Chapitre Cinquante

Ines Leveque

"Wat is die Louis toch een irritant mannetje", mompel ik als we het eerste seizoen van Suits aan het kijken zijn. Hij moet er altijd weer tussenkomen met zijn rotkop en zijn vervelende stem. Ik heb deze serie al zó vaak gezien, maar het blijft heerlijk om te kijken.
"Denk je echt dat hij moet overwerken of is het gewoon een smoes?", vraagt Amelia dan ineens. Ik trek mijn wenkbrauwen op.
"Ben je daar nog steeds mee bezig?", vraag ik haar verbaasd. Ze knikt. "Kom nou gewoon kijken, het is leuk."
"Maar het zit me niet lekker, Ien", zucht ze diep.
"Meid, hij is niet van het verzinnen van smoesjes."
"Maar het kan toch", spreekt ze me tegen. Dit keer is het mijn beurt om te zuchten. Ze is al de hele avond onzeker erover. Ze had me al gevraagd waarom hij zou moeten overwerken. Het kan altijd gebeuren dat het fout gaat of dat er groot nieuws binnen komt. Nadat ik dat zei ging ze meteen op internet kijken of er groot nieuws was, maar de zoveelste belastingverhoging in Japan zal echt niet het voorpagina nieuws halen en er al zeker niet voor zorgen dat er opnieuw gedrukt moet worden. Er kan toch gewoon een foutje zijn gemaakt? Pagina's verkeerd, of een aantal koppen verkeerd geplaatst. Amelia laat het er maar niet bij liggen en blijft zich zorgen maken.
"Doe maar rustig, Mel, ik vraag wel eens aan Hannah of zij er wat vanaf weet." Ik weet mijn telefoon uit mijn broekzak te krijgen en begin Hannah te appen. Amelia is naast mij ongeduldig op en neer aan het wiebelen. Wanneer ik het lees frons ik meteen mijn wenkbrauwen. Lees ik het nou goed?
"En?", vraagt ze meteen.
"Ze zegt dat Liam al op tijd was vertrokken paar uur geleden, en er niks aan de hand was. Hannah is pas als laatste vertrokken samen met Pièrre", vertel ik. Ik hoor Amelia meteen iets mompelen wat op een gevloek moet lijken. "Ik snap het niet", zeg ik dan. Liam liegt dus. Zo had ik Liam totaal niet ingeschat.
"Ik ook niet. Waarom doet hij dit nou?", mompelt Amelia nors. "Dit kan toch serieus niet met Luca te maken hebben." Ik haal mijn schouders op. Het zou wel erg laag zijn als dat zo was. Amelia zou bij hem langs komen. Hij is een man die zoiets bespreekt en niet afzegt met een kort appje.
"Misschien is er wel iets anders aan de hand", opper ik. Meteen kijkt Amelia mij met een bezorgd gezicht aan.
"Wat moet ik nou?", zucht ze.
"Vraag het hem gewoon direct wat er is", adviseer ik haar. "Hij is er niet eerlijk over, want één ding weten we zeker en dat is dat hij niet hoefde over te werken."
"Hij is dus net zo als alle andere", mompelt ze wat geïrriteerd. Ik zit er nu ook mee. Ik had hem heel anders ingeschat, en ik kan niet geloven dat hij zomaar zou liegen. Ik ben eerder bang dat er iets anders aan de hand is. Misschien is het wel... Nee, zo moet ik ook niet denken. Niet alles is zijn schuld.

De volgende middag op het werk ben ik steeds maar naar het kantoor van Liam aan het gluren. Ik kan niet eens zien of hij er überhaupt wel is. Amelia had hem gisteren nog een app gestuurd, maar hij had alleen nog gereageerd dat het niet kon en het hem speet. Amelia is op van nervositeit en maakt zichzelf nog gekker dan ze al is. Ik ben zelf ook heel erg nieuwsgierig, niet bepaald op de positieve manier aangezien het mij ook de zenuwen geeft. Vooral nu ik hier zit. Ik weet gewoon dat Liam er moet zijn of nog moet komen. Hij kan niet zomaar een dag overslaan. En ik moet weten wat er is. Misschien moet ik het Pièrre vragen. Hij zal Liam vast al hebben gezien vandaag. Ik ben er pas net.
"Ik ben zo terug", deel ik nog mee aan Hannah. Ik loop weg en klop aan bij het kleine kantoortje van Pièrre.
"Ja?" Ik stap naar binnen en zie hem met een potlood in zijn hand boven het blad hangen. Hij js vast ook bezig.
"Weet je of meneer Payne er is?", vraag ik maar meteen.
"Hij is thuis aan het werk, hij zei dat hij verhinderd was." Ik frons weer mijn wenkbrauwen.
"Liet hij nog iets los?" Pièrre schudt zijn hoofd.
"Hoezo?", vraagt hij dan.
"Hij had me gevraagd wat te doen en dat bij hem af te leveren vandaag", verzin ik.
"Dan moet dat maar wachten tot morgen." Ik knik en zonder wat te zeggen verlaat ik zijn kantoor weer. Wat is die Liam aan het doen? Zodra ik weer aan mijn bureau zit pak ik meteen de vaste telefoon en draai het nummer van Liam. Maar ook deze keer geen succes.


. . . .
Worden jullie al nieuwsgierig?