Hoofdstuk 1

'Meg, waar zit je?' roept mijn moeder die de eerste verhuisdozen in de woonkamer zet. 'Ik ben boven' roep ik terug. Het nieuwe huis is veel groter en hier heb ik tenminste geen moment meegemaakt met mijn vader.'Help je me even?' vraagt ze. Ik loop zo snel als ik kan naar beneden. Ze ziet er erg vermoeid uit. Ik neem een paar dozen uit de verhuiswagen en plof ze neer in de woonkamer. Daarna zet ik me neer op de koude vloer en sluit ik mijn ogen. Ik probeer me te verheugen op een nieuw begin, wat best moeilijk is na alles wat er gebeurd is... Ik open mijn ogen en probeer alles te vergeten. Mama zet de laatste verhuisdozen in de woonkamer. 'Nu kunnen we eindelijk opnieuw beginnen' zegt ze, waardoor er een lach op mijn gezicht verschijnt. Ze gelooft best dat we alles achter ons kunnen laten en dat we opnieuw kunnen beginnen. De laatste maanden hebben we afgezien; mijn vader die ons in de steek liet, de pesterijen op school en mama die haar werk verloor. Als ik eraan terugdenk verschijnen er tranen in mijn ogen. Ik begin te snikken en tranen lopen over mijn wang. Mama buigt haar voorover en veegt de tranen van mijn wang. Ze omhelst me en wrijft een paar keer met haar zachte handen over mijn rug. 'Alles komt wel goed' fluistert ze in mijn oor. Die zin maakt me blij. Ik sta op en ze neemt me stevig vast. 'Zal ik je je nieuwe kamer even tonen?' vraagt ze. Ik knik en begin te lachen.