Chapitre Cinquante-Trois

Amelia Rousseau

"Ik weet het zeker. Ik weet gewoon echt zeker dat Luca dit heeft geflikt", zeg ik meteen als ik binnen kom. Ik zet de spullen op het aanrecht neer en ben me flink aan het ergeren. Liam kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
"Wat is er?"
"Hij stond net in de lift en vond het schijnbaar best komisch allemaal." Ik bal mijn vuisten van woede. Ik word er echt gek van! "Als ik hem toch iets aan kon doen", mompel ik kwaad, half binnens monds.
"Amelia, kom eens hier." Liam zit op de bank en wenkt me te komen. "Je hebt gewoon fijne knuffeltjes nodig, dat merk ik meteen." Een glimlach vormt zich op mijn gezicht en mijn hartje smelt. Ineens lijkt alle woede de wereld uit als ik Liam vast heb en met hem op de bank lig. Tenminste... bijna dan. Het hangt nog ergens in mijn achterhoofd.
"Blijf je vannacht hier?", vraagt Liam.
"Alleen als jij dat wilt", antwoord ik glimlachend. De reactie hierop kan ik me wel al voorstellen. Hij blijft me aankijken en vormt een mooie lieve glimlach op zijn gezicht.
"Ik wil niets liever dan jou lekker dicht bij me te hebben", zegt hij lief. Mijn hartje smelt nog een keer, als dat nog kan. Hij is zo ontieglijk lief voor me, ik kan het me haast niet voorstellen. Al die dingetjes die ik nooit heb gekregen van Luca. Hij laat me zo geliefd voelen. Het is maar goed dat dit allemaal gebeurd is en dat ik hem toevallig op een woensdagmiddag tegen kwam. Meteen voelde ik me niet meer down en kon ik nergens anders meer aan denken. Dromerig ben ik nog steeds naar hem aan het kijken.
"Waar denk je aan?", vraagt hij dan. Ik stop het staren en glimlach weer.
"Aan de keer dat we elkaar voor het eerst zagen", antwoord ik eerlijk.
"Op een woensdag in dat caféetje", zegt Liam terwijl hij me kusjes op mijn wangen en mondhoeken geeft. Hij kijkt me nog een keer diep aan en geeft me dan een heerlijke kus. Ik kan er alleen maar van genieten.
"En nu lekker eten maken, hup hup." Liam gaat rechtop zitten en helpt me ook omhoog.
"En jij houdt die coolpack de hele avond op je oog", beveel ik hem. Ik sta op en wil al richting de koken lopen.
"Nog één kusje."

. . . .
Afgelopen paar daagjes heel druk gehad en geen tijd om te schrijven. Veel te lamge dagen werken, maar niet afhaken want het betere gaat nog komen..