O23 - The Yule Ball

'Sarah! Wat is er met je gebeurd?' vroeg Jasmine, toen ik naast haar ging zitten bij Transfiguration. Mijn neus was gestopt met bloeden, maar hij zag er gebroken uit. 'Potter is gebeurd,' mompelde ik. 'Is je neus gebroken? Wat heeft hij gedaan?' 'Hij heeft mij geslagen,' mompelde ik. 'Geslagen? Ik dacht dat jullie vrienden waren.' 'Schijnbaar niet dus.' Op dat zelfde moment kwamen Harry en Hermione het lokaal binnen. Ik ontweek hun blik, en negeerde hun volkomen. 'Ze-' 'Weet ik, Jasmine.' 'Wil je dat ik je neus genees?' vroeg Jasmine. 'Ja, kun je dat?' vroeg ik. 'Natuurlijk!' Jasmine pakte haar toverstok, en richtte deze op mijn neus. 'Episkey,' zei ze. Een pijnscheut trok door mijn neus, en ik kromp in een. 'Auw! je had niet gezegd dat het pijn zou doen.' 'Sorry, maar je neus is weer heel.' 'Dank je, Jasmine,' zei ik.

'Stilte, graag,' klonk de stem van professor McGonagall door het lokaal. Alle gesprekken vielen stil, en vol verwachting keken de studenten de strenge, maar rechtvaardige heks aan. 'Zoals jullie allen weten, vond er een paar jaar geleden, ter ere aan het Triwizard Tournament een Yule Ball plaats. Dit jaar is er besloten, om wederom een Yule Ball te houden!' Enthousiast gefluister klonk door het lokaal. Een Yule Ball leek mij erg leuk, maar ik zou alleen moeten gaan. Er was niemand die mij zou vragen. Hierdoor was ik dus een stuk minder enthousiast. 'Een toevoeging aan deze editie is dat, het een gemaskerd bal gaat worden. Maskers zijn dus verplicht.' Bij nader inzien, niemand zou zien dat ik aanwezig zou zijn. 'Het Ball zal plaats vinden op de vrijdag voor de kerstvakantie. De Hogwarts Express zal daardoor niet op vrijdagavond, maar zaterdagmiddag vertrekken. Verder is het niet verplicht om te gaan, maar het wordt wel zeer op prijs gesteld.'

De rest van de week hoorde ik niets meer van Jasmine. Of van Draco. Of van Harry en Hermione. Ik was alleen. Ik werd, als het ware, geïsoleerd. Totdat Jasmine vol enthousiasme naar mij toe kwam. En ik kon bijna raden waar over het ging. 'Ik heb een date!' gilde ze. 'Echt? Wie?' Ik probeerde zo enthousiast mogelijk te klinken, maar toch lukte dit mij niet.
'Je gaat het nooit geloven! Ik heb al een crush op hem sinds het eerste jaar!'
'Wie is het dan?'
'Blaise Zabini!' Een brede glimlach sierde haar gezicht, en daardoor begon ik ook te glimlachen.
'Echt? Dat is toch een vriend van Draco?'
'Ja! Ik ben zo blij!'
'Heeft hij jou gevraagd? Of jij hem?'
'Hij vroeg mij.. En jij? Ben jij al door iemand gevraagd? Draco, misschien?'
'Wat? Nee- natuurlijk niet. Waarom zou iemand mij vragen. Waarom zou Draco mij vragen? We hebben elkaar een week niet gesproken, sinds ons kleine incidentje. En we zijn net pas vrienden. En ik denk ook niet dat zijn fanclub het zo leuk vind als ik met Draco naar het Ball zou gaan.' Jasmine grijnsde. 'Je wilt met hem naar het Yule Ball gaan. Vraag hém gewoon!' 'Nee, ik ben niet hopeloos,' mompelde ik.

'Dráááááy!' Een irritant, hoog en snerend geluid klonk door de Great Hall. Ik keek op, en ik zag hoe Pansy Parkinson naast Draco Malfoy aan de Slytherin tafel ging zitten. 'Morgen, Pansy,' mompelde Draco afwezig. Parkinson prikte hem in zijn arm, om zijn aandacht te kijken. Draco keek op, en daardoor keek hij mij recht in zijn ogen aan. Ook hij leek dit te merken. En in plaats van weg te kijken, besloot ik om te glimlachen. Draco glimlachte terug, maar daarna wendde hij zijn blik af. En hij boorde zijn blik ruw in Parkinson haar ogen. 'Wát?' snauwde hij naar haar. 'Draco, ik weet dat de jongens meestal de meisjes vragen, maar ik wil het je toch graag vragen.' Parkinson leek erg zenuwachtig. Draco keek haar vragend aan. 'Wil je met mij naar het Yule Ball?' Draco begon te lachen. Maar toen hij haar gekwelde blik zag, stopte hij. 'Nee, Parkinson, ik ga al iemand vragen. Een heel speciaal iemand.'