Chapter 12

Ik gaap even. Ik heb heerlijk geslapen. Ik voel iets op mijn middel. Er ligt ook iets groots en warms tegen me aan. Ik zucht. Dat is Farkas natuurlijk. Ik hoor hem zachtjes snurken. Voorzichtig draai ik me om. Ik kijk hem aan. Hij is best schattig als hij slaapt. Zal ik hem wakker maken? Nee, hij is te schattig. 'Hmp, stoere krijger. Wat ben je schattig als je slaapt.' Ik druk een kus op zijn voorhoofd. Hij kreunt even, maar slaapt gewoon door. Niets kan hem zomaar wakker maken. Voorzichtig schuifel ik weg, en sta op. Ik rek me uit. Volgens Farkas zouden we vandaag aankomen in Ivarstead. Hoe laat zou het trouwens zijn? Ik loop naar buiten, en kijk rond. Zo te zien nog vroeg, want het is nog mistig. 'Arwen?' hoor ik vanuit de tent. Farkas moet wakker zijn geworden. Ik draai me om, en loop weer naar binnen. 'Goeiemorgen slaapkop,' zeg ik lachend. Hij gaapt even, en rekt zich uit. 'Boh, het is lang geleden dat ik zo vast heb geslapen.' Hij gebaart dat ik naar hem toe moet komen. 'Kom hier.' Ik glimlach, en kruip naar hem toe. 'Lekker geslapen?' vraagt hij me. Ik knik. 'Ja, heerlijk. Ik had het ook lekker warm.' Hij grinnikt. 'Gelukkig maar. Ik zou niet willen dat mijn lieve dame het koud heeft.' Hij gaat recht zitten. 'Hoe laat is het?' vraagt hij. 'Het is nog vroeg in de ochtend. Het is nog mistig, en de zon staat laag.' Hij knikt. 'Oké dan. We zullen over een paar uur in Ivarstead zijn. Maar eerst...' Hij trekt me naar zich toe, en drukt een kus in mijn haar. Ik vlei me tegen zijn lichaam aan, en slaak een tevreden zucht. '....wil ik nog even met je knuffelen.' Hij laat zich naar achter vallen. Ik val ook, en moet lachen.
We lopen op een rustig tempo richting Ivarstead. 'Hoelang nog?' vraag ik aan Farkas. 'Ongeveer een uurtje. Misschien nog niet eens. We zijn er zo.' Ik kijk rond. Het is hier een stuk warmer dan in Whiterun. 'De Rift is wel erg mooi,' zeg ik tegen Farkas. Hij knikt. 'Ja, en erg warm.' 'Ik zou hier best kunnen wonen, denk ik.' Het laat me aan High Rock denken. 'Riften is de hoofdstad, maar het is een smerige stad. Veel dieven.' Ik pak zijn hand vast. 'Gelukkig heb ik jou, om me te beschermen.' Hij grinnikt. 'Ja, en denk ook maar niet dat iemand je ook maar wat kan maken.' Ik kijk naar links. Ik zie een riviertje stromen. In de verte zie ik een paar herten lopen. 'Het lijkt me beter, om dadelijk aan niemand in Ivarstead te vertellen dat ik de Dragonborn ben,' zeg ik tegen Farkas. 'Er zijn misschien mensen die dat niet zo leuk vinden. Beloof me dat je je mond houd.' Farkas knikt. 'Ja, dat beloof ik. Maar wat zijn we dan?' 'Pelgrims. High Hrotgar klinkt als een heilige plek. Ik weet niet hoe groot Ivarstead is.' Farkas veegt zijn haar uit zijn gezicht. 'Niet zo groot. Ongeveer zo groot als Riverwood, denk ik. Er wonen niet zoveel mensen. En die wat er wonen, wonen er al jaren.' In de verte zie ik iemand aan komen lopen. Het is een orc, zo te zien. En ze lijkt op haar hoede. Farkas gaat langzamer lopen. Ze heeft een grote tas bij zich. Zodra ze ons ziet, glimlacht ze. Ik vertrouw het niet helemaal. Ze komt dichterbij. 