Gevaar

We raceten door het woud.
Stukken mos vlogen in het rond.
Onze poten roffelden op de harde aarde.
Opeens vloog het witte gestalte van Witstorm me voorbij en bleef verderop staan.
Ik keek hem vragend na en rende zo snel als ik kon naar hem toe.
De andere katten volgden me.
Ik was blij met zoveel vrienden aan mijn zijde.
Het verbaasde me dat ze mijn kant hadden gekozen in plaats van de kant van de machtige Tijgerklauw.
Ja, ik weiger nog steeds om zijn nieuwe naam uit te spreken.
Ik kwam glijdend tot stilstand bij Witstorm.
"Wat is er"? hijgde ik.
Witstorm antwoordde niet.
De andere katten kwamen ook glijdend tot stilstand.
Lichthart botste bijna tegen me op vanwege haar half verminkte gezicht, maar Wolkstaart hiel haar tegen.
Je kon wel zien dat er iets begon te groeien tussen die twee.
Zandstorm gaf me een lik over mijn wang en ik wreef mijn snuit over haar kop.
Pas een tijdje daarna ontdekte ik dat Witstorm al een hele tijd voor zich uit zat te staren met ronde ogen van angst en schrik
Ik ging naast hem staan en volgde zijn blik.
Pas toen ontdekte ik waar Witstorm zo van geschrokken was.
Drie rood-bruine lijven liepen rondjes en gromden naar ons.
Vossen!