer, naast Ro. Ik loop weer naar het woord toe. Ik raak het woord aan, en hetzelfde gebeurt. 'Probeer het nu nog eens,' zegt Arngeir. Ik haal even diep adem. 'Fus Ro Dah!' ik hoor de echo van mijn stem, een knal, en zie nog eens heel veel sneeuw wegvliegen. 'Goed zo, Arwen!' zegt Arngeir. 'Je hebt de Ongeremde Kracht geleerd. Veel mensen duurt het jaren om deze onder de knie te krijgen, maar door je drakenziel, heb je het zo opgepakt. Je mag trots op jezelf zijn.' 'Ik voel me zo sterk,' antwoord ik. Arngeir knikt. 'Dat zal best. Je hebt de draak in je gevoed.'
Ik zit met Shakari aan de eettafel, te eten. 'Is het opgevallen, dat alleen meester Arngeir spreekt?' vraagt Shakari. Ik kijk op van mijn bord. 'Ja, nu je het zegt. De rest heeft nog niet gesproken. Geen woord.' 'Shakari vraagt zich af wat erachter zit.' Ik zie Arngeir aankomen lopen. 'Smakelijk,' zegt hij. 'Meester Arngeir, Shakari heeft een vraag. Waarom spreken de andere Greybeards niet?' Arngeir gaat aan de tafel zitten. 'Sïmpel. Hun stem is veel te krachtig. Hun gefluister is al dodelijk.' Ik hoor opeens geklop op de poort. Wie zou dat zijn? Arngeir draait zich om. 'Dat is vreemd. We krijgen normaal nooit bezoek.' Ik sta op. Ik vertrouw het niet, en pak mijn zwaard. 'Ik ga wel kijken. Blijf hier.' Shakari staat ook op. 'Arwen, Shakari gaat ook mee.' Ze heeft een dolk in haar hand. Ik knik. 'Meester, u en de anderen kunnen beter hier blijven.' Samen met Shakari loop ik naar de poort. Ik hoor weer geklop. Ik houd mijn zwaard klaar. Ik gebaar Shakari dat ze schuin achter me moet staan. Hier gaan we dan. Ik trek de poort met een ruk open. 'Wie is daar, en wat moet je!' roep ik. Meteen laat ik mijn zwaard zakken. Verbaasd kijk ik naar de persoon voor me. Maar dat kan niet...Het is...Het is Farkas. Hij kijkt me aan. Hij is zwaargewond. Zijn uitrusting is grotendeels kapot, en hij bloedt. 'Farkas?' reageer ik verbaasd. Hij grinnikt. 'Je kent me nog, zo te zien.' Hij zet een stap naar voren. Hij wil me omhelzen, maar valt op de grond. Ik laat mijn zwaard vallen, en vlieg naar hem toe. 'Farkas! Oh god, Farkas, zeg iets!' Hij kreunt. 'Wat is er aan de hand?' hoor ik Arngeir vragen. Ik draai me om. 'Ik ken hem. Hij heeft medische hulp nodig, en snel!' Arngeir knikt. 'Natuurlijk. Breng hem naar de slaapzaal. We zullen kijken wat we kunnen doen.'