Voorteken

Ik stond midden in een donker bos.
Of nee, het was geen bos, maar een gebergte.
Allemaal katten raceten af en aan van paniek en verdriet.
Er lagen doden katten verspreid over heel het gebied.
Ik kon me niet bewegen.
Opeens hoorde ik een zachte stem in mijn oor.
"Berg zal heersen".
Dat is wat de stem zei.
Ik graafde diep in mijn geheugen om te weten te komen wie de stem was.
Spikkelblad!
"Spikkelblad, vertel me meer", riep ik wanhopig.
Een schim zat voor me.
Ze leek zich helemaal niet druk te maken over het vuur.
"Je hebt niet meer nodig, beste Loofpoot", klonk de stem van Spikkelblad.
"Herinner je het laaste teken".
Haar stem vaagde weg in het duister van de bergen.
Ik werd met een schok wakker.
Ik lag bij de maansteen.
De andere medicijnkatten waren al wakker.
Ik dacht onmiddellijk diep na over het teken van de Sterrenclan.
"Berg zal heersen".
Gelijk had ik een idee.
De Bergenclan had gevraagd om een bondgenootschap om de andere twee clan's het woud uit te jagen, maar Vuurster had het aanbod afgewezen.
De Bergenclan moest die Berg zijn.
Ik keek achterdochtig naar de medicijnkat van de Bergenclan.
Een donkerbruine kater met ijsblauwe ogen.
Hij keek me aan en glimlachte.
Ik glimlachte wel terug, maar ik dacht iets heel anders....

Terug in het kamp liep ik naar Sintelvel.
Die zat alweer bij de zieke katten en onderzocht een zwartgestreepte poes goed.
"Sintelvel", begon ik.
"Ja Loofpoot, wat is er"? vroeg ze vriendelijk.
"Ik moet je iets vertellen", zei ik.
"Iets heel belangrijks".