045

Boos gooi ik de krant boos door de studio. 'Het kan toch godverdomme niet waar zijn!?'
'Harry doe eens even rustig.' Liam legt zijn hand op mijn schouder maar die sla ik er weer ruw vanaf.
'Rustig? Liam ze weten alles. Alles! Hoe kan dit? Alles is verkloot. Ik zong in het liedje letterlijk dat ze niks weten van de dingen die wij doen. Ze weten alles over de date die ik voor haar heb gepland. Ze weten zelfs over het liedje. Hoe kan dat?'
'Heb je niet per ongeluk een stukje van de tekst op social media gezet?'
'Natuurlijk niet Niall! Ik ben toch niet dom. Ik heb de tekst naar mam, Gemma en jullie gemaild en de picknick plannen alleen naar mam en Gemma.'
'Het lijkt me nou niet dat Anne en Gemma zoiets zouden doen. Misschien is je mailaccount gehackt?'
'Daar kan Louis nog wel eens groot gelijk in hebben.'
Liam kijkt me spijtig aan en ik richt mijn blik op mijn voeten. 'Waarom zou iemand dat doen?'
'Waarom denk je?' Ik zucht en knik een keer. Natuurlijk wij zijn beroemd en ze kunnen grof geld verdienen met zo'n artikel.
'Waarschijnlijk heeft Kayla het ook al gelezen. Wat moet ik nu doen?'
'Het artikel verwijderen gaat niet meer maar we kunnen er wel mee naar de politie gaan. Misschien kunnen zij iets op je laptop vinden?'
'Maar Kayla kan ieder moment hier zijn. Kun jij niet gaan Louis?'
'Ik moet zomenteen mijn solo's zingen sorry Harry.'
'Ik ga wel mee ik heb toch last van mijn keel.'
'Bedankt Niall. Vangen jullie Kayla dan op?'
'Natuurlijk geen probleem ga nu maar.' Ik haal gefrustreerd een hand door mijn haar en een diepe zucht verlaat mijn lippen. 'Bedankt.'
Ik gooi mijn rugzak met laptop over mijn schouders en haal mijn autosleutels uit mijn jaszak. Op naar het politiebureau.

Een kleine twintig minuten later parkeer ik mijn auto voor het politiebureau. Ik kijk eerst even om me heen of niemand ons gevolgd is. Als dat niet het geval blijkt te zijn stappen Niall en ik uit de auto. 'Ben je er klaar voor?' Ik haal mijn schouders op maar knik dan toch wat onzeker. 'Het moet maar.'
Binnen aangekomen loop ik meteen door naar de balie waar bezoekers zich moeten melden.
'Goedemiddag kan ik u misschien helpen?' De brunette achter de balie lacht vriendelijk naar me.
'Ik hoop het wel ja. Mijn mail is waarschijnlijk gehackt waardoor vertrouwelijke informatie van mij over mij en andere mensen is uitgelekt. Het staat in alle kranten.'
'Het spijt me meneer maar dit klinkt een beetje raar.' Oké logisch de vrouw voor me zou mijn moeder kunnen zijn natuurlijk kent ze ons niet.
'Dat maakt niks uit ik begrijp het. Ik zit in een nogal beroemde boyband vandaar dat het zo belangrijk is.'
'Kijk nu begrijp ik het. Neemt u nog maar even plaats dan komt een van mijn collega's u zo halen.'
'Bedankt.' Ik glimlacht vriendelijk naar de vrouw waarna ik naast Niall plaats neem.

Niet veel later komt er een agent de ruimte ingelopen die even zoekend op zich heen kijkt waarna hij op ons afstapt
'Ik denk dat ik opzoek ben naar jullie? Mijn collega is helemaal vergeten jullie namen te vragen. Komen jullie aangifte doen?'
'Ik denk dat u dan inderdaad opzoek bent naar ons.'
'Dat is heel fijn heren komt u maar mee. Ik ben overigens officier Carter.'
'Harry Styles.'
'Niall Horan.
De man knikt weer en gebaart ons hem te volgen naar een ruimte niet veel verderop in de gang. Het is een saaie donker blauwe kamer. Er staat een bureau met een computer en een aantal archiefkasten. Tegenover het bureau staan nog twee plastic stoeltjes waar Niall en ik plaats nemen.
'Vertel het eens heren. Wie komt er nou aangifte doen?'
'Dat ben ik.' Ik steek mijn hand vluchtig in de lucht waarna ik hem weer op mijn benen laat rusten.
'Zullen we bij het begin beginnen? Vertel je verhaal rustig met zoveel mogelijk details. Als je wat vergeet maakt het niks uit in deze tijd typen we alles uit dus kunnen we altijd nog iets toevoegen.'
Ik knik en begin rustig te vertellen over de artikelen.