Hoofdstuk 1.

“Luna! Kom op nou we komen te laat !” riep Jodi.
“Ik kom er aan!”
Snel deed ze haar haar in een staart en pakte haar tas.
“Als je je nog één keer verslaapt blijf ik echt niet op je wachten!”
“Sorry !”
“Ja vast.” Jodi liep chagerijnig naar buiten.
“Het spijt me echt Jodi, ik heb vanacht weer slecht geslapen”
Jodi keek haar bezorgd aan, de boosheid in een keer verdwenen.
“Weer die droom?”
“Ja, ik weet echt niet wat ik er mee moet..het is zo vermoeiend”
“Weetje al hoe die jongen heet?”
“Nee.. hij zegt nooit zijn naam, hij zegt alleen maar dat we weinig tijd hebben en dat ik mee moet komen omdat ik nog veel te leren heb”
“Misschien is het gewoon toeval dat je telkens dezelfde droom hebt, soms heb je dat, het gaat vast vanzelf weer over”
“ik weet het niet jodi.. het voelt allemaal zo echt.”
“waarschijnlijk is het morgen of overmorgen weer over, ik zou me er niet te druk om maken.
Maar we moeten even doorlopen want door jou nachtelijke avonturen zijn we bijna te laat!”

Als ze het school plein over steken valt het luna op dat er aan de zijkant van het schoolplein iemand naar ze staat te kijken, als ze kijkt ziet ze een flits van het bekende donkergroen.
Ze hapt naar adem,
Nee.. onmogelijk..
“Luna?” jodi kijkt haar verbaasd aan.
“wat doe je?”
“ De jongen..” luna kijkt haar aan.
“Dat.. dat was die jongen jodi!”
“Wat? Waar? Welke jongen?” Jodi kijkt om zich heen “ Er is hier niemand!”
“ Daar bij die boom! De jongen uit mijn droom!” Luna kijkt terug naar de boom, maar hij is weg.
“ Eh.. sorry loen maar ik zie niks..” Jodi begint weer verder te lopen naar de ingang.
Luna staart naar de boom,
Die ogen..
“ luna kom op, je bent moe en je hebt nog niks gegeten.. je hebt het je vast verbeeld” jodi houd ongeduldig de deur open.
Nee.. die ogen herken ik uit duizenden.
“ nou ik weet niet wat jij doet maar ik ga nu echt naar binnen, als we nog later binnenkomen kunnen we vanmiddag lekker afval gaan prikken op het veld, is dat wat je wilt?”
“Nee, Sorry ik kom al”
Jodi zucht en loopt naar binnen, terwijl luna haar volgt kan ze haar ogen niet van de boom afhouden.
Hij was het.