O19 - Gryffindor

Het was nog erg vroeg toen ik de Great Hall binnen kwam. De zon was nog niet op, en zoals verwacht, was er bijna niemand in de Great Hall. Aan de Slytherin tafel zaten enkel vriendinnen van Parkinson. Ik weigerde daar bij te gaan zitten, dus ik keek verder rond. Aan de Ravenclaw tafel herkende ik het blonde meisje uit de trein, Luna Lovegood. Ze was voor gek verklaard, en hoewel ze aardig was, ging ik niet bij haar zitten. Toen gleed mijn blik van de Ravenclaw tafel, naar de Gryffindor tafel. Hier herkende ik Harry en Hermione. 'Bij gebrek aan beter,' mompelde ik tegen mijzelf, en ik liep naar de Gryffindor tafel. 'Goedemorgen,' zei ik, toen ik binnen gehoorsafstand was. Het drietal keek op, met een lichte verbazing in hun ogen. 'Goedemorgen, Sarah,' zei Hermione, en ze gebaarde dat ik naast haar moest komen zitten. Dat deed ik. 'Waarom kom je hier zitten?' vroeg Harry, er klonk duidelijk irritatie in zijn stem. Maar dit negeerde ik. 'Wel, kijk, alleen die onuitstaanbare vriendinnen van Parkinson zitten bij Slytherin, en ik weiger om alleen te gaan zitten. Dus dat betekent dus dat ik hier kom zitten.' Harry knikte, en zuchtte. Hij vertelde Hermione duidelijk iets belangrijks. 'Waar is Draco, je trekt de laatste tijd toch veel met hem op?' vroeg Hermione, Ik rolde met mijn ogen, niet zij ook al. 'Weet ik veel, wat gaat jou dat aan?' snauwde ik, duidelijk geïrriteerd. 'N-Niks,' stamelde Hermione, duidelijk geschrokken. Harry, daarentegen, had een triomfantelijke blik in zijn ogen. Ik zuchtte. 'Sorry, Hermione, ik had niet tegen je mogen uitvallen, maar iedereen denk dat-' 'Het is al goed, Sarah,' zei Hermione glimlachend. 'Wat hoor ik nu? Een Slytherin die zichzelf verontschuldigd? In welk universum ben ik nu weer beland.' Ik hoorde de stem achter mij, en ik draaide mijzelf om. Ik boorde mijn blik in de ogen van een jongen. Ik lachtte. 'Aangenaam,' zei ik, en ik stak mijn hand uit. De jongen pakte hem aan. 'Seamus Finnigan,' zei hij. 'Sarah, Sarah Ri-' Ik hapte naar adem. 'Delaney! Sarah Delaney,' zei ik vlug, en ik lachte zenuwachtig. Seamus begon te lachen. 'Moeilijk, hé, jezelf voorstellen?' Ik stopte met lachen, en keek terug naar Harry en Hermione. Die keken mij bedenkelijk aan. 'Wat?' Ze schudden hun hoofd, en aten toen verder. Ik zuchtte opgelucht. Ze hadden niets door.

Mijn blik viel op een broodje, doordrenkt met chocolade. Mijn hand greep erna, en ik nam een hap. 'Deze hebben wij niet!' zei ik verontwaardigd, toen ik het broodje ophad. 'Dat is jammer, mijn Slytherin vriend,' zei Seamus Finnigan. Ik rolde met mijn ogen, en op dat moment kwam Draco Malfoy de Great Hall binnen. 'Ik moet gaan,' mompelde ik. Voordat ik opstond, nam ik nog één van de chocoladebroodjes mee. 'Draco!' zei ik, toen ik bij de Slytherin tafel was. De jongen keek me minachtend aan. 'Wat deed jij bij die vuile Gryffindors?' Ik kon mijn oren niet geloven, en ik liet mijn broodje vallen. 'Pardon?' 'Je hoorde mij wel, waarom zat je bij hún?' Ik opende mijn mond om wat te zeggen, maar ik sloot hem toen weer. Wat was er in hemelsnaam mis met deze jongen. 'Juister, Malfoy, ik denk niet dat jij het recht hebt om dingen voor mij te bepalen.' Draco keek geschokt, vanwege de toon waarmee ik tegen hem sprak en omdatt ik zijn achternaam gebruikte. 'Ik dacht dat je een fatsoenlijk iemand was, maar schijnbaar had ik het mis. Dag, Malfoy.' Na mijn woorden liep ik de Great Hall uit. En ik voelde de blikken van Hermione en Harry branden op mijn rug.