O41 - Thank you

De dagen gleden langzaam voorbij. Ik wist dat Draco weer naar Hogwarts was gegaan. Een week geleden. En hier zat ik dan, opgesloten, gemarteld en vernederd. Ze waren me vergeten, er was niemand die mij kwam redden. Wat betekende dat ik mezelf moest redden. Als ik dat niet zou doen, dan zou ik hier sterven. Ik zuchtte, ik had geen keus. 'Ik wil met The Dark Lord spreken,' zei Bellatrix, toen ze mij 's ochtends weer kwam. Een grijns sierde haar gezicht, en ze leidde me de trap op. Ze bracht me naar dezelfde kamer, waar ik Voldemort voor het eerst had gezien. Bellatrix klopte op de deur, voordat ze naar binnen ging. 'My Lord, ze wilt met u praten,' zei Bellatrix. Voldemort keek op vanuit zijn stoel. Nagini gleed over zijn schouders, en siste mijn naam regelmatig. 'Goed, Bellatrix, vertrek.' Bellatrix boog een keer naar Voldemort, en toen liep ze de kamer uit.

'Spreek,' zei Voldemort. Ik keek hem in zijn rode ogen aan. 'Ik moet u mijn excuses aanbieden, vader,' zei ik zacht, 'ik hoop dat u mij kan vergeten dat ik zo stom was.' Voldemort keek mij aan met een triomfantelijke blik aan. 'Sarah,' siste Nagini. De slang gleed van Voldemort zijn schouders af, en ze nestelde zich naast mij op de grond. Met haar gele ogen keek ze mij aan. 'Ik wist wel, dat je de juiste keuze zou maken,' zei Voldemort. Hij gebaarde dat ik moest komen. En met moeite liep ik op hem af. Voldemort pakte mijn linkerarm vast, en met zijn witte, dunne vingers gleed hij over mijn huid. 'Vanavond zal ik je brandmerken met The Dark Mark,' zei Voldemort, die nog steeds mijn arm vast hield. 'Dat is een eer, dank u,' zei ik. Voldemort keek mij aan in mijn ogen. 'Je gaat mij trots maken, Sarah Merope Riddle,' zei Voldemort, 'daar ben ik zeker van.'

Ik werd door Narcissa Malfoy geholpen om mijzelf op te knappen. Ze begeleidde me naar één van de grote kamers in Malfoy Manor. 'Ik neem aan dat u wilt rusten,' zei Narcissa. Ik knikte. 'Kunt u ook wat eten laten brengen?' vroeg ik, aangezien ik 3 weken amper wat te eten had gekregen. En sterk vermagerd was. 'Natuurlijk,' zei Narcissa, en ze verliet de kamer. Ik keek rond, en de kleuren zwart, groen en zilver overheersten. Een groot kleed lag over de houten vloer, en een aantrekkelijk bed. Ik liet mezelf vallen, en toen ik mijn ogen sloot, viel ik in een diepe slaap.

De zon scheen zwakjes door het raam toen ik wakker werd. Ik rekte mezelf uit, wat pijn deed. Al mijn spieren, mijn hele lichaam was overbelast. Met moeite stond ik op, en zag hoe er een paar boterhammen lagen. En een glas Pumpkin Juice. Toen ik alles ophad, liet ik mezelf voldaan op het bed vallen. Mijn maag was, voor het eerst in een hele lange tijd gevuld. Na 10 minuten stond ik op, en liep ik naar de badkamer. Hoewel ik nog niet mijn volle kracht terug had, kon ik lopen, zonder dat er zwarte vlekken voor mijn ogen begonnen te dansen. In de badkamer, wierp ik een blik in de spiegel, en ik schok van mij zelf. Ik had grote wallen onder mijn ogen, en mijn haar zag er vet uit. Onder mijn linkeroog, zat een grote snee. Ik zuchtte, en ik richtte mijn blik op een bad. Het leek me erg aantrekkelijk, en ik moest mezelf simpel weg wassen. Ik liet het bad vollopen, en op een magische wijze ontstond er veel schuim. Ik kleedde mezelf uit, en ik stapte in het bad. Ik schrok even van de warmte van het water, maar besefte toen dat het water comfortabel was. Met een kleine plons liet ik mezelf zakken.