Epiloog

Elke nacht legde ik me even neer op het gras.
Ik liet mijn vingers cirkelen boven de groene grassprietjes zoals zij dat ook deed.
Het gras deed me denken aan haar groene ogen en ik zag elke keer terug voor me hoe ze glimlachte.
Er was een kleine ster, een klein lichtpuntje, ver weg van de andere sterren die enkel te zien was op de donkerste nachten.
En dat was Maya en dat zou Maya ook altijd blijven.
Elke keer beeldde ik me in dat ze naast me lag en naar me keek. Ik beeldde me in hoe haar blond-rosse haren tegen mijn schouders aanlagen en hoe haar lichte huid zou reflecteren door de maan.
In mijn fantasie lag ze elke nacht naast me.
En ik glimlachte.
Want in mijn fantasie, in mijn wereld zou ze eeuwig verder blijven leven en ik zou eeuwig van haar houden.
Want zonder leven stopte mijn liefde voor haar niet.

---

Dit was dus de epiloog, hopelijk vonden jullie het mooi.
Er komt nog een verklaring voor Maya's dood, dankwoord en nog wat anders.
Je moet de volgende stukken niet lezen maar het mag natuurlijk wel (: