O32 - The Ball

Terwijl ik naar de Great Hall liep, ontstond er kippenvel op mijn armen. De kerkers waren koud, en normaal gesproken had ik mijn gewaad aan. Dat was nu niet het geval. Echter, zodra ik de Great Hall tegemoet liep, verdween mijn kippenvel al snel. Een warme lucht kwam mij tegemoet. Samen met vele starende blikken. Mensen wisten niet zeker wie ik was, echter herkende mijn date mij direct. Draco kwam naar mij toe, en hij keek mij in mijn ogen aan. Even voelde ik mij ongemakkelijk, aangezien ik Draco niet meer had gesproken sinds de Room of Requirement. 'Je ziet er prachtig uit,' zei hij. Hoewel het gemeend was, klonk ook hij onzeker. 'Dank je wel,' zei ik zacht, en ik keek hem in zijn ogen aan. Mijn hart maakte een sprongetje. Draco hield zijn hand op. Gewillig legde ik mijn hand erin, en Draco leidde mij de Great Hall binnen. Het was al erg druk, aangezien ik aan de late kant was. Er klonk muziek door de Great Hall, en vele mensen waren aan het dansen met hun date's. 'Mag ik deze dans van u?' vroeg Draco, en hij boog. Hij hield mijn hand nog steeds vast. 'Maar natuurlijk,' zei ik. Draco kwam omhoog, en hij legde zijn handen op mijn heupen. Ik plaatste op mijn beurt mijn handen op zijn schouders. We bewogen langzaam mee op het ritme van de muziek.

De uren vlogen voorbij, het was perfect. 'Draco?' vroeg ik, toen we even wat gingen drinken. Draco keek op. 'Hmm?' 'Ik vind het echt heel erg leuk,' zei ik, 'maar, -' Draco wist al waar dit heen ging, naar de Room of Requirement. 'Ik zal je alles vertellen, maar niet vanavond. Oké?' Ik knikte tevreden. 'Zullen we weer gaan dansen?' vroeg Draco, toen we ons drinken op hadden. Ik knikte, en ik stond op. Hand in hand liepen we naar het midden van de Great Hall. Wederom dansten we dicht tegen elkaar aan, en ik liet mijn hoofd tegen zijn schouder rusten. Draco drukte een zacht kusje op mijn kruin. Ik sloot mijn ogen, en liet mijzelf begeleiden door Draco. Ik voelde mezelf zo veilig en rustig. Ik haalde mijn hoofd van zijn schouders af, en ik keek in zijn ogen. 'Draco, ik-' Maar de rest van wat ik zei werd onderbroken door een zware, bekende en vriendelijke stem. 'Mister Malfoy, zou ik uw date even mogen lenen?' Draco moest moeite doen om zijn ergenis te verbergen. 'Natuurlijk, professor Dumbledore.' Draco liet mij los, en gaf mijn hand aan Dumbledore. Hier danste ik dan, met een professor. 'Je ziet er prachtig uit, Sarah,' zei Dumbledore. 'Dank u wel, professor,' zei ik, 'u ook.' Hierna viel het gesprek even stil. 'Gaat alles goed met je?' vroeg Dumbledore na een tijdje. 'Ja, professor. Alles gaat perfect.' Mijn glunderende blik liet een glimlach op het gezicht van Dumbledore ontstaan. 'Dat is goed om te horen.'

Toen het nummer afgelopen was, liet Dumbledore mij los. 'Ik denk je date graag terug wilt, zo te zien.' Ik wierp een blik op Draco, en ik zag hoe hij naar mij staarde. Ik lachte even. 'Dat denk ik ook, ik zie u nog wel, professor.' Snel liep ik terug naar Draco. 'Ik ben er weer,' zei ik. Draco glimlachte. 'Kom, we gaan even naar buiten. Het is nogal warm geworden, hier binnen.' Draco had gelijk, het was inderdaad erg warm geworden.' Ik volgde Draco naar buiten. Al snel stonden we op één van de vele binnenplaatsen. Het was koel buiten, een verademing. 'Heb ik al gezegd hoe mooi je er uit ziet?' 'Ja, al een paar keer,' zei ik, en ik bloosde. Draco haalde met een korte beweging het lint los van het masker, en legde tot neer op een bankje. 'Zo, nu kan ik je gezicht zien,' zei Draco. Ik glimlachte, en ik keek hem in zijn ogen aan. Draco kwam langzaam dichterbij. Hij streelde met zijn handen over mijn kaaklijn. 'Je bent zo.. perfect,' fluisterde hij. Zijn hand gleed door naar mijn nek, en bleef daar rusten. Mijn hart begon sneller te kloppen. En toen drukte hij zijn lippen op de mijne.