Chapter 21

Neuriënd kom ik de leerlingenkamer van Huffelpuf binnen. Ik loop de trap op om naar mijn kamer te gaan. "Stop!" Ik schuifel naar achter en kijk op zij. Carlo kijkt me argwanend aan. "Hee Carlo, hoe was de training? Heb je het leuk gehad?" Ik probeer mijn beste lach op te zetten maar mijn ogen staan bang. Carlo werpt zijn blik weer naar Hanna. "10 minuten pauze, daarna gaan we verder met het huiswerk okee?" Hanna slaakt een diepe zucht en gooit haar handen in de lucht. "Ik kan niet geloven dat jullie de toetsen gewoon halen." Ze loopt de kamer uit. Carlo staat op en slaat zijn armen in elkaar. Hij inspecteert me van top tot teen met zijn ogen. "Wat heb je gedaan?" Ik wordt vuurrood. Diep van binnen wil ik hem heel graag vertellen dat George en ik weer samen zijn. Dat hij mij heeft vergeven en ik hem heb vergeven. Dat we net het meest magische moment ooit hebben gedeeld. Dat ik van hem houd. Ik wil hem vertellen dat ik van George houd. Ik doe mijn mond open. "Ik ben gewoon gaan wandelen en er is helemaal niks speciaals of bijzonders of life-changing gebeurt en nu ben ik moe dus welterusten. Blur ik eruit. Ik loop snel weg maar loop dan snel weer terug. Ik blijf voor Carlo staan en plant een kus op zijn wang. Met een rood hoofd loop ik snel naar me kamer en sla de deur dicht. Ik kan hem niet vertellen dat George en ik weer terug zijn. De laatste keer dat Carlo en ik het over een George gerelateerde zaak hadden belandden wij bijna in bed. Ik hou van Carlo. Ik zucht en ga op het bed zitten. Ik hou van Carlo, op een vriendschappelijke manier. Op een totaal normale vriendschappelijke, beetje aantrekkelijke manier. Carlo en ik hebben onze tijd samen gehad. Ja, met George heb ik al twee relaties gehad. En elke keer eindigde het in een fiasco. In zo'n eentje waarbij ik meer dan twee maanden van school ga, maar alsnog. Het is anders. Carlo en ik hebben de beste tijd ter wereld gehad. Hij was lief en zorgzaam. En ja, hij is super aantrekkelijk. En nee, ik zou het niet erg vinden om naast hem wakker te worden. En ik weet hoe het is om naast hem wakker te worden. Het is zo fijn. Maar dat kan nu ook. In ieder geval zonder sommige gedeeltes. Maar er is een reden waarom Carlo en ik de beste vrienden konden blijven zodra het uit ging en George en ik elkaar niet eens kunnen aankijken. Bij George deed het pijn. Hij deed mij pijn. Het feit dat hij niet meer van mij was deed mij pijn. En bij hem ook hem. Carlo is op de een of andere manier altijd van mij gebleven. Ik wil hem vertellen over George. Ik schud mijn hoofd. Maar George en ik hebben besloten om het stil te houden tot dat we er zeker van zijn. Er zijn geen verplichtingen, niks. We houden het leuk, nieuw en spannend. Carlo hoeft niks te weten. Fenna hoeft niks te weten.. Oh nee Fenna. Ik laat me achterover op mijn bed vallen. Hoe kan ik het nou niet aan Fenna vertellen. En Hermoine. En Harry. Ik slaak een diepe zucht. Ik besluit om te gaan douchen en dan te slapen. Ik moet er gewoon niet zoveel over nadenken.