Hoofdstuk 12

in de kantine gaan ik en Briit tegen over elkaar zitten.
''jeetje wat doet Carlijn raar'' zegt britt opeens en neemt en hap van haar broodje.
''ja vidn ik ook ik heb zelf geen idee waarom ze zo doet hoor'' zeg ik en zucht.
''meschien is ze jaloers'' Carlijn roert met der rietje in de milkshake en kijkt me aan.
''wat!? Carlijn? jaloers op mij?'' zeg ik ongelofig Carlijn had me altijd gesteunt en was nooit jaloers geweest op mij.
''het kan best'' zegt Britt.
''niet ze is nog nooit jaloers op me geweest waarom nu wel''? ik kan er nog steeds niks van geloven.
''meschien omdat je nu ook model bent'' zegt britt en leunde wat achterover.
toen viel alles op zen plek Carlijn was dus jaloers omdat ik model was? ik was toch geen supermodel waarom was ze dan jaloers...
''oh god dat heb ik weer'' zeg ik en leun met en hoofd op men handen.
opdat moment kwam Carlijn aanlopen en schoof bij ons aan.
''wat heb jij weer''? ze keek me aan.
''ohh..eeuuh..nouuhh'' ik wist geen woorden uit te brengen.
''niks dat jij hoeft te weten'' zegt Britt koeltjes maar het klinkt meschien wel en tikki bot voor Carlijns gevoel dus ze staat op ''dan hoef ik hier zeker ook niet te zitten'' snauwd ze terug en loopt weg.'
ik zucht.
Britt kijkt me aan met haar knal bruine ogen
''ach ze koelt wel bij'' zegt Britt en glimlachte naar me met der vriendelijke maar toch bijzondere lach