OO1.

Ramon:

Ik kijk nog een laatste keer in mijn tas, Ik heb alles.. De zenuwen zwemmen in mijn buik. Ik kan deze wedstrijd niet verpesten voor mijn team, Dit is de kampioenswedstrijd en ik moet mijn best doen. Mijn vader loop gehaast door het huis en als hij alles heeft loopt hij naar de auto. Ik geef mijn moeder een kus en zeg haar gedag. Snel strik ik mijn schoenen. ‘’RAMON! Schiet op joch!’’ Schreeuwt mijn vader. Ik schiet overeind en hang mijn tas over mijn schouder, trek een sprintje naar de auto en stap snel in. ‘’Je moet eens leren opschieten, we komen nog eens te laat met jou. Besef je dat?’’ Moppert mijn vader. Zuchtend knik ik. ‘’Ik hoor niks!’’. ‘’Ja vader.’’ Zucht ik. Hij begint te rijden en niet zo zacht ook, hij rijd keihard door de straten. Voetbal was zijn hele leven, en nu hij er te oud voor is moet ik het overnemen.. Ik vind het wel leuk maar mijn vader overdreef. ‘’Jij gaat je best doen jongen! Een fout en je krijgt gedonder van je team, en niet alleen hun. Ik zal je een lesje leren als je fouten maakt! Hoor je me?’’ Moppert hij nog eens. ‘’Ja vader ik zal mijn best doen.’’ Antwoord ik. We zijn alweer bijna op de parkeerplaats. Ik heb wel vaker lesjes van mijn vader gekregen, Net zolang rennen tot ik er bij neer viel. Ik stap uit en zwiep mijn tas weer over mijn schouder. Mijn vader duwt met een klap de deur dicht en doet de auto op slot. Gelijk loopt hij het café binnen waar al zijn vrienden zitten. Zuchtend verplaats ik me naar het team, de enige leuke mensen hier. ‘’Yoo.’’ Glimlach ik en geef ze allemaal een handdruk. ‘’Beetje zin in?’’ Roept Aron enthousiast. Ik knik, was ik werkelijk de enige die hier te zenuwachtig was om überhaupt zijn best te doen? Na het omkleden begint het warmlopen. Eerst rennen we 4 rondjes om het veld. We moeten in topconditie zijn als je zo hoog speelt. Ik al helemaal aangezien ik rechtsvoor speel. Daarna doen we andere oefeningen. In de verte zie ik mijn vader aankomen, hoe hard hij kon roepen was echt beschamend. Maar ik kan er nou eenmaal niks aan veranderen.. ‘’Raamo wat ben je stil.’’ Zegt Jordan wanneer hij naast me komt staan. ‘’Oh ja beetje moe.’’ Glimlach ik en knik dat het oke is. ‘’Ik ren nog even naar mijn vader.’’ Zucht ik. Aangekomen bij mijn vader begroet hij me alsof er niks is. ‘’Pa, je houd je in!’’ Roep ik. ‘’Je weet best wat ik bedoel.’’ Zucht ik. ‘’Die toon wil ik niet horen!’’ Roept hij me achterna als ik terug ren. Ik ga op mijn plek staan tegenover mijn tegenstander en luister naar het startsein. ‘’Fúúút’’ Ik ren naar de kant van Youssef en ontvang de bal, ik speel hem door naar Phill die actief naast me staat om vrij te komen. Ik ren verder naar voor en ontvang de bal van Nino. Ik speel hem op het doel en Austin schiet hem erin. Ik ren naar Austin en omhels hem. ‘’Mooi schot bro.’’ Roep ik en ren terug naar mijn plek. Na een tijd klinkt het fluitje, rust. We gaan naar de kleedkamer met de hele groep, de trainers en mijn vader. Hij had nog niet geschreeuwd vandaag.. Dat was een hele vooruitgang. We krijgen een hele preek. ‘’WIJ GAAN WINNEN HET IS NOG NIET GEDAAN ALLES KAN HET IS TENSLOTTE NOG MAAR 1-0.’’ Roept de trainer. Vermoeid veeg ik het zweet van mijn voorhoofd en zet mijn mond aan de bidon. Ik voel me duizelig maar ik moet doorzetten. We rennen naar het veld en gelijk begint de wedstrijd. Mijn hoofd tolt enorm. Ik ren richting het doel en Jordan speelt de bal. Ik probeer hem te raken maar mis hem. “RAMON GODVERDOMME DOE JE BEST EENS, JE MOET SCOREN NIET MISSEN.’’ Schreeuwt mijn vader en scheld me nog meer uit. Ik moet mijn best doen.. Waarom lukt het nou niet. Ik ren wat naar voor maar de tegenstanders pakken de bal. ‘’RAMON ER ACHTERAAN.’’ Ik doe wat mijn vader zegt en ga erachteraan. Als ik de bal weg kan trappen zie ik alles draaien, al snel is mijn beeld zwart. Ik hoor mijn naam galmen over het veld en zak dan in elkaar… Ik hoor hoe alles vervaagt en daarna word alles onduidelijk en merk ik niks meer.