Volle maan

"Nee Vuurster, wacht tot de grote vergadering", zei Loofpoot gelijk.
Ik was verbaasd over de zekerheid van de cyperse poes.
Loofpoot was nooit zo zeker van haar zaak.
Ik aarzelde even.
"Okè dan, maar op de grote vergadering moeten we het bekend maken", zei ik, en ik liep weg.
Het kamp zag er rustig uit.
Niets leek er mis te zijn, maar diep in mijn hart wist ik dat er een heleboel mis was.
Bijna alle nieuwe katten waren nog niet genezen en patrouilles kwamen meestal terug met het nieuws dat de Bergenclan in ons territorium is geweest.
Ik word knettergek van die Bergenclan.
Roodster probeert het hele woud over te nemen en ons weg te jagen.
Ik kan hem niet vergelijken met Tijgerklauw, want die vermoord telkens katten.
Roodster niet.
Die valt alleen aan als het hem uitkomt, maar als hij ook nog zou moorden....
Brrrr, ik krijg er de kriebels van.
Plotseling besefte ik dat Loofpoot gelijk had.
De zon ging al onder en de lucht werd oranje en roze.
De maan was heel wazig in de verte al te zien.
Hij was vol, dus dat betekende dat er een grote vergadering op komst was.
Sommige katten begonnen zich al voor de hogesteen te installeren.
Ze wachtten blijkbaar op een toespraak.
Snel riep ik Grijsstreep erbij.
Die kwam meteen naar me toe trippelen.
"Ik ga een toespraak doen en bekend maken wie er mee gaan op de grote vergadering", vertelde ik hem.
"Tuurlijk dat is vandaag", zei Grijsstreep.
Ik knikte.
"Ga je mee"? vroeg ik.
Grijsstreep knikte ook en we renden samen naar de hogesteen.
Grijsstreep nam zijn plaats onderaan de hogesteen in en keek naar de menigte katten.
Ik sprong op de hogesteen en riep de vertrouwde oproep voor een vergadering.
Langzaam kwamen de katten die nog niet op de open plek stonden hun holen uit.
Ik wenkte Streeppoot met mijn kop en hij kwam langzaam dichterbij.
"Ga maar naast mij zitten Streeppoot", zei Grijsstreep.
Streeppoot aarzelde even, maar ging toch naast Grijsstreep zitten.
Dit werd een mooi moment voor hem.
"Welkom iedereen", begon ik.
"Voor ik ga vertellen wie ik meeneem naar de grote vergadering, wil ik iets anders doen".
"Streeppoot, kom naast me staan".
Streeppoot stond op en sprong twijfelachtig op de hogesteen.
"Streeppoot, jou dapperheid en kracht heeft de clan hard nodig".
"Ik heb je training gevolgd en je zien leren van fouten en weet nu zeker dat je er klaar voor bent".
"Aspels, kom naar voren".
Aspels stapte snel naar voren".
"Jij hebt de training van deze leerling goed volbracht en je kracht en wijsheid overgebracht", zei ik tegen hem.
Aspels antwoordde met een kort knikje en keek trots naar zijn leerling.
Hij wist waarschijnlijk wat er ging gebeuren, maar Streeppoot had geen idee.
"Streeppoot, zul jij je krijgstaken op je nemen en de krijgscode in ere houden"? vroeg ik.
"Ja Vuurster", antwoordde Streeppoot heel duidelijk.
Ik knikte.
"Ik doe een oproep voor mijn krijgersvoorouders om neer te kijken op deze leerling en hem te accepteren als volwaardig krijger van de Stormclan", zei ik.
"Streeppoot, vanaf nu zul je bekent staan als Streepneus".
"De clan eert je kacht en je dapperheid en we verwelkomen je als volwaardig krijger van de Stormclan".
Streepneus' ogen gloeiden.
Hij was heel erg blij, dat kon je wel zien.
De hele clan riep zijn nieuwe naam: Streepneus!
Aspels murmelde iets tegen hem en gaf hem een grote lik over zijn kop.
Ik zwaaide met mijn staart.
Het werd gelijk helemaal stil en Streepneus sprong ondertussen van de hogesteen af.
"Goed, ik ga bekent maken wie er allemaal mee gaan naar de grote vergadering", zei ik.
"Ik neem niet al te veel katten mee".
"Zandstorm, Witstorm, Wolkstaart, Kwikpoot, Sintelvel, Aspels, Vederstaart, Mistvoet en uiteraard Grijsstreep".
Al die katten liepen naar de ingang van het kamp.
Ik maakte een einde aan de vergadering en liep naar het groepje katten toe.
Loofpoot kwam naar me toe rennen.
"Waarom mag ik niet mee"? vroeg ze.
"Omdat ik jou nodig heb bij de zieke katten", antwoordde ik.
"Maar waarom ik en niet Sintelvel"? vroeg Loofpoot weer.
"Ik vertrouw jou veel, nu je het leven van Zandstorm hebt gered", miauwde ik.
Loofpoot's ogen straalden van trots en ze trippelde naar het hol van Sintelvel.
Ik wendde me weer tot het groepje katten.
"Okè allemaal", zei ik.
"Op naar de eerste grote vergadering".