Krachten Ontdekken

Om precies 19:00 was ik in het ziekenhuis. "Hallo Bloeme, kom maar mee. We gaan naar Bram." Zei de dokter. "Is goed!" Ik liep mee met de dokter en kwam aan bij Bram's kamer. "Ik laat jullie wel even alleen." Zei de dokter. Ik knikte.
De dokter deed de deur dicht en ik keek naar Bram. Die nog steeds aan wat snoeren lag, maar wel minder. "Bram? Alles oké?" Vroeg ik zachtjes. Langzaam opende Bram zijn ogen en draaide zijn hoofd naar mij toe. Hij knipperde vaak en ging voorzichtig overeind zitten. "Rustig aan.." Fluisterde ik en ik pakte zijn hand om hem te helpen. "Alles is oké. Ik voel mijn wonden niet, maar er zitten touwtjes in. De dokter noemt het hechtingen zodat de wonden sneller genezen. Trouwens, straks gooien ze er dat wonderspul op wat Magnus bij jou deed. Daarna gaan ze de touwtjes eruit halen en mag ik morgen weer gaan! Ik ben zo blij Bloeme! Bedankt." Ik glimlachte. "Je nieuws is goed om te horen! Vandaag heb ik gewerkt en 30 gouden munten verdiend waarvan ik nu nog 20 gouden munten heb omdat ik gegeten en gedronken heb. De vrouw waarbij ik heb gewerkt gaf mij deze jurk," Ik draaide een rondje met mijn jurk. "en het beste, ik kreeg een écht Grieks Krachtenboek."
Blij liet ik het boek zien die ik daarna weer vastzette aan mijn vleugel. Er zat namelijk een speciaal vleugelhoudertje aan, handig!
"Mooie jurk! Staat je tof! En yes! Morgen kunnen we beginnen met de ontdekkingen! Ik heb er zo veel zin in!" Bram grijnsde. Dat vond ik een beetje raar, waarom zou je er heel erg veel zin in hebben als het iemands anders zijn krachten zijn? Vroeg ik mezelf af. "Mooi zo!" Zei ik maar. De deur ging open en daar stond de dokter weer. "We gaan weer verder met het behandelen van Bram en vanavond kan u niet hier slapen mevrouw Bloeme." Informeerde ze. "Oké, ik zoek wel een plek." Antwoordde ik en ik draaide me weer naar Bram. "Succes! Zie je morgen om....?" Ik draaide mijn hoofd weer naar de dokter. "Om 12 uur zijn we helemaal klaar. Er moet wel echt een wonder gebeuren als dat niet zo zou zijn." Ze knipoogde naar me. "Oké! Tot morgen om 12 uur dan maar!" Zei ik tegen Bram en ik stond op. "Slaap lekker!" Ik zwaaide en liep de deur uit. "Jij ook!" Zei Bram.
Ik zuchtte en liep het ziekenhuis uit. Ik vloog naar het bankje in het park waar ik mijn eerste dag buiten ook op zat en ik wikkelde mezelf ik mijn vleugels. "Hallo nacht." Mompelde ik en ik viel in slaap. Mijn vleugels waren ook zo zacht, echte donsveertjes.
Ik werd wakker en snel keek ik op de kerkklok. Ik had erg lang geslapen want het was al 11:46! Snel stond ik op en vloog ik naar het ziekenhuis. Ik landde voor de ingang en liep naar binnen. De dokter zat al op mij te wachten met Bram naast haar. "Hij is compleet in orde nu. Geen schrammetje meer te zien, geen vuil meer in zijn lichaam en hij kan weer vliegen." Verklaarde ze. "Echt heel erg veel bedankt dokter!" Zei ik en Bram knikte. "Bedankt voor al jullie tijd en werk om mij te laten herstellen." Glimlachte Bram. "Wij gaan nu! Dankjewel!" Zei ik. "Geen probleem, graag gedaan! Dag!" Zei de dokter en wij liepen het ziekenhuis uit. "Waar heb je het boek?" Vroeg Bram.
Ik haalde het van mijn vleugel af en gaf het aan hem. "Vet cool! Kom, we vliegen naar een plek waar we het kunnen uittesten!" Zei Bram enthousiast. "Ik weet wel een plek! Mijn bol is goed materiaal!" Zei ik. Bram knikte instemmend. We stegen op en vlogen naar de bol. "Hier is het." Zei ik en ik wees naar een ijzeren bol. "Hier heb jij 14 jaar in vastgezeten?" Bram trok een treurig gezicht. "Beter dan gemarteld te worden..." Zei ik. Bram schudde zijn hoofd. "Niet waar. Dat martelen deed veel pijn.... Maar 14 jaar in een bol zitten... Ik geloof dat ik dat erger zou vinden." "Hoe lang martelde Magnus jou dan?" Vroeg ik. "2 maanden lang geloof ik." Zei hij terug. "Iedere dag een snee waar wat mee gebeurde. En als hij boos was over iets, bijvoorbeeld dat zijn kasteelpilaar niet stabiel was gemaakt, reageerde hij dat op mij af... Maar laten we beginnen met het Krachtenboek." Bram opende het boek en bekeek de Griekse woorden. "Ik heb Grieks geleerd nog voordat ik gebeten werd door een Chupalosta! Komt goed uit." Grijnsde hij en hij las de woorden vertaald voor. "Oké, Bloeme, om vuur te maken, maak je drie keer een vuist en als je hem bij de derde keer weer openmaakt zet je kracht. Als het goed is heb je dan vuur." Legde Bram uit. Ik probeerde het uit en het vuur vloog mijn hand uit. Het was net alsof mijn hand in de fik stond, maar ik voelde zelf niets.
"Stoer, nu ik!" Bram probeerde het uit en kreeg een iets minder groot vlammetje dan ik. "Ach, ik ben al blij dat ik ook wat krachten heb." Grinnikte Bram en hij doofde het vuur. "Ik ook!" Glimlachte ik en ik doofde ook mijn vuurtje. Bram bekeek de volgende bladzijde en legde de kracht weer uit. "Om een Godenzwaard te maken moet je in je handen wrijven, een cirkel maken met je vingers, van elkaar loshalen, je handen plat maken en ze tegen elkaar duwen. Dan moet je ze van elkaar loshalen en verschijnt er een zwaard. Ik ben benieuwd." Bram keek mij aan. "Oké, handen wrijven...." Ik wreef in mijn handen. "Cirkel maken met je vingers..." Ik maakte een cirkel met mijn vingers. "Van elkaar loshalen..." Ik maakte ze los. "Platte handen.." Zei Bram. Ik knikte en maakte platte handen. "... Tegen elkaar duwen..." Ging ik verder en ik duwde mijn handen tegen elkaar. "En van elkaar halen!" Ik haalde mijn handen van elkaar en er kwam een gele lichte bol tevoorschijn die veranderde in een goud met witte Griekse Godenzwaard. Ik pakte het uit de lucht en liet het zien aan Bram die versteld stond. "Wauw" Zeiden we allebei tegelijk. "Ik moet dit ook proberen." Zei Bram en vlug volgde hij alle stappen. Bij hem kwam er een paarse lichtbol dat vervormde tot een zwart met paars zwaard. Bram pakte het uit de lucht. "Hoe kan hij zwart zijn? Mijn vervloeking?" Vroeg hij. "Ik denk het wel!" Antwoordde ik. "Dat maakt hem vast niet slechter. Hij past trouwens wel goed bij je." Glimlachte ik en Bram knikte. Hij pakte het boek weer en las de volgende kracht. "Oh kijk nou.." Zei hij. "De Kracht Van De Chupalosta Vloek." Hij draaide het boek naar mij. "Wauw, dus jij kan iets zeer speciaals