The beginning... But when do it end????

[b]soms vraag ik me echt af wat te doen in dit leven.

moet je leven of overleven, kijkend naar me eigen leven lijkt het meer op overleven.

de economie is best slecht, van de regering hoef je ook niet veel te verwachten, waar zijn we dan??
in het leven waarvan je denkt het stop nooit, of wordt nooit beter..

zo gevoel ken ik al best een tijdjee...

het begon voor mij al toen ik nog een kind was..
en 5/6 jarige meisje,, daar begon me worsteling door het leven.

ik had veel moeite met het feit hoe het leven in elkaar zat/zit.

ik vroeg me steeds meer dingen af, hoor het zo te gaan, moet je op deze manier het leven doorgaan..
ik was een 5/6 jarige meisje en ik groeide op met mijn gezin, moeder vader een oudere broer en mezelf.
klinkt goed lekker normaal,, was dat maar waar.

al van jongs af aan besefte ik dat mijn oudere broer vaak kwaad was op vanalles.
en dat merkte ik of beter gezegt mijn lichaam heel vaak.
want kennelijk toen mijn broer de leeftijd bereikte van, heey ik kan me vuisten gebruiken ging alles berg af waarts.

ik werdt vaak geslagen, hij richte letterlijk zijn woede uit op mijn, en me moeder.
er ging geen dag voorbij dat ik geen extra blauwe plek kreeg..

en wat kan je doen, ik was een hopeloos meisje en kon niet op tegen hem..
hij was groter sterker enger.

zelf me eigen moeder kon niet tegen haar zoon op..
ook zij moest aan zijn woede geloven.

ik weet nog wel hoe het begon voor de aller eerste keer, ik schreeuwend vragen, waarom sla je me???
waarom doe je me pijn?? jij bent me oudere broer, je hoort me te beschermen!!
zo ging het niet altijd,, in het begin kon ik best goed vinden met me broer,, we speelde vaak samen.

dat alles veranderde, ik snapte het niet.
waarom was hij zo kwaad..
waarom verdiende ik die klappen samen met me moeder??

nadat hij me voor het eerst had geslagen ging in naar school..
ooh ja school,, mijn 2de nachtmerrie.
ik werdt vaak gepest, ik was raar volgens me klasgenoten.
ze noemde me van alles,,
heks, prullenbakkenras. noem maar op..
ik was altijd blij zodra de schooldag over was..

maar dan kwam ik weer thuis, ik dacht ach me broer heeft me 1 keer geslagen,, no big deal..
hij zal het wel niet meer doen..
wat een grote fout maakte ik daar,,

vanaf dat moment besefte ik,, DIT IS PAS HET BEGIN VAN EEN ZWAAR LEVEN[/b]