Chapter 13

Farkas duwt me aan de kant. 'Wacht jij maar!' Ik draai me om. Verbaasd en geschokt kijk ik naar hem. Hij verandert...in een weerwolf. Ik hoor hem grommen en kreunen. De elven zijn net zo verbaasd als ik. 'Wat is dit?' zegt de elf. Farkas gromt, en stormt op de elf af. Met een haal van zijn klauw, haalt hij de elf neer. De rest grijpt naar zijn wapens! Het heeft geen zin, aangezien Farkas ze zo heeft uitgeschakeld. Wat doet hij nu? Hij buigt zich over de lijken heen, en begint te eten! Ik moet moeite doen om niet te kokhalzen. Hij kijkt op. Uh oh... Ik zet een paar stappen achteruit. 'Farkas?' Hij gromt naar me. Dit is niet goed. Hij loopt langzaam naar me toe, nog steeds grommend. 'Farkas, ik ben het. Arwen. Weet je nog?' Hij herkent me niet. Hij is zo woedend. Snel pak ik mijn boog. 'Achteruit! Ik wil dit niet doen, Farkas! Alsjeblieft, probeer je te herinneren.' Hij begint om me heen te cirkelen. 'Farkas, alsjeblieft...Ik ben je Schildzuster. Herken je me niet meer?' Opeens hoor ik achter me geritsel. Farkas hoort het ook, en rent erop af. Ik zie een hert wegrennen. Farkas rent erachter aan, en verdwijnt al snel in het bos. Ik blijf even staan. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik kijk naar de lijken. Er is niet meer veel van over. Moet ik hem achterna? Maar hij herkent me niet meer. Ik haal even diep adem. Rustig blijven, Arwen. Je moet door. Je moet naar de Greybeards toe. Farkas redt het wel. Ik draai me om, en loop langzaam verder.
Eindelijk ben ik in Ivarstead aangekomen. Voor me zie ik de berg liggen. Ik zucht. Moet ik echt helemaal naar boven? Ik kan de top niet zien, er hangen wolken voor. Ik richt me weer op het dorpje. Het is nog kleiner dan Riverwood. Hier wonen echt maar een handvol mensen. Nou, waar zijn die 7000 treden? Ik loop het dorp in. Ik zie iemand hout kappen. Hij zal het wel weten. 'Ehm, excuseer. Weet u misschien hoe ik in High Hrotgar kom?' vraag ik aan de man. Hij kijkt op. 'High Hrotgar? Niks zeggen, je bent een pelgrim. Brug over steken, en de trappen oplopen. Pas op met wolven. Die zitten er de laatste tijd veel. Verwacht er overigens niet teveel van. De Greybeards zijn niet bepaald feestvarkens.' 'Oké, bedankt.' Ik loop verder. Nou, ik kan maar beter gewoon beginnen te lopen. Het is nog vroeg.
Pff... Hoe lang moet ik nog? Ik kijk naar beneden. Ik zit al erg hoog, dat wel. En er ligt hier sneeuw. Het kan toch niet meer lang duren. Ik ben inderdaad wat wolven tegengekomen. Nou, die hadden even pech. Ik loop verder. Het kan nu toch niet meer ver zijn? Ik loop al zeker anderhalf uur. In de verte zie ik iemand lopen. Ah, gelukkig. Nog een levende ziel. Het is een khajit, een vrouwelijke khaijit. Ik ren ernaartoe. 'Hé, jij daar! Wacht even!' De vrouw wacht, en draait zich om. Ik loop naar haar toe. 'Bedankt voor het wachten. Ben jij ook op weg naar High Hrotgar?' Ze knikt. 'Ja, dat klopt. Shakari loopt al bijna 2 uur.' Ze heeft een dikke mantel om. Ik zie dat ze een zwaard bij zich heeft. 'Aangenaam, ik ben Arwen. Ik loop ook al een hele tijd. Vind je het goed als we samen gaan?' Shakari knikt. 'Ja, dat zou Shakari erg op prijs stellen. De berg is koud en eenzaam. Een metgezel kan geen kwaad.' Ik knik. 'Dank je.' Samen lopen we verder. 'Komt Arwen uit High Rock?' vraagt ze. Ik knik. 'Ja, dat klopt. En jij?' 'Elsweyr. Shakari is op reis gegaan met andere khajits. Maar ze heeft de karavaan verlaten, om op avontuur te gaan.' Ik knik. 'Klinkt goed. Ik ben ook op rondreis. Ik was een beetje uitgekeken op High Rock.' Shakari knikt. 'Ja, dat gevoel kent Shakari. Tijd voor iets nieuws. Shakari hoopte de Greybeards te ontmoeten, maar hoorde in Ivarstead dat ze erg op zichzelf zijn.' 'Nou ja, misschien maken ze vandaag een uitzondering. Het is niet vaak dat je een khajit tegenkomt in Skyrim.' Shakari grinnikt.