Cry!

De bel rinkelt. Je staat op en kijkt in de ogen van Jacob Black. Een lichte bloos glijdt over je wangen. Je kon jezelf wel voor je hoofd slaan. Je blijft nog even versteend staan. 'Kom je?' vraagt Edward. Je knikt en loopt met hem naar je volgende les. Je probeert zo min mogelijk aan Jacob te denken, want je lieve broertje kan je gedachten lezen. Edward grinnikt. 'Blijf uit me gedachten.' sis je. Jullie lopen verder. Voor Edward's lokaal neem je afscheid van hem. Je loopt door en voelt dat je aangestaard word. De tweede bel gaat. O fijn, ook nog te laat ook. De gangen zijn leeg en nog steeds voel je dat iemand je aanstaart. Je haalt je schouders op en loopt verder. Als je de deur opent, kijkt de leraar je geïrriteerd aan. 'Sorry dat ik te laat ben.' zeg je met je charmantste glimlach. Mr. Shanor kijkt je even verward aan. 'Ga maar zitten.' zegt hij na een tijdje. Je kijkt de klas rond. De enigste plaats die nog vrij is, is naast Jacob. Je grootste zwakte. Je gaat zitten. 'Kom je altijd te laat?' grijnst Jacob. Je rolt met je ogen. 'Mag je wel tegen me praten?' zeg je plagend. Jacob bloost en staart weer voor zich uit. Je opent je boeken en tekent in je schrift allemaal poppetjes. 'Ooit gehoord van opletten?' grijnst Jacob. 'Jawel maar een verhaal duizend keer achter elkaar aanhoren begint wel eens te vervelen.' zeg je. Jacob grinnikt. 'Is er iets?' vraagt hij na een tijdje. Je voelt je rood kleuren. 'Nee.. euh.. Er..' mompel je. Je zucht en staart weer vooruit. Zodra de bel gaat schiet je de klas uit. Niet in een mensentempo. Veel kijken je ongelovig aan. Gaat lekker vandaag, denk je sarcastisch. 'Probleempje?' vraagt Edward die plots naast je staat. 'Rot op Edward, ik schrik me dood!' zeg je geschrokken. Edward kijkt je doordringend aan. Je herrinert je alles weer maar probeert er niet aan te denken. 'Verdomme Gaby!' roept Edward. Je voelt je rood kleuren en je rent weg. Nu wel in mensentempo. Je rent de school uit, de bos in, na het open plek. Je laat je door je knieën vallen en je begint te huilen. Je kunt niet meer stoppen. 'Welkom in de hel.' klinkt er een zware stem. Je kijkt op maar je ziet niemand. 'Hallo?' vraag je met een bibberstemmetje. Geen antwoord. Je veegt ruw je tranen af en maakt dat je wegkomt van deze plaats.