033 Jasmine

"Je hebt hem nog maar net gezien en je gaat er alweer naartoe?" reageert Jack meteen geïrriteerd. "Ja, dat is wat vrienden nu eenmaal doen voor elkaar... in moeilijke tijden ben jer om elkaar er weer bovenop te helpen." antwoord ik meteen verdedigend. "Het feit dat je meteen in de verdediging gaat doet me denken dat er meer gaande is." antwoordt hij op zijn beurt. "Het feit dat jij meteen geïrriteerd bent als ik zeg dat ik naar Louis ga doet me denken dat jij stikjaloers bent." reageer ik op dezelfde manier. In mijn ooghoeken zie ik hoe de rest zich rechtzet om de woonkamer te verlaten zodat ze de ruzie niet verder moeten aanhoren. "Blijf zitten, jongens. Dit is zo voorbij. Geef Jack even de tijd om na te denken en in te zien dat hij heel erg fout zit met zijn gedachten." reageer ik op zo een toon dat ze zich meteen weer neerzetten. "Ik? Een foute gedachtegang? Ik dacht het niet. Heb je de boekjes al eens gezien? Ze lopen over van de artikels over jullie!" reageert hij meteen. "Ga je nou ook al beginnen!? Heb je soms Eleanor aan de lijn gehad? Gaan jullie werkelijk de boekjes geloven in plaats van jullie eigen liefjes?" Verwonderd kijk ik hem aan. "Aan het ritme dat jullie in de boekjes verschijnen en wat er in staat? Ja, ik geloof de boekjes!" roept hij boos. "Niet te geloven!" kwaad zet ik me recht en ga in de andere zetel zitten. "Kan je dat nu geloven? De boekjes geloven en niet je lief! Als ik dat ooit te weten kom van jullie knijp ik jullie zo hard waar je het niet wilt dat jullie geen kinderen meer kunnen hebben!" roep ik kwaad tegen de andere jongens. "Ik heb het hier gehad. Ik ga hier niet aanhoren hoe je jezelf zit goed te praten en mij zwart zit te maken." Hij zet zich recht en verlaat het huis met veel lawaai. De deur laat hij met zo een smak dicht vallen dat ik de neiging heb te gaan checken of ze er nog wel in staat.