O43 - The Dark Mark

Met een emotieloze blik in mijn ogen, ging ik zitten op de stoel rechts van Voldemort. De man keek mij aan, en opende toen zijn mond. 'Vanavond zal je je eindelijk bij ons voegen,' zei Voldemort, 'bij mij.' 'Ja, vader, ik ben vereerd.' Hoewel ik verwachtte dat mijn stem zou trillen, was dat niet het geval. Voldemort grijnsde even. Voldemort pakte zijn toverstok uit zijn gewaad, en hij hield deze losjes in zijn hand. 'Ik twijfel er niet aan dat je loyaal aan mij zult zijn,' zei Voldemort, 'geef mij je arm, Sarah Riddle.' Voor een paar seconden twijfelde ik, maar Voldemort keek mij afwachtend en dringend aan. Ik stak mijn arm naar hem uit, en Voldemort pakte mijn pols vast. Zijn vingers sloten zich om mijn pols, als slangen die nooit mee zouden loslaten. Voldemort drukte met zijn andere hand zijn stok op mijn arm. Vervolgens mompelde hij een spreuk, die erg veel op Morsmordre leek. Het volgende moment trok er een brandende pijn door mijn arm. Die al snel door trok naar de rest van mijn lichaam. Mijn spieren spanden zich aan. Ook Voldemort leek dit te merken, toen hij geamuseerd naar mij keek. Maar verder gaf ik geen kik. Zonder enige emotie te tonen bleef ik hem in zijn ogen aanstaren. De Death Eaters leken niets door te hebben. Langzaam, zag ik hoe The Dark Mark kronkelend op mijn arm verscheen. The Dark Mark was pikzwart, en de huid er om heen was roodgekleurd. Hoewel de brandende pijn verdween, bleef er alsnog een naar gevoel achter op de plek waar The Dark Mark zat. Voldemort haalde zijn toverstok van mijn arm af, en hij liet mijn arm los. Langzaam trok ik mijn arm terug, en ik liet deze op de tafel rustte. Voldemort keek mij aan. 'Welkom, Sarah,' zei hij. 'Dank u, vader.'

Voldemort verbrak ons oogcontact en hij keek de tafel rond. Ik deed het zelfde. Er waren erg veel Death Eaters aanwezig. Maar mijn blik bleef hangen op één persoon. Professor Severus Snape. Toen hij mij in mijn ogen aankeek, wendde ik mijn blik af. Was hij een Death Eater? Wist Dumbledore dat? 'Jullie mogen nu gaan,' zei Voldemort. Ik wilde opstaan, maar Voldemort zei mijn naam. 'Jij nog niet, ik heb iets dat van jou is,' zei Voldemort. 'Zoals wat?' vroeg ik. Voldemort pakte een toverstok uit zijn gewaad. Mijn toverstok. Hij hield mijn toverstak in mijn richting, en ik pakte hem stevig in mijn handen vast. Het voelde vertrouwd om mijn toverstok weer vast. Zeker aangezien ik hem een paar weken niet had gezien. 'Dank u, dat u mij mijn toverstok terug geeft.' 'Je zult hem nog hard nodig hebben,' zei Voldemort, 'vanavond nog.' Vragend keek ik hem aan. 'Vanavond?' Voldemort knikte. 'Wormtail!' Zijn stem klonk hard door de zaal. Het volgende moment kwam er een ratachtig mannetje de zaal binnen. 'Wat kan ik voor u doen, my Lord?' vroeg hij onderdanig. 'Breng onze gast,' zei Voldemort, 'en schiet op.' 'Natuurlijk, my Lord,' zei Wormtail snel, 'nu meteen.' Wormtial liep snel en angstig de kamer uit. 'Gast?' vroeg ik. Mijn vraag werd beantwoord toen Wormtail terug kwam net de gast. 'Nee, alstublieft! Ik heb niets misdaan!' zei een smekende stem. Ik draaide mijn hoofd om, en ik zag een oude man op de grond liggen.

Voldemort stond op, en hij liep naar de man toe. De man keek hem smekend aan. 'Alstu-' Maar Voldemort praatte door hem heen. 'Zwijg!' De man was stil, en Voldemort gebaarde dat ik moest komen. Langzaam stond ik op, en de man keek mij smekend aan. 'Dit is een Muggle,' zei Voldemort, 'en ik wil dat jij hem verwelkomt.' 'Met plezier,' loog ik, en ik richtte mijn toverstok op de man. 'Nee! Niet doen!' Even twijfelde ik, en Voldemort merkte dit. 'Waar wacht je op? Wil je zelf ook-' zei Voldemort dreigend, maar ik zei de Curse al. 'Crucio.' De man schreeuwde het uit, een schreeuw vol pijn. Na 10 volle minuten zei Voldemort dat ik moest stoppen. 'Goed zo, Sarah,' zei Voldemort, en hij legde zijn hand op mijn schouder. 'Maak het af,' siste hij in mijn oor. Ik draaide mijn gezicht naar hem toe. 'Bedoelt u-' 'Ja, dood hem.' Ik keek weer naar de man, hij lang uitgeput op de grond. Ik zou hem uit zijn lijden verlossen, en met dat in mijn achterhoofd deed ik wat Voldemort van mij vroeg. 'Avada Kedavra.'