Chapter 9

De eerste les was geschiedenis. Ik zat voorin en staarde de hele les uit het raam. 'Echo! Wel opletten! Je hebt een achterstand die je moet inhalen!' Riep de leraar boos. 'Gomen'nasai.' 'Lees de eerste alinea maar.' 'Hai. H-herosheima de erste stad in de geschiedenis von du menshid dei met een atomboom werd aangeeval.' De klas lachte me uit. 'Hahahah! Echo kan niet lezen!' Ik keek naar mijn schoenen. Ik voel me niet zo goed... Zal ik gewoon weg gaan? Vroeg ik mezelf af. De leraar kreeg de klas niet stil en de opmerkingen bleven maar komen. Ik pakte mijn tas en stond op. Vervolgens schoof ik mijn boeken tegen mijn heup en hield ze onder mijn arm vast. Ik schoof de stoel met geweld terug op zijn plaats en liep het lokaal uit. Ik liep in een rustig tempo naar mijn kluisje waar ik mijn boeken in legde.

Ik zat op het toilet en wachtte tot de laatste bel ging zodat ik weg kon. De deur van het meidentoilet ging open en ik hoorde 2 meisjes binnen komen. 'Ik heb medelijden met Echo hoor.' 'Ik niet, als je niet kan lezen hoor je niet op een school te zitten bij kinderen die wel kunnen lezen.'

Ein-de-lijk ging de bel van het laatste les uur en huppelde ik, alsof er niks was gebeurt, naar de voetbalclub. 'Kon'nichiwa!' Riep ik vrolijk toen ik aankwam. Ik merkte gelijk dat er iets aan de hand was maar ik wist niet wat. 'Wat is er aan de hand?' Vroeg ik verbaasd.

---

Hola ik probeer Echo heel erg op de achtergrond te houden omdat ze niet de hoofdpersoon is van het verhaal. Ze is meer een bij-persoon
Ik vond het moeilijk om dit stukje te schrijven omdat ik niet veel van Dyslexie weet.