Chapitre Cinquante-Quatre

Luca Fortescue

Ik zie Amelia verdwijnen en blijf nog even aangeslagen staan. Waar had die het over? Ze is echt gek geworden. Het zal wel door Ines komen. Die heeft haar natuurlijk weer liggen opsteuken. Of het was die Liam die paar dagen geleden aan de deur stond met z'n bezitterig gedrag. Wat meent hij zich wel niet. Rijdt in die dure bak rond, pronkt met zijn penthouse en gaat er met míjn Amelia vandoor. Kom op, zeg. Hij komt bij mij aan de deur voor haar jas, die ik ook langs kan brengen of die ze zelf kan ophalen, en dan zeg ik wat en is er een hele heisa. Mishandeling, waar heeft die het over? Ze is niet goed bij haar hoofd meer sinds ze die man kent. En Ines heeft er natuurlijk ook grote invloed op, want die mag mij sowieso al niet. Ik gooi mijn jas over de kruk en pak wat drinken voor mezelf uit de koelkast. Ik open het ijskoude blikje bier en geniet er van. Het zou echt beter zijn als Amelia hier was. Net genoeg, of misschien nog net te veel kleren om haar lekkere lichaam. Onbeschaamd door mijn appartementje lopen en haar eigen dingetje doen. Nee, ze zit nu precies bij die gare vent daarboven. Ik zou zijn kop er wel af kunnen rukken. Maar laat ik dat maar niet proberen. Daar krijg ik Amelia nooit mee terug. Ik zet het blikje neer en neem plaats op de tweede kruk. Ik check mijn berichten op mijn telefoon en ga in op het verzoek van Thibaut om vanavond uit te gaan. Het is woensdagavond. Morgen heb ik pas laat school, als ik überhaupt wil gaan. Moet kunnen. Ik neem nog een paar slokjes en besluit dan om me even op te frissen en een douche te nemen.

's Avonds loop ik door de Parijse straten kijkend naar de neuzen van mijn schoenen terwijl ik bij elke stap steeds een tegel oversla. Ik overdenk nog steeds het gedoe in de lift van vanmiddag. Ik snap nog steeds niet waar ze het over had. Ze leek zó boos dat het echt niet kan zijn van de keer dat Liam bij me langs kwam. Maar het lijkt me duidelijk dat ze om één of andere reden boos op mij is. Ik stap het café binnen waar we hebben afgesproken maar ik zie Thibaut nog niet zitten. Ik ben ook nog wat vroeg. Ik neem plaats aan de bar en bestel een biertje. Il beem een slok en kijk een beetje voor me uit.
"Wacht, ben jij.." Ik kijk om en zie een man achter me staan. Hij neemt plaats op de kruk naast me en knijpt zijn ogen even samen. "Jij bent toch de ex van dat knappe blonde meisje?" Nu is het mijn moment om mijn ogen samen te knijpen. Wie is dit? Ik ken deze man helemaal niet. Knap blond meisje, hij moet wel weten dat het Amelia is.
"En u bent?"
"Ik heb wel eens slechte aanvaringen gehad met die nieuwe vriend van haar, Liam", zegt hij meteen, mijn vraag negerend. Ik weet nog niet wat ik van hem moet denken. Slechte aanvaringen?
"En waarom als ik vragen mag?"
"Ik zou maar op je knappe vriendinnetje passen", waarschuwt hij me. "Een man van 22 met een management baan bij een krantje kan zich geen penthouse en dikke bak veroorloven. Dat zal wel genoeg zeggen."
"Wat?", vraag ik verward. De informatie die nu binnen komt moet ik nog even verwerken. Wat bedoelt hij hiermee? Wie in godsnaam is hij?
"Pas goed op haar." Hij staat op en voordat ik nog iets kan doen verdwijnt hij in de menigte. Ik sta vervolgens ook op en baan mijn weg richtig de uitgang, in de hoop hem nog te vinden. Maar als ik bij de ingang tegen Thibaut op loop weet ik dat ik niet meer weg kan.
"Hè man, waar ga jij naar toe?", vraagt hij.
"Daarnet..." Ik kijk naar buiten en zie de man in de verte nog weg lopen. Was hij hier nou zomaar? Of is het niet zo'n toeval dat hij me aansprak? Thibaut kijkt me raar aan dus ik wuif het weg en ga met hem naar binnen.