Hoofdstuk 14

Op de terugweg bleef Nouvelle nieuwsgierig vragen waar ze heen gingen. Maar Draco weigerde ook maar één hint te geven. "Je ziet het zo wel!" Zei hij alleen maar. Nouvelle werd er gek van. Wat kon er in hemelsnaam zo speciaal zijn dat hij er zo'n verassing van maakte? "We zijn er bijna. Maar je mag nog niet kijken!" Draco deed zijn sjaal los en bond hem voor haar ogen. Nouvelle pruttelde een beetje tegen. "Wat nou? Je vertrouwt me toch wel?" Draco checkte even of ze nog kon zien. Toen hij er zeker van was dat ze niet kon spieken, leidde hij haar verder het pad af. "Aaah, ik durf niet!" Nouvelle zette voorzichtig een paar muizenstapjes. Haar hart ging te keer en ze vroeg zich af of ze zich niet beter mentaal voorbereidde op iets engs. Draco lachte vrolijk. "Oke, wacht wacht." Hij nam haar beide handen stevig vast en liep achteruit. "Zo." Nu ging het al een stukje sneller. "Ohjee, zijn we er nou bijna? Ik vind dit eng." Piepte Nouvelle, nog steeds niet erg op haar gemak. Draco knikte, maar had pas daarna door dat ze niets kon zien. "Hoezo vind je het eng? Je bent toch niet bang van me?" Vroeg hij plagend. Nouvelle aarzelde. "Mag ik daar nog even over nadenken?" Vroeg ze een beetje lachend. Draco stopte plots en Nouvelle botste tegen hem aan. "We zijn er." Fluisterde hij in haar oor. Nouvelle trok de sjaal weg en hield even haar adem in. Ze had niet geweten dat ze zo dicht tegen hem stond. Pas daarna zag ze waar Draco haar mee naartoe had genomen. Ze stonden aan de rand van het meer en de zon hing er vlak boven. "Oh," Nouvelle kwam even niet op haar woorden. "Wat... Wauw." Draco grinnikte. "Blij dat je het mooi vindt." Nouvelle keek naar de zon die langzaam, maar toch duidelijk, in het water schoof. Af en toe keek ze vluchtig opzij naar Draco. Het werd nu echt al donker en over een tijdje zouden ze vast terug moeten. Maar daar wilde Nouvelle niet aan denken. Ze bleef liever nog. Ookal was het een vreemde en verwarrende namiddag geweest, ze had er toch ook van genoten. Draco was tenminste al een hele tijd dezelfde Draco gebleven. Wat al een hele verbetering was. Nouvelle grinnikte zacht om haar eigen gedachten. Draco zuchtte zachtjes, draaide zijn hoofd naar Nouvelle toe en glimlachte. Hij stak zijn hand uit en vlocht zijn vingers in die van haar. Nouvelle keek even opzij en kon niets anders doen dan ook glimlachen. Het was hier zo mooi en... Hij had haar hier speciaal naartoe gebracht. Het volgende moment ging Draco achter haar staan en sloeg zijn armen om haar middel. Met zijn hoofd rustend op haar schouder, bleven ze zo een tijdje staan kijken tot de zon volledig verdwenen was en slechts een oranje gloed achter liet. Nouvelle had zich nog nooit zo zweverig en gelukkig gevoeld. Zodra de zon verdwenen was, maakte ze zich los uit Draco's greep en draaide zich naar hem toe. Draco sloeg meteen weer zijn armen rond haar, alsof hij bang was geweest dat ze weg wilde lopen. Nouvelle legde haar hoofd tegen zijn borst. Ze kon zijn hart horen kloppen en daar werd ze heerlijk rustig van. Ze voelde zich net een naald die aan een magneet vasthing. Ze wilde nooit meer weg uit deze omhelzing. Zo beschermd dat ze zich voelde! Ze ademde zijn geur in en zuchtte zachtjes. Draco glimlachte, en drukte een kus op haar kruin. Hij blies langzaam uit, en even voelde hij zich slecht. Maar dat was natuurlijk belachelijk. Snel schoof hij die gedachte aan de kant en ging weer op in zijn spel. Hij kneep zachtjes in haar hand, en wachte min of meer op het moment tot ze haar hoofd op zou heffen. Alsof Nouvelle zijn gedachten kon voelen, keek ze plotseling omhoog. Een grijns verscheen op haar gezicht. Wat was ze blij dat Lauren andere plannen had gemaakt! Draco grijnsde terug. Hij trok haar dichter tegen zich aan. Hij boog zijn hoofd dichter naar dat van haar toe, en glimlachte luchtig. Toen drukte hij zijn lippen zacht op die van haar. Hij had het misschien beter nog wat uitgesteld. Straks vond ze het toch te snel gaan en had hij dit allemaal voor niets gedaan. Draco voelde zich een beetje vreemd. Natuurlijk was hij euforisch omdat Nouvelle zijn komedie meteen geloofde. Maar aan de andere kant vond hij het ook vervelend. Nu zou hij dit nog langer moet aanhouden en nog vaker zo lief en slijmerig gaan moeten doen. Daar had hij even niet aan gedacht alvorens hij hierheen kwam. Maar toch was dit een belangrijk deel van zijn plan, want hiermee won hij Nouvelle's voorlopige vertrouwen wel. Maar hij moest snel handelen vanaf nu, vond Draco. Het was helemaal niet gemakkelijk om zich steeds anders voor te doen. En hij betwijfelde of hij dit nog lang kon aanhouden. En dan zou het gaan mislukken. Tenzij hij er voor kon zorgen dat Matthew er snel achter kwam. En dan zou hij Nouvelle stilaan aan de kant schuiven. Of het gewoon meteen eindigen? Dat zou hij dan nog wel zien. Ondertussen mocht hij best nog wat genieten van zijn macht.