Chapter 7

Severus

Hij stond verstijfd met open mond naar de twee voetstapjes te kijken. Hij keek omhoog, alsof daar misschien een pedo zat die Violet had gegrepen. Niks. Misschien kon ze opeens vliegen, maar dan had hij haar wel gezien, en andere mensen ook. Weer keek hij omhoog, nog steeds niks. Hij pakte zijn toverstok uit zijn jaszak.
'Severus,' zei opeens iemand. 'Geen toverstokken in Muggle-gebied gebruiken.'
Hij draaide zich om en zag Dumbledore staan.
'Ik vroeg me af waarom je niet bleef, vanavond is er een heel feestmaal... Is er iets, Severus?'
'Ik... ze... hier, ze is weg,' stamelde hij.
'Wie, Severus?' Dumbledore keek hem opeens bloedserieus aan.
'Violet!' Hij keek voor de zoveelste manier naar boven, wat Dumbledore blijkbaar op verkeerde ideeën bracht.
'Heb je een vogel?' vroeg Dumbledore.
'Wat? Nee! Het is mijn nichtje en...' hij vertelde het verhaal van dat hij haar gevonden had, en dat hij naar de Malfoy's was gegaan om hulp en dat ze nu een spoor had gemaakt wat nu opeens ophield.
'O, ik heb de Malfoy's in het park gezien, met hun zoontje Draco en een meisje wat Draco Vo noemde.' Dumbledore keek hem aan.
Hij rende zonder iets te zeggen naar het park en zag twee kleine kinderen een sneeuwpop maken.
'Violet!' Hij rende naar haar toe en sloot haar in zijn armen.
'Wat is er?' Violet keek hem vragend aan.
'Ik was je kwijt, waar was je?'
'Ik denk dat dat onze fout is, Severus,' klonk de stem van Lucius. 'We wouden jullie verrassen, want Violet was haar muts en sjaal vergeten. We zagen Violet huppelen door de sneeuw en vroegen wat ze deed. Ze was een spoor aan het maken voor jou. Ik vroeg of ze een grapje wou uithalen en ze was heel enthousiast. Dus ik tilde haar op en vaagde al onze voetstappen weg. We hadden beter na moeten denken, sorry.' Lucius keek hem een beetje spijtig aan.
'Ik ben blij dat ze ongedeerd is,' zei hij. Hij bukte en deed alsof hij zijn veter vastmaakte, maar pakte sneeuw en maakte er een bal van. Hij ging staan, met zijn rug naar Lucius toe, en draaide zich om, terwijl hij de sneeuwbal naar Lucius gooide. Hij was raak, het gezicht van Lucius verdween achter een hoop sneeuw. Hij raapte nog wat sneeuw en wou het op Narcissa gooien, toen er een lading sneeuw in zijn nek belandde. Hij gooide de sneeuw alsnog op Narcissa en stormde op Lucius af. Hij duwde hem op de grond, hij greep sneeuw en drukte het in Lucius' gezicht.
'Dit is ook een grapje,' zei hij lachend. Hij krabbelde overeind en proeste het uit toen er een lading sneeuw van de boom op Narcissa viel. Zijn gelach werd verstoord door iemand die hem voorover duwde met zijn gezicht in de sneeuw. Hij hoorde Lucius lachen en draaide zich om toen de greep verslapte. Hij greep sneeuw en duwde het in Lucius zijn gezicht, terwijl Narcissa sneeuw op hem gooide.
'Hei! Dat is twee tegen één!' Hij veegde het sneeuw uit zijn gezicht en duwde Lucius weg. Hij keek Lucius en Narcissa en zag dat ze onder een grote besneeuwde tak stonden. Hij sprong en greep de tak. Voor ze in de gaten hadden wat er aan de hand was, kregen ze een lading sneeuw over zich heen. Lucius maakte een sneeuwbal en gooide die richting hem, hij bukte en de sneeuwbal trof de boom achter hem. Hij maakte een sneeuwbal en gooide hem naar Lucius, ook die ontweek hem. Nu raakte de sneeuwbal geen boom, maar de persoon die een paar meter achter Lucius stond. Dumbledore. Hij stond een beetje geschrokken naar Dumbledore te kijken terwijl twee sneeuwballen tegelijk in zijn gezicht kreeg. Hij liep naar Dumbledore, en hielp hem met opstaan.
'Het spijt me, Albus, echt waar,' zei hij.
'Het is leuk om jou blij te zien, Severus,' zei Dumbledore. 'Kom je mee naar Hogwarts? Iedereen is deze vakantie naar huis gegaan, iedere leerling bedoel ik.'
'Maar Violet?' Hij keek om zich heen en zag haar achter hem staan.
'Zij mag ook mee,' zei Dumbledore. 'Kan ze al gedchtelezen?'
Hij schudde zijn hoofd. 'Nee pas als ze vier is.' Hij tilde Violet op, zij keek met grote ogen naar Dumbledore.
'Violet, we gaan naar school.' Hij liep met Dumbledore mee naar een Terzieler.
'Gaan we vliegen?' Verbaasd keek hij naar het dier wat rustig bij een boom stond.
'Ga maar op jullie eigen manier, zien we elkaar op Hogwarts?' Dumbledore keek naar Violet, die tegen hem leunde.
'Ja,' zei hij. Hij liep naar zijn huis en pakte even wat spulletjes voor Violet in. Daarna verdwijnselde hij naar Hogsmeade, hij zette Violet op de grond en liep met haar naar het kasteel.
'Kijk Violet, dat is de school waar je heen gaat als je elf bent.' Hij wees naar het grote kasteel.
'School,' herhaalde Violet. Ze naderden de grote poort.
Hij tikte op het slot en het hek ging open, Violet deed een stapje achteruit. Hij tilde haar op en liep naar de deur van het kasteel. Mr. Filch keek hen met zijn lelijke kop aan.
'Hoe kom je aan dit kind, Snape?' Filch keek naar Violet alsof hij haar het liefst op wou eten.
'Je blijft met je tengels van haar af, Filch,' beet hij de man toe.
'Oké, oké. Mag ik dan wel weten hoe ze heet?'
'Violet Prince, is Dumbledore al terug?' Hij keek naar Violet die haar armpjes om zijn bek had geslagen.
'Nee, maar de andere leraren zijn in de Grote Zaal,' zei Filch. Hij knikte en liep naar de Grote Zaal, voorbereidend op de vragen die hij zou krijgen.