O33 - Back to London

'Draco Malfoy? Jij en Draco? Jullie hebben gezoend?' vroeg Hermione, de volgende dag. We zaten in de trein naar London. 'Ja, het was betoverend,' zei ik. Even keek ze vol afgunst, maar toen glimlachte ze. 'Ik ben blij voor je,' zei ze. Ik glimlachte, en ik gaf haar een knuffel. Ik wist dat ze nog steeds boos op Ron was. 'Het komt wel goed, met Ron,' zei ik. Hermione zuchtte. 'Ik hoef hem nooit meer te zien,' zei ze bitter. Op dat moment werd de coupé door opengeschoven, en stapte Harry Potter naar binnen. Even voelde ik de neiging om op te staan, en weg te lopen. Maar ik bleef zitten. 'Riddle,' zei Harry. 'Potter.' Er heerste nog steeds spanning tussen mij en Harry. Ik stond op. 'Het lijkt mij beter als ik ga, ik spreek je nog wel, Hermione,' zei ik, en ik liep de coupé uit. Ik baande mijzelf een weg naar de Slytherin wagon. In eerste instantie wilde ik bij Jasmine gaan zitten, maar ik besefte mezelf dat ik dan wederom zou worden ondervraagd over Draco, dus liet ik dit maar achterwege. Draco, ik ging naar hem. Toen ik zijn coupé had bereikt, zag ik hoe hij samen met Pansy Parkinson zat. Met zijn tweeën. Ze zat dicht tegen Draco aan. En ik voelde een steek van woede en jaloezie. Echter toen ik Draco's gezicht zag, verdween dit. Hij keek erg geïrriteerd. 'Pansy, ga nou eens weg,' snauwde hij. Ik opende de coupédeur, en Draco keek op. 'Sarah,' fluisterde hij, hij kreeg een totaal andere blik in zijn ogen. 'Rot op, Parkinson,' zei Draco. Het meisje keek hem gekwetst aan, maar daarna liep ze weg. In het voorbij gaan, stootte ze had tegen mijn schouder aan. Ik ging naast Draco op de bank zitten. 'Hallo, Draco,' zei ik. Draco trok mij dicht tegen zich aan. Ik liet mijn hoofd op zijn schouder rusten, en ik sloot mijn ogen.

En zo zaten we twee uur lang, totdat Draco begon te spreken. 'Ik heb je beloofd dat ik je alles zou vertellen, dus dat doe ik dus ook.' Ik haalde mijn hoofd van zijn schouder af, en ik keek hem aan. Draco keek of er niemand de coupé in gluurde. Toen dat niet het geval was, stroopte hij zijn mouw op. Zijn linker mouw. Een donkere tattoo van een doodskop en een slang zat op zijn arm. The Dark Mark. Het teken van Voldemort. 'Wat, je bent- ' 'Een Death Eater,' zei Draco vol afgunst, en hij liet zijn mouw weer zakken. 'Hij heeft mij een opdracht geven, The Dark Lord.' Ik pakte Draco's hand vast. 'Je hoeft niet-' 'Weet je wat die kast was? In de Room of Requirement?' Ik schudde mijn hoofd. 'Dat was een Vanishing Cabinet. Het is een stel, de andere staat in Borgin & Burkes. Ik moet hem repareren.' 'Waarom?' Draco haalde even diep adem. 'Zodat de Death Eaters Hogwarts binnen kunnen komen.' Ik was even stil. 'Sarah, alsjeblieft, ik smeek je-' 'Ik zal dit tegen niemand vertellen, Draco.' Draco glimlachte even zwakjes. Ik drukte een klein kusje op zijn lippen. 'Ik hou van je,' fluisterde ik. Draco keek mij even aan. 'Sarah, ik ook van jou.'