O28 - Slugh Club Diner

Toen we terug kwamen op Hogwarts, werden Jasmine en ik even ondervraagd door professor Snape en professor McGonagall. Maar toen duidelijk was, dat wij er niks mee te maken hadden, mochten wij gaan. 'Wat was dat?' vroeg Jasmine. Ik haalde mijn schouders op. 'Duistere magie, denk ik.' 'Wie wilt er nou een leerling vervloeken?' 'Al schiet je me dood.' Toen we bijna in de Common Room waren, liepen wij professor Slughorn tegen het lijf. 'Ah, hallo, Miss White, en Miss Delaney!' Slughorn leek opgewekt. 'Vergeet je, Miss Delaney, het diner morgenavond niet?' 'Diner? Welk diner?' vroeg ik. Slughorn keek mij geschokt aan. 'Van de Slugh Club, natuurlijk! Heb ik je nog niet uitgenodigd?' vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, professor. Maar ik kom graag,' zei ik glimlachend. 'Goed om te horen, tot morgenavond. Fijne dag nog Miss Delaney, Miss White.' Slughorn liep snel weg, alsof hij ergens moest zijn. 'Waarom mag ik niet komen?' vroeg Jasmine verontwaardigd, toen Slughorn buiten gehoorafstand was. 'Is dat niet duidelijk dan? Ik ben beter,' grapte ik. Jasmine keek me even zuur aan, maar lachte toen geforceerd.

De volgende dag, in de avond, liep ik naar het diner van Slughorn. Aangekomen, zag ik dat de meeste er al waren. Waaronder Hermione en Harry. Echter negeerde ik hen. 'Miss Delaney! Ik maakte mezelf al zorgen, ga zitten. Ga zitten!' zei Slughorn, en hij wees naar een stoel naast Harry. Ik toverde een glimlach op mijn gezicht, en ik ging op de aangewezen plaats zitten. Toen ik ging zitten, keek Harry mij voor een seconden aan, maar hij wendde zijn blik snel af. Dit ging een ongemakkelijke avond worden. En ongemakkelijk was het. En behoorlijk saai. Het voor- en hoofdgerecht waren wel erg smakelijk. Als laatste kreeg ik een heerlijk dessert voorgeschoteld. Geconcentreerd at ik ervan. 'Miss Delaney?' Geschrokken keek ik op. 'Ja, professor?' Ik legde mijn lepel neer. 'Ik heb contact met je, mijn vraag was, waarom u pas op uw zestiende naar Hogwarts kwam.' Ik was even stil. 'Wel, aangezien ik zonder ouders ben opgegroeid, ben ik nooit ingeschreven bij het Ministry of Magic.' Slughorn knikte. 'Dat is begrijpelijk! Wat is er met uw ouders gebeurd?' 'Ze zijn beide overleden, toen ik klein was.' Slughorn keek geschokt. 'Dat spijt mij om te horen! Ik moet zeggen, je bent uitgegroeid tot een fantastische heks! In zo'n korte tijd.' Een glimlach sierde mijn gezicht. 'Dank u wel, professor.' Ik was even stil. 'Het moet vast in de genen zitten.' Harry keek mij even aan, maar ik negeerde hem. Hij dacht zeker dat ik Voldemort bedoelde. 'En wat geluk, vast en zeker ook.'

Aan het einde van het diner, liep iedereen weg. Behalve Harry en ik. We bestudeerden beide Slughorn's zandloper. 'Het moet vast in de genen zitten?' vroeg hij, spottend. Ik negeerde de jongen, zoals ik al dagen deed. Harry zuchtte. 'Miss Delaney! Mister Potter! Wat doen jullie hier nog?' 'We bewonderden uw zandloper, maar mijn excuses, ik moet gaan. Bedankt voor het diner, het was erg gezellig.' Mijn woorden waren snel, en ik voordat Harry en professor Slughorn het doorhadden, liep ik al op de gang. Ik begon snel aan mijn terug weg naar de Common Room. Na een paar minuten lopen had ik eindelijk de ingang bereikt. 'Pureblood.' De opening ging open. Ik schrok toen Draco plotseling naar buiten stapte. 'Draco! Wat ga je doen?' vroeg ik verrast. Draco keek mij geschrokken aan, maar herstelde zich snel. 'Ik ben een Prefect, weet je nog? Ik heb mijn verantwoordelijkheden,' zei hij scherp. Dat was waar, besefte ik me. 'Goed dan, fijne avond nog, Draco.' Ik keek hem na, toen hij weg liep.