004

'Verdorie.' breng ik mompelend uit wanneer ik de deur van mijn appartement vergeet op slot te doen. Ik keer terug naar deur en doe hem op dubbel slot. Ik kan die Alex maar niet uit mijn hoofd zetten. Zuchtend wandel ik naar de lift en druk op het knopje om naar beneden te gaan. Waarom kan ik deze vreemde jongen toch maar niet uit mijn hoofd zetten. PING! de liftdeuren gaan open en meteen stap ik in de lift en ga naar beneden. Zou hij er straks gaan zijn? Zou hij vandaag echt opnieuw komen naar de winkel? Stiekem hoop ik van wel, hij had echt wel een indruk achter gelaten. De liftdeuren openen zich wanneer we op de gelijkvloers zijn en ik wandel meteen het appartementsgebouw uit en ga naar mijn werk. Het ziet er naar uit dat het vandaag een lange dag zal worden. Meteen slaak ik een zucht als de Starbucks shop binnen wandel. 'Een Caramel latte macchiato?' klinkt er uit Nicola's mond en zuchtend knik ik en ga meteen mijn short gaan aandoen. 'Was het een lange nacht?' Nicola kijkt mij vragend aan, en ik schud mijn hoofd. 'Iris is gisteren wel nog even langs geweest, maar we hebben gewoon wat Chinees gegeten en wat gepraat.' 'Hoe komt het dan dat je zo moe bent? Wel, je ziet er toch enorm moe uit, en die zucht...' 'Heb liggen woelen, vond niet echt de juiste manier om te slapen.' 'Of is het die jongen van gisteren.' Nicola overhandigd mij mijn koffietje en ik kijk haar blozend aan. 'Nee echt?' ik knik verlegen en ga op een stoel zitten terwijl Nicola mij vragend aan kijkt. 'Vind je hem leuk dan?' 'Weet ik niet.' 'Hoezo weet je niet?' 'Hij heeft mij gewoon nogal bezig gehouden gisteren nacht.' 'Je hebt aan hem liggen denken?' verlegen knik ik en Nicola begint breed te grijnzen. 'Dan vind je hem gewoon leuk.' 'Ik weet het niet, hij zag er inderdaad wel leuk uit, maar ik ken enkel zijn naam.' 'Vraag zijn nummer straks!' 'Dat durf ik toch helemaal niet!' met een zucht neemt Nicola een koekje in haar tas en kijkt mij aan. 'Schrijf je nummer op zijn bekertje.' 'Wat?' 'Dat is toch de perfecte manier om met hem te babbelen!' ik trek mijn wenkbrauw op en Nicola begint te lachen. 'Wat hij zou je sowieso sms'en!' lachend draai ik met mijn ogen en ga dan maar eens aan het werk. 'Doe jij de kassa vandaag of moet ik die doen?' vraag ik aan Nicola en die staat alleen maar wat te grijzen. 'Doe jij maar de kassa, kan je dat lekkertje jou nummer geven.' zuchtend leg ik mijn gsm weg en er komt gelukkig meteen een klant binnen. 'Hallo, welkom bij Starbucks waarmee kan ik u van dienst zijn?' de man vertelt mij meteen zijn bestelling en ik schrijf alles op en zeg hem de prijs. Hij betaalt en Nicola gaat meteen aan de slag, eindelijk houdt ze haar mond over Alex. Zou hij echt langskomen?

De ochtend liep zowat ten einde en nog steeds was Alex hier niet geweest. Waarschijnlijk zou die gewoon niet meer afkomen. Waarom zou hij ook? Zuchtend kijk ik even op mijn gsm en een zucht ontsnapt uit mijn mond en opeens schraapt iemand en meteen kijk ik op. Mijn wangen kleuren rood. 'Hi Heather.' Alex staat met een brede glimlach voor mijn neus en ik krijg een heel erg warm gevoel diep vanbinnen in mij. 'Alex...' een glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik kijk hem met blozende wangen aan. 'Wat wil je gaan drinken?' 'Het is wel erg warm vandaag is het niet?' ik knik verlegen en Alex staat alleen maar breder te grijnzen. 'Doe mij maar een chocolate cream, alstublieft.' 'Welke grote?' 'Grande.' ik knik en schrijf alles op zijn bekertje en meteen zie ik Nicola haar blik op mij gericht. Zou ik mijn gsm nummer op het bekertje gaan schrijven? Ik geef het bekertje door aan Nicola en een immense grijns speelt op haar gezicht en ze maakt Alex zijn bestelling. 'Dus wat brengt jou in Los Angeles?' vraag ik aan hem, want het is duidelijk dat hij niet afkomstig is van hier. 'Ik ben hier met enkele vrienden.' 'Oh echt? Waar kom je dan vandaan? Want het is duidelijk dat je niet van Amerika komt.' 'Ik ben van Australië.' ik knik begrijpend en dan roept Nicola zijn naam af. 'Moet je morgen werken Heather?' klinkt er vragend uit Alex zijn mond en ik knik. 'Dan zie ik je morgen wel. Tot later Heather!' 'Tot later Alex!'