007

'Is hij hier al geweest?' ik kijk op en zie ineens Iris voor mijn neus staan en een brede glimlach verschijnt op mijn gezicht. 'IRIS!' roep ik blij en ga meteen mijn beste vriendin knuffelen. 'Ja ja, Heather, ik ben ook blij om jou te zien! Is Alex, of hoe heet hij ook weer, hier al geweest.' 'Je hebt hem net gemist girl.' brengt Nicola lachend uit en Iris kijkt mij verbaasd aan. 'Echt?' met schaamrode wangen begin ik te knikken en zuchtend gaat Iris op een stoel zitten. 'Het is niet eerlijk.' 'Ah, misschien volgende keer wel.' zeg ik tegen mijn lieve vriendin en geef haar een stukje chocolade taart met een kopje chocomelk. 'Dit zal je wel opfleuren.' Iris begint lachend met haar hoofd te schudden en wat ben ik blij dat ik haar aan het lachen gebracht heb. 'Ja, misschien een ander keertje, ik ben wel benieuwd naar hem hoor! Hij lijkt echt een leuke jongen te zijn.' Voor dat ik iets kan zeggen, smijt Nicola haar snavel er weer eens tussen. 'Maar ze moet toch wel oppassen hoor, ze kent hem ook niet echt hé. Misschien is het wel een creep die van plan is haar te vermoorden.' 'Serieus, Nicola?' ze schenkt mij een knipoog en kijkt op de klok. 'Waar blijven die twee pipo's om onze shift over te nemen, en je weet wel wat ik bedoel Heather.' met een diepe zucht ga ik naast Iris gaan zitten en neem ook een hapje van de taart. 'Hé dat is mijn taart!' roept ze beledigd maar ik steek mijn tong naar haar uit. 'Je krijgt deze gratis, so shut up.' Iris haar mond valt van verbazing open en ik knipoog naar mijn lieve vriendin. Oh wat was het toch leuk om grapjes met haar uit te halen. 'Het is niet echt druk hé vandaag.' merkt Iris ineens op en Nicola en ik geven haar de meen je dit nu serieus blik. 'Lieve Iris, het is hier nooit zo druk als in de andere Starbucks shops die in het midden van alle drukte liggen.' 'Ja hallo, dom ben ik nu ook niet hoor, maar het is toch wel enorm rustig?' 'Natuurlijk, de meeste mensen zijn op dit moment nog aan het werk hé meid.' Iris haar gezicht loopt wat rood aan en lachend sla ik een arm om haar heen. 'Hé, by the way. Wil jij meegaan naar een concert, binnen een maand of zo?' met een vragende blik kijk ik Iris aan. 'Welk concert?' 'Oh, wel, je weet wel.' 'Nee, dat weet ik niet.' Iris wordt dit maal nog roder en ik heb echt niet door waarover ze het heeft, tot opeens mijn frank valt. 'Die ene band waar je zo gek van bent, waar je een poging bij doet om mij een fan te maken?' '5 Seconds of Summer heten ze.' ik schiet in de lach en kijk mijn beste vriendin lachend aan. Ik heb nog nooit naar muziek geluisterd, of ook maar een foto gezien, en dat wilde ik zo houden, maar als Iris echt enorm graag naar het concert wilde gaan, zou ik wel mee gaan. 'Oké, op de voorwaarde dat je mij niet op voorhand naar hen laat luisteren of ook maar iets van foto's toont. Ik wil verrast worden.' Een kreet van vreugde ontsnapt uit de mond van mijn beste vriendin en ze slaat haar armen veel te enthousiast rond mijn nek. 'Dankje, dankje dankje! Dankjewel Heather! Je bent de beste vriendin van de wereld en ik sta bij jou in het krijt!' 'Verdorie dat had ik op moeten nemen!' met ons twee schieten we in de lach, en dan eindelijk komen mijn collega's toe om onze shift over te nemen. 'Bye Nicola, zie je morgen!' 'Doei Heather! Bye Iris!' 'Dag Nicola!' snel neem ik mijn spullen en trek Iris dan mee naar buiten. 'Klaar voor een gekke meiden dag/avond?' Iris knikt wild en lachend sla ik mijn arm om haar heen. Wat is het toch fijn om een beste vriendin zoals haar te hebben.