O4O - Please, stop

De dagen die volgenden waren een ware hel. Dagelijks werd ik uit de kelder gehaald. Om vervolgens bruut gemarteld te worden door een van Voldemort zijn Death Eaters. In de meeste gevallen was dit Bellatrix Lestrange. En ze genoot ervan om mij pijn te doen. Haar snerende lach klonk in mijn oren. Een nieuwe dag was aangebroken; een nieuwe dag vol martelingen en pijn. 'Kom, kleine Riddle!' riep ze, toen ze de kelder deur open deed. Met haar toverstok in haar hand, liep ze de kerker binnen. 'Kom, kom!' Zodra ze mij zag, trok ze me mee aan mijn haar. Ze sleurde me ruw de trap op, en ik struikelde. Met mijn hoofd viel ik tegen een traptreden op. Zwarte vlekken dansten voor mijn ogen, nu al. Dit ging een zware dag worden. Bellatrix trok mij weer omhoog aan mijn haar, totdat ik weer wankel op mijn voeten stond. Ze trok mij de gang door, tot we in een klein kamertje waren. Bellatrix gooide me op de grond. 'Crucio!' Haar stem klonk vol plezier, toen ze de Curse riep. Een lang uitgerekte gil kwam over mijn lippen. Bellatrix hield de spreuk lang vol, en ik crepeerde over de grond. 'S-stop! Alsjeblieft!' smeekte ik. En dit was de eerste keer dat ik gesmeekt had. Normaal gesproken sprak ik nooit tijdens de martelingen die ik moest door staan. Na een paar seconden hief Bellatrix haar Curse op. 'Je bent ondankbaar! Hoe durf je tegen de wil van The Dark Lord in te gaan,' sneerde Bellatrix, 'je hoort tróts te zijn! Trots, dat jij zijn dochter mag zijn. Je verdient het niet! Crucio!' De Curse raakte mij, en wederom schreeuwde ik het uit.

Een halfuur later lag ik op de grond. Bellatrix was vertrokken. Ik staarde naar het plafon. Mijn lichaam deed zeer, van de vele martelingen die ik had ondergaan. Ik zat onder de blauwe plekken, en wonden. Toen ik hoorde dat er een deur open ging, keek ik niet op. Ik hoorde hoe twee personen de kamer binnen liepen. 'Kom, Draco, wees niet bang,' klonk de kille stem van Voldemort. Draco. Zwak keek ik op, en ik keek in het bleke gezicht van Draco Malfoy. Hij had een geschokte blik in zijn ogen, toen hij mij zag. 'Dit Draco, is Sarah, je herkent haar vast wel,' zei Voldemort. Hij ijsbeerde langs mij op. En hij wierp me een blik vol afgunst toe. 'Sarah voldoet niet aan mijn wensen, en daarvoor wordt ze gestraft.' Ik hoorde hoe Draco gespannen ademhaalde. 'Pak je toverstok, Draco,' zei Voldemort kil. Draco twijfelde even. 'Ik zei, pak je toverstok!' zei Voldemort, vol woede, 'of wil je het zelf voelen?!' 'Nee, my Lord,' zei Draco, en hij trok zijn toverstok uit zijn gewaad. Hij richtte hem op mij. Voldemort keek afwachtend af. 'Crucio,' fluisterde Draco, in zijn ogen kon ik zijn spijt zien.