Hs 97 - Het instituut part 2

(Door Sasha)
Ik stap door de gangen van het instituut waar mijn zus verblijft. Ik weet dat ik Lynn had gezegd dat ik niet zou gaan maar ik kon het niet laten. Shailene is mijn zus en ze mag dan enkele verschrikkelijke dingen gedaan hebben, ik zal altijd haar zus blijven. Het lijkt mijn ouders allemaal niet erg te schelen. Eerst was mijn moeder nogal kwaad omdat ze dacht dat dit haar reputatie zou verpesten. Ze is een legende in de filmwereld. Maar eigenlijk is net het omgekeerde gebeurd. Kranten beschrijven haar nu als de arme vrouw met de zieke dochter. Er is niks arm aan mijn moeder. Maar in elk geval hebben mensen nu medelijden met haar. Het zou me niet verbazen als ze Shailene dankbaar was.
Ik kijk om me heen en kan me niet voorstellen dat mijn zus hier hele dagen leeft. Het stinkt hier en de muren hebben allemaal dezelfde saaie grijze kleur. Het bezorgt me de rillingen. De secretaresse heeft me uitgelegd waar ik mijn zus kan vinden. Ik klop op de deur van het kleine kamertje en ga zonder op een antwoord te wachtwn de ruimte binnen. Shailene zit op haar bed en staart voor zich uit. Ik kan het niet laten om me af te vragen welke persoonlijkheid ze nu heeft. De verpleegster vertelde dat die afwisselden.
"Hallo Shailene!", zeg ik zacht. Ze kijkt op e lijkt bijna blij om me te zien. "Sasha! Eindelijk iemand die ik ken! Wil je me uitleggen wat er aan de hand is? Wat is er zo erg dat ik dit heb verdiend?"
Ik kijk haar raar aan, ga naast haar zitten en besef dat dit haar ziekte is.
"Weet je dat dan niet meer?", vraag ik. Ze schudt haar hoofd. Ze ziet er zo onschuldig uit. Als ik het niet zelf had meegemaakt zou ik nooit geloven dat dit meisje iemand had vermoord.
"Je wilde me vermoorden, Shay. En je hebt Svens vliegtuig gesaboteerd en Rein bedreigd en Chanyeols beste vriend ver..."
Ze onderbreekt me: "Ja duh dat hoef jij me toch niet te vertellen. Ik weet heus wel wat ik doe." Ik slik even. Het voelt alsof ik met iemand met geheugenverlies praat.
"Het spijt me, Shay", mompel ik. Haar gezicht lijkt weer te veranderen, "Wat spijt je? En noem me niet Shay, dat is iets voor Sven. Ik hou van Sven." Ik weet opeens echt niet meer wat ze nu meent en wat niet. Ik heb nood aan verse lucht. Ik mompel iets van dat ik nog ergens heen moet en storm de kamer uit. Ze roept me nog iets na over Gina. Ik blijf lopen tot ik buiten sta. Voor het instituut is een klein parkje. Daar blijf ik even voorovergebogen staan. Ik heb het idee dat ik elk moment kan overgeven.
"Alles goed met je?", hoor ik een stem zeggen. Ik kijk op en zie Sven staan.
"Oh hey", mompel ik en ik ga rechtop staan, "Wat doe je hier?"
"Hetzelfde als jou, neem ik aan. Shay bezoeken."
Ik knik en ga op een bankje zitten. Hij komt direct naast me zitten.
"Kom je hier vaak?", vraag ik.
Hij knikt, "Bijna elke dag. Jij niet, toch? Ik heb je hier nog nooit eerder gezien."
Ik knik een beetje beschaamd, "Ja mijn vrienden hadden me sterk afgeraden hierheen te komen."
"Ja, mij ook", antwoordt hij ,"Maar ik moet blijven komen. Ze heeft me heel veel pijn gedaan maar ik hou nog steeds van haar. Ik kan haar niet alleen hier laten. Ook al wil ik dat zo graag."
Ik glimlach, "Het is fijn dat ze iemand als jou heeft. Eerlijk gezegd had ik mijn twijfels over jullie relatie maar je bent eigenlijk echt een goed persoon. Jammer dat zij dat niet is." Ik vecht tegen mijn tranen. Ik zie dat hij ook op zijn lip moet bijten.
"Ik wou gewoon dat ze ook om mij gaf. Dat ze me een teken gaf al was het maar iets kleins dat ze toch nog weet wie ik ben en waar ik voor sta."
"Ze houdt van je", zeg ik meteen ,"Dat heeft ze me net nog gezegd."
Hij glimlacht, "Ja soms heeft ze wel haar momenten, he?"
Ik lach, "Ja, ander onderwerp. Hoe gaat het met Juliette? Ik zal haar ook niet meteen vergeven want zij was degene die de vriendschap tussen mij en mijn zus had verpest. Of tenminste dat is wat ik altijd dacht. Nu weet ik dat zonder haar ook wel vroeg of laat was gebeurd. Juliette was enkel de aanleiding, niet de oorzaak."
Sven kijkt voor zich uit, "Het gaat niet zo goed met Juliette. Ik heb haar gisteren nog gesproken. Enkele dagen geleden hebben haar ouders haar naar een kleine privéschool gestuurd. Ze moet een uniform dragen en de leraren zijn superstreng. Ze mag maar om de twee dagen een halfuur op haar mobiel en daardoor heeft ze al Claires telefoontjes en berichtjes gemist. Ze heeft proberen reageren maar blijkbaar is Claire nu kwaad op haar omdat ze denkt dat ze haar express negeert en dat ze nu doet wat haar ouders van haar verwachten. Gisteren heeft ze mij gebeld in plaats van Claire omdat ze wist dat die toch niet zou antwoorden. Ik wou dat ik iets voor haar kon doen."