Ondergang

Ik stond op na een lange, koude nacht.
Dauwdruppels lagen op de grassprieten en mijn poten werden nat wanneer ik er doorheen liep.
Buiten hoorde ik onze leider Maanster, praten met onze commandant Streepvoet.
Hij zei iets over een bedreiging.
Ik kon het niet goed verstaan.
Ik stapte naar buiten.
"Hallo Motvleugel", zei Maanster gelijk.
Streepvoet was al weg.
Ik antwoordde met een knikje.
"Ik wil een verzoek doen", ging Maanster verder.
"Jij was toch leerling medicijnkat in je eerdere clan"?
Ik knikte verbaasd.
"Zou jij dat hier ook willen zijn"?
Ik voelde me vereerd.
"Ja, maar....maar waarom ik"? vroeg ik verbaasd.
"Jij bent samen met Moddervacht als enige ooit een leerling medicijnkat geweest", zei Maanster.
Ik was nog steeds in de war.
"Maar Witneus heeft toch al een leerling"? zei ik.
"Ja, maar hij zei tegen mij dat hij een grote uitdaging wou", antwoordde Maanster.
"Waarom dan"?
Dat was ik weer.
"Nou, ik denk dat het komt omdat hij half-clan is", zei Maanster.
Ik keek haar geschokt aan.
Niet dat ik dat erg vind of zo, maar ik had het nooit gedacht van de loyale Witneus.
"Hij wilt zijn loyaliteit nog eens bewijzen denk ik", ging Maanster verder.
"Wil je zijn tweede leerling zijn"?
Ik knikte gelijk.
Ik hield ervan om medicijnkat te zijn!
"Heel goed, ga maar naar Witneus toe om het te vertellen, hij zal er vast blij mee zijn", zei Maanster, en ze liep weg.
Ik voelde een rilling door mijn lijf gaan.
Ik werd weer leerling medicijnkat!
Net als vroeger!
Snel stapte ik het hol van Witneus in.
Plotseling bleef ik stokstijf staan.
Een bruin lijfje lag op de grond.
Bloed vloeide uit een snee in zijn nek.
Moddervacht!