O27 - Katie Bell

'Heb jij al wat?' vroeg Jasmine toen ze uit het hokje stapte. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik ben gewoon te kieskeurig, denk ik,' mompelde ik. 'Als je niks kan vinden, vraag ik wel of mijn tante boven nog wat heeft liggen,' bood Jasmine aan. En voor ik ook maar antwoord kon geven, was ze al weg. Ik zocht ondertussen door. Totdat Jasmine en Willow mijn kant op kwamen. 'Je mag wel even boven kijken.' zei Willow. 'Daar heb ik de mooiste, kostbaarste en duurste jurken liggen,' zei Willow. Mijn gezicht vertrok bij het woord 'duurste'. Jasmine zag dit ook. 'Goud speelt geen rol, ik betaal mee,' zei Jasmine glimlachend. 'Dank je wel,' zei ik glimlachend en we liepen in een sneltrein vaart naar boven. Toen we boven waren zagen we een stuk of 10 jurken hangen. Ze waren stuk voor stuk prachtig. Maar ook ongelofelijk duur. En mijn trots wilde Jasmine niet mijn halve jurk laten betalen. Dus bekeek ik de laatste jurk, aangezien de rest veel te duur was. Hij was emerald groen, het zelfde soort groen als mijn masker was. De top van de jurk was versiert met zilveren steentjes. Mijn handen gleden over de fijne stof. 'Deze is mooi,' fluisterde ik. Ook Jasmine zag de jurk. 'Hij is práchtig, je moet hem passen!' zei Jasmine. Mijn hand greep naar het prijskaartje, maar Jasmine sloeg mijn hand weg. 'Eerst pas je de jurk, daarna maak je je pas daar druk om.' Met tegenzin deed ik wat Jasmine zei, en ik ging het pashokje in. Al snel had ik de jurk aangekregen, en ik stapte eruit. Jasmine hapte naar adem. 'Sarah, je hebt geen idee hoe mooi je er uitziet in die jurk.' Ik glimlachte. 'Ik neem hem.'

Een halfuur later dronken we een Butterbeer in The Three Broomsticks. 'Ik ben zo blij, Sarah!' zei Jasmine. Ze was nog steeds heel erg enthousiast. Ik lachte met haar mee. 'Ik ook.' De rest van de middag bleven Jasmine en ik in de herberg. Het was erg gezellig, en er werd veel gelachen. Later op de middag, kwamen ook Harry, Ron en Hermione The Three Broomsticks binnen lopen. Ze negeerden mij compleet, en ik keek ook hen niet aan. 'Ik ga even naar het toilet,' zei ik. Nadat ik mijn woorden had gezegd, stond ik op en liep ik naar de toiletten. Voordat ik naar binnen liep, kwam Draco Malfoy met een gefrustreerde blik het toilet uit. Het vrouwen toilet. 'Draco?' Geschrokken keek de jongen mij aan. 'Wat heb je gehoord?' vroeg hij. 'Niks, ik vraag me enkel af wat je op het toilet deed, het vrouwen toilet.' Draco leek te ontspannen, en hij lachte. 'Ik ging de verkeerde deur in,' zei hij. Een glimlach ontstond op mijn gezicht.

Jasmine en ik liepen over het besneeuwde pad. Terug naar Hogwarts. Het was erg koud, en ik trok mijn sjaal iets strakker om mijn nek. Ook Jasmine had het erg koud. Enkele meters voor ons liepen Harry, Ron en Hermione. Hermione zwenkte nogal, en ze was overduidelijk dronken. 'Moet je die Mudblood zien,' zei een Slytherin meisje achter ons, ik herkende haar niet, 'ze is dronken.' Plotseling klonk er een luide gil, en het drietal stopte geschokt met lopen. Enkele meters voor het drietal, bevonden zich twee Gryffindor meisjes. Ik herkende ze beide niet. Één van de twee lag op de grond, en ze bewoog op magische wijze over de sneeuw heen. Ik hapte geschokt naar adem. Dit was geen zuivere magie. Uit het niets schoot het meisje omhoog, en ze zweefde in de lucht. Ze gilde, maar er kwam geen geluid uit haar mond. Toen herkende ik haar, Katie Bell. Na enkele seconden viel ze terug op de grond. 'L-leeft ze nog?' vroeg Jasmine mij angstig.