Chapitre Cinquante-Six

Ines Leveque

Ooh, ik had wel door dat het de auto van Luca was. Ik wist het wel. Ik sluit gauw mijn fiets af en snel naar de ingang van de supermarkt. Waar is die mee bezig? Ik kan maar beter een oogje in het zeil houden na wat hij bij Liam geflikt heeft. Ik loop met een wat hoger tempo en worstel me tussen de mensen door die richting de ingang slenteren. Ik zie meteen Luca al die bij het de koeling staat en als ik zijn ogen volg zie ik Liam staan, bij de dranken. Beide staan ze stil en Luca kijkt er met een vreemd gezicht naar. Ik ga hem er maar mee confronteren want het is me al lang duidelijk dat hij hier niet per toeval is. Ik stap op hem af en kuch een keer.
"En waar denk jij mee bezig te zijn?" Hij draait zich snel op en kijkt me geschokt aan.
"Wat doe jij hier?"
"Dat kan ik jou ook vragen", reageer ik meteen.
"Gaan we zo beginnen?", zich hij geïrriteerd.
"Gaan we zo beginnen?", imiteer ik met een nog irritanter stemmetje. "Als ik zo zou gaan beginnen, zou ik harder gaan praten zodat-" Ik verhef mijn stem tot Luca zijn hand op mijn mond drukt. "Auw!" Ik sla zijn hand weg en kijk hem verontwaardigd aan. Nog voordat ik iets kan zeggen trekt Luca mij mee, naar een paar schappen verderop. Weg van Liam.
"Dus wat heb je te verbergen?"
"Ik heb niks te verbergen, maar Liam duidelijk wel. Hoe komt hij anders aan zo'n arm en gezicht? Want ik zweer je, ik was het niet."
"Ga weg met die bullshit. Ik geloof niks van jou", sis ik.
"Dan heeft het geen zin, hé. Had namelijk ook niet bepaald verwacht dat je me zou geloven." Hij draait zich om en loopt al weg. Wacht, wat? Hij kan toch niet zomaar weg lopen. Rotvent. Hij denkt dat hij er zo onderuit kan komen door te liegen. Ik trek een sprintje en trek hem aan zijn mouw terug.
"Wat denk jij wel niet? Dat je nu zomaar weg kan lopen?" Verbouwereerd kijk ik hem aan. Wat meent hij zich wel niet? "Je bent zo'n slappe zak! Je bent altijd al een klootzak geweest tegenover Amelia, en dan maak je het uit op de meest trieste manier en na een paar maanden als ze eindelijk een goede man heeft gevonden, ga je haar lastig vallen", ratel ik. "Dus ben een keer een man, blijf staan en zeg wat je hier deed." Luca trekt zijn wenkbrauwen op.
"Sorry? Waar bemoei jij je in hemelsnaam mee? Altijd maar Amelia beschermen alsof ze nog een klein kind is. Ze is toch echt wel een stuk volwassener dan jij bent, al is ze helemaal in de ban van die nieuwe vent van haar."
"Wat ben jij een jaloers stuk stront", zucht ik. "En hopeloos. Dat vooral." Ik hoef het al niet te weten. Amelia laat zich toch niet meer gek maken door Luca, hoop ik. Ik draai me om en loop richting de uitgang. Ik probeer nog vriendelijkheid op te brengen om langs te kassa's te komen zonder iemand aan de kant te duwen. Ik heb het helemAl gehad met hem. Ik maak mijn fiets van slot en met een kwade kop fiets ik richting huis, waar Amelia hopelijk nog is.

Wanneer ik 's middags op het werk kom krijg ik van Hannah meteen de eerste roddel te horen.
"Ze zeggen dat meneer Payne een gevecht heeft gehad", fluistert ze, aangezien er nog meer mensen langs lopen. "Maar zoiets zou hij toch niet doen?"
"Nee, dat zou ik totaal niet verwachten", reageer ik maar. Maar ik weet maar al te goed wat er gebeurd is. Ik vraag me af waar deze roddel bou weer vandaan komt. Iemand moet Liam zo hebben gezien of er moet nog iets anders zijn. Iemand moet het geweten hebben en waarom zou die het willen verspreiden? "Van wie weet je dit?", vraag ik.
"Iedereen wist het toen ik vanochtend aan kwam", antwoordt ze. Wat een antwoord. Daar kan ik ook niks mee. Echt, wat is hier allemaal aan de hand?