Hs 102 - The Hardest Word to Say is Goodbye

(Door Inge)
"Lieverd, hoe gaat het met je?", vraag ik, wanneer ik Sasha eindelijk aan de lijn heb gekregen. Ik hoor haar snikken. "Ok sorry dat was een stomme vraag."
"Ik kan het niet geloven, Inge. Ik kan het gewoon niet geloven." Ik knik alleen maar tegen de telefoon.
"En ik wou dat ze me had gebeld voordat ze het deed zodat ik het uit haar hoofd kon praten. Waarom deed ze dat niet?"
"Ik weet het niet", stamel ik ,"Ik weet het niet."
"Ik wou dat ik iets kon doen om de tijd terug te draaien." Ze snikt en zucht op hetzelfde moment.
"Dat kan je niet", antwoord ik ,"Het enige wat je nu kan doen is het los proberen laten en je proberen beter te voelen."
Ze snikt luid, "Ik kan het niet, Inge. Ik ben gewoon zo bang voor alles. Ik heb er zo'n spijt van dat ik niet aardiger tegen haar ben geweest, terwijl ze nog leefde."
"Luister, misschien moet je er aan denken om een rouwtherapeut te zien", stel ik voor.
"Ja misschien", antwoordt ze maar ik ben niet zeker of ze het meent