'Hallo,' groet ze. 'Hallo,' groet ik terug. 'Mag ik jullie iets heel speciaals aanbieden?' Farkas en ik kijken elkaar even aan. 'Ligt eraan wat het is,' zegt Farkas. De orc knikt. 'Natuurlijk, natuurlijk.' Ze begint in haar tas te rommelen, en haalt er een flesje uit. Wat is dat? Nieuwsgierig bekijk ik het flesje. 'De meest zuivere Skooma in heel Skyrim,' zegt ze trots. 'Wat is Skooma?' vraagt Farkas. Oh, ik dacht het niet. Daar beginnen we niet aan. 'We zijn niet geïnteresseerd, dank je wel,' antwoord ik. Ik heb geen zin in een Skoomaverslaving. De orc is niet blij met mijn antwoord, dat kan ik zien. 'Weet je dat zeker?' zegt ze. Ik knik. 'Ja, heel zeker. En ik zou maar doorlopen als ik jou was, voordat ik je dadelijk aangeef.' Ze snuift even. 'Dan niet!' Ze loopt weer verder. Farkas kijkt haar na. 'Wat is Skooma?' vraagt hij. 'Laten we het erop houden dat het niet goed voor je is,' antwoord ik. In de verte zie ik nog een groep mensen aankomen lopen. Wat nu weer? Oh nee, het zijn Thalmor. Geen oogcontact maken, gewoon doorlopen. Ik hoor Farkas zachtjes grommen. De High Elves komen dichterbij. Ze hebben dit keer geen gevangenen bij zich. Farkas blijft staan. 'Farkas, kom,' zeg ik tegen hem. Hij blijft nog steeds staan. Wat wil hij nou? Ik trek aan zijn arm. 'Farkas!' Hij rukt zich moeiteloos los. Ik zucht. 'Laat dan maar.' Ik loop door. Ivarstead zal niet meer ver zijn. Ik loop langs de High Elves. We begroeten elkaar. Wat is mis met Farkas? Hij zoekt het maar uit. 'Zo, en waar is mijn vader, Thalmor-tuig?' hoor ik hem zeggen. Ach, dit meen je niet. Ik draai me om. De High Elves draaien zich om. 'Pardon?' zegt er eentje. 'Je hebt me wel gehoord!' zegt Farkas. 'Waar is mijn vader?' Ik zie dat de elf grinnikt. 'Dit meen je niet. De Grote Oorlog is voorbij, Nord. Ik stel voor dat je gaat leven in het heden. Ik verbaas me nog iedere dag over de vriendelijkheid van deze mensen.' 'Ik verbaas me nog steeds over het lef dat jullie hebben!' antwoord Farkas. Ik begin terug te lopen. Dit gaat niet goed. 'Farkas, kom. We moeten verder.' Ik pak zijn arm vast. Ik zie dat de elf me aankijkt. Hij kijkt me wel heel erg onderzoekend aan. Ik slik even. 'Wie hebben we hier?' Ik laat de arm van Farkas los. 'Een Breton in Skyrim, dat zie je niet vaak.' Ik slik weer. 'Wat zoekt een Breton in Skyrim?' vraagt hij. 'Ik ben een pelgrim. Ik ben op weg naar High Hrotgar. Ik wil de plek graag met mijn eigen ogen zien.' De elf knikt. 'Aha, natuurlijk. Je lijkt me wel nog wat jong. Heb je daarom dit zwijn meegenomen?' Farkas wil iets doen, maar ik houd hem tegen. 'Geloof het of niet, maar hij is ook een pelgrim.' De elf grinnikt. 'Inderdaad lastig om te geloven. Nou, dan zal ik jullie niet meer langer storen. Succes met de 7000 treden, Breton. Doe de Greybeards de groeten van me. Oh, en Nord? Ik zeg dit niet snel, maar ik heb genoten van de slag bij Falkreath.' 'Genoeg!' zegt Farkas.