Chapter 4

'Heel erg bedankt Echo. We komen steeds verder met het onderzoek door jou.' Zei verpleegster Hetty glimlachend. 'Geen probleem!' Zei ik terwijl ik van het ziekenhuisbed afsprong. 'Ga je nu al?' Ik draaide me om en keek recht in de groene ogen van Mika. 'Ja sorry ik heb morgen school en ik moet nog huiswerk maken. Maar ik ben er over 2 dagen weer!' Ik stak 2 vingers op en deed een dansje. Ze giechelde, Mika was een stil meisje van 12 waar ik aardig mee op kon schieten. 'Dan zie ik je over 2 dagen.' Ik zette een glimlach op. 'Inderdaad!' Zei ik. 'Kom Echo we gaan.' Zei mijn moeder. 'Kom al.' Ik huppelde naar haar toe.

Eindelijk thuis. Ik rende gelijk naar boven om mijn huiswerk af te maken. Ik had moeite met het bijhouden van mijn leeftijdgenoten maar het lukte. Ik opende het aardrijkskunde boek en het werkboek. Ik zuchtte een keer diep en begon aan de opgaven.

Toen ik eindelijk klaar was, was het tijd voor het avond eten. We aten noedels met verschillende zeevruchten. Mijn ouders keken me verbaasd aan toen ik alles naar binnen slurpte. 'Echo, alles goed? Je houd toch nier van zeevruchten?' Vroeg mijn vader. 'Ik heb honger en eten is eten.' Zei ik droog.

Die avond zat ik achter het huis naar de lucht te kijken. Morgen zou ik weer langs de voetbal club gaan. Ze waren altijd aardig tegen me maar ik wist nog niet zeker of ik het wel zo leuk vond. Achja het is gezellig en dan denken mijn ouders ten minste dat ik vrienden heb.