O26 - Hogsmeade

Toen ik de volgende avond weer in mijn eigen bed lag, merkte ik op dat er een pakketje naast mijn bed lag. Nieuwsgierig maakte ik het open. Er zat een briefje bij. Veel plezier op het Ball - A. Dumbledore. Het briefje liet ik vallen, toen ik de inhoud van het pakketje zag. Het was een masker. Een zilver masker. Het was prachtig. Rondom de ogen zaten er groene glitters. Het masker had een groen lint, waarmee het om het hoofd bevestigd moet worden. 'Sarah? Draco zei dat je hier was,' klonk de stem van Jasmine. 'Wauw, hoe kom je daar aan?' vroeg ze, toen ze het masker zag dat ik in mijn handen had. 'Dumbledore,' mompelde ik, en ik legde het masker op mijn nachtkastje. 'Het is prachtig!' Jasmine was stil, maar plots hapte naar adem. 'Ik ben een vreselijke vriendin! Hoe gaat het met je?' 'Het gaat goed, Jasmine, het gaat goed. Alles gaat weer goed.' 'Gelukkig, is er nog wat gebeurd? Ik dacht dat je niet naar het Ball wilde gaan?' 'Draco heeft mij gevraagd,' zei ik, 'dus nu-' Jasmine praatte enthousiast door mij heen. 'Oh, mijn, god! Dat is geweldig! Ik en Blaise, jij en Draco!' Een glimlach ontstond op mijn gezicht. 'Parkinson zou wel jaloers worden,' zei ik, met een grijns op mijn gezicht. En ook Jasmine grijnsde. Wat langzaam in een lach veranderde. 'Sarah, als je slim bent ga je nu slapen. Want morgen is het jij, ik, Hogsmeade, en heel, heel veel jurken.'

De volgende dag liep ik met Jasmine aan mijn zijde door Hogsmeade. 'Waar gaan we heen?' vroeg ik. 'Ik ken een leuk winkeltje, van mijn tante. Daar gaan we als laatste heen.' Ik knikte, en ik liet me door een enthousiaste Jasmine mee slepen. 'Als we klaar zijn, gaan we naar de The Three Broomsticks,' zei ik. Jasmine was het met mij eens. 'We zijn er!' zei ze, na 10 minuten lopen. Jasmine en ik liepen een donker winkeltje binnen. In de etalage stonden twee paspoppen, met daarop prachtige jurken. 'Tante Willow, we zijn er!' Jasmine schreeuwde dit door de winkel, en al snel kwam er een oude heks aan. 'Hallo, Jasmine. Ik had je bericht ontvangen, dat je zou komen,' zei Willow. Ze omhelsde Jasmine. Toen ze haar los liet, viel haar blik op mij. 'Jij moet Sarah zijn, Sarah Delaney,' zei Willow. 'Ja, aangenaam, Miss Willow,' zei ik. De vrouw was even stil. 'Jullie komen natuurlijk voor een jurk! Willen jullie zelf rond kijken?' 'Ja, graag,' zei Jasmine, en ze was vertrokken. Ik glimlachte even kort naar Miss Willow, en liep toen achter Jasmine aan.

Even later neusden Jasmine en ik tussen de vele jurken. 'Wat zijn er veel, hoe moet ik ooit kiezen.' zei ik lachend. Jasmine schudde haar hoofd. 'Waar zoek je naar?' vroeg ik, toen Jasmine vele jurken bekeek, maar ze die al snel teleurgesteld terug hing. 'Ik zoek een oogverblindende jurk. En ze had blijkbaar een geschikte jurk gevonden. Wantt ze verdween met een jurk in een pashokje. Toen ze even later terug kwam, zag ze er werkelijk prachtig uit. Ze had een lichtblauwe jurk, die prachtig bij haar ogen kleurde. 'Wat mooi, hij staat je echt beeldig,' zei ik bewonderend. Jasmine leek helemaal te glunderen. 'Echt? Zou ik hem nemen?' vroeg Jasmine. 'Ja!' antwoordde ik. Jasmine draaide zichzelf sierlijk om, en verdween weer in het pashokje. Ik zocht ondertussen door, maar had nog steeds geen geschikte jurk gevonden. Regelmatig kwam ik wel een leuke tegen. Maar kwam dat tot de ontdekking dat deze te duur, te groot of te klein was.