Chapitre Quarante-Neuf

Amelia Rousseau

Hoe kan Liam dat nou weten? Ik kijk verward naar het appje van Ines. Hij zal het natuurlijk wel door hebben gehad. Ik kan me nog niet eens normaal gedragen of normaal een smoesje verzinnen. Pfff, het liefst zou ik het gewoon willen negeren, maar isschien kan ik het toch maar beter even gewoon tegen Liam zeggen. Zo'n heel gedoe is het nou ook weer niet. Er is überhaupt niks gebeurd! Dus waar zou ik me dan druk over moeten maken? Ik probeer mezelf wijs te maken dat er niks is gebeurd, maar de stem in mijn hoofd klinkt minder overtuigend. Natuurlijk heb ik een zwakte voor Luca, en waarschijnlijk als Liam niet in beeld zou zijn geweest had ik gisteravond ook nog toegegeven aan die zwakte. Maar goed, precies zoals ik al denk: als Liam niet in beeld zou zijn geweest. En dat is die wel en hopelijk gaat hij dat nog heel erg lang blijven. Hmmm, ik moet me ook niet aanstellen en Liam gewoon duidelijk maken dat ik maar één ding wil. Hem. Ik kijk nog een keer omhoog en begin dan te typen.
Amelia: Vind je het goed als ik vanavond weer langs kom? Ik wil heel graag wat lekkers voor je koken, Xx
Nog geen paar minuten later krijg ik een enthousiast app'je terug van hem, dat hij er naar uit kijkt. Een fijn en verliefd gevoel overspoelt me meteen. Zie je nou wel, Amelia. Ben ik me al druk aan het maken. Hij is gewoon zo lief.
"Amelia, kun jij misschien ook nog opletten? Dit is tentamenstof." Ik knik en glimlach naar de docent. Nu ik het me bedenk is de tentamenweek al over twee weken. Ik moet nog best veel doen. Ik ben er helemaal niet bij geweest met mijn hoofd dit blok. Tijd om nu wel op te letten. Ik laat mijn telefoon uit mijn vingers glippen om in mijn tas te laten vallen en kijk geïnteresseerd naar het whiteboard.

"Volgens mij vindt hij het helemaal niet zo erg", zeg ik tegen Ines wanneer ze net terug is van het werk.
"En? Heb je hem al gesproken?" Ze hangt rustig haar jas op en legt haar spullen op z'n plek. Ze schopt meteen haar hakken uit en maakt haar haar los van de knot die ze al de hele dag in heeft. Ik vertel haar dat Liam mij dadelijk komt ophalen en ik lekker voor hem ga koken.
"En ik dan?" Ines staat ineens stil en kijkt me zielig aan. "Gisteren heb ik al pizza laten bezorgen, maar daar word ik dik van." Met een pruillipje komt ze naar me toe gelopen en neemt ze ook plaats op de bank.
"Er ligt nog pasta en pestosaus in de kast, die hoef je alleen maar te maken", los ik het op. "Morgen kook ik weer hier, dat beloof ik."
"En overmorgen! Je woont nog hier totdat ik een vriend heb die voor me kan koken." Ik moet er om lachen.
"Dan schiet maar op, want met Liam voelt het super goed", bloos ik. Na dat enthousiaste appje van Liam ben ik weer helemaal in de wolken. Het gaat heel fijn worden vanavond.
"Wat ga je voor hem maken?", vraagt Ines.
"Iets met asperges. Ik denk dat ik er tagiatella, garnalen en een vissausje erbij doe." Ines kijkt al met honger-verliefde ogen. "Helaas, hè", lach ik. Ze knikt met weer die zielige oogjes.
"Ik ga alvast bedenken wat ik morgen wil, dus bereid je maar voor op een goed driegangenmenu." Ik lach weer en hoor mijn telefoon weer gaan. Gauw kijk ik erop. Zou Liam buiten zijn? Dan kan hij toch aanbellen?
Liam: Ik moet nog veel doen op het werk, er is wat voorgevallen, dus ik kan vanavond helaas niet.
Vreemd kijk ik er naar. Meteen voel ik een grote teleurstelling.
"Wat is er?", vraagt Ines meteen al bezorgd.
"Het gaat niet door", mompel ik geïrriteerd. Ik laat mijn hoofd zakken en zucht. Daar heb ik me dus de hele dag op verheugd.