22. Jaimy A. Wright

We waren een maand verder, alles ging perfect. Oké niet perfect, Harry was duizenden kilometers verwijderd van mij. Maar we hadden elke dag contact. Er verschenen soms eens roddels over hem in de krant en dan las ik die rustig voor en daarna moest ik lachen omdat ik het niet geloofde. Want mijn Harry date geen ander meisje. Hij heeft veel vrienden over de hele wereld en sommige zijn nu eenmaal vrouwelijk maar ik had ook mannelijke vrienden dus who cares. Zolang er maar tussen ons vertrouwen was, vond ik het goed. Ik had hem ook gezegd moest hij me beu raken of wel vreemd ging dat hij het moest vertellen. Want als ik er zelf achter moest komen dat ik hem ging kapot maken. Hij leek wel bang van me te hebben. Ik grinnikte om die gedachten en startte de laptop op. Hij had me net een sms gestuurd dat hij nu kon skypen dus deden we dat.

'Hey darling.' Zei hij met een glimlach. 'Hey cutiepie.' Antwoordde ik en glimlachte. 'Ga je vanavond weer knallen?' Vroeg ik lachend. Hij glimlachte triest. 'Ja natuurlijk.' Zei hij. 'Wat is er?' Hij zuchtte en keek me aan. 'Ik wil gewoon terug bij je zijn.' Zei hij. Ik glimlachte. 'Dat gaat niet liefje dat weet je.' Zei ik stil. 'Weet ik maar al die paparazzi maakt me gek.' Zei hij en keek me triestig aan. In zijn ogen ontstond er een laagje traanvocht. 'We zijn toch sterker dan hun.' Zei ik hem en wou hem tegen me aandrukken en knuffelen. Hij glimlachte zwakjes. 'Ja, maar hoe ze jou beschrijven doet me pijn.' Zei hij. Ik keek hem glimlachend aan. 'Ik trek me er niets van aan dus jij ook niet.' Zei ik. Eerlijk sommige dingen kwetste me wel. Zoals dat ze onze relatie al direct als mislukt bestempelde, dat ik een slechte invloed had op Harry maar dat zei ik hem niet. Hij moest denken dat ik het me niet aantrok zodat hij weer gelukkiger werd en verder kon. 'Oké, ik probeer het lief. Ik kom binnen twee weken even naar huis voor vijf dagen.' Zei hij. Ik glimlachte breed. 'Echt?' Zei ik oprecht blij. 'Ja we hebben dan al pauze.' Zei hij en glimlachte. 'Mooi, dan moet ik toch al vijf dagen niet alleen slapen.' zei ik lachend. Hij lachte. 'Ja want mijn voeten zijn koud zonder jou.' 'Fuck off met jou voeten, dat zijn ijspegels.' Zei ik lachend.

Het skype gesprek was al veel te snel gedaan maar hij moest gaan soundchecken en ik moest ook me gaan klaar maken want ik had een betoging. We hadden er lang aan gewerkt en vandaag was het dan zover. Ik deed mijn andere kleren aan en de bel ging. Ik deed de deur open en Rosa en Josh stonden er voor. 'Hey lieverds.' zei ik en knuffelde hen. 'Hoe is het met je?' Vroeg Rosa. 'Goed hoor, mis hem alleen.' Zei ik en deed mijn schoenen aan. 'Heb je hem er al over gesproken over je gevoelens.' Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, hij had het vandaag al moeilijk en ik wil hem er niet met lastig vallen. Hij komt binnen twee weken voor vijf dagen naar huis, eindelijk.' Zei ik. 'Kom zijn we klaar?' vroeg ik lachend en negeerde de andere vragen en liep naar buiten. Er stonden een paar paparazzi mensen maar ik negeerde hun en stapte in de auto. 'Op naar de betoging.' Zei ik en reed weg.

Het was al aardig druk en stapte uit. Ik werd langs alle kanten op mijn schouder geklopt en ik pakte mijn spandoek, er werd niets gezegd het was een stille mars en we begonnen. Alles werd gefilmd en ik hield mijn gezicht strak naar voor. Het ging over de natuur dat er niet met gesold moest worden want dat de natuur de mens even hard, of nog harder kon straffen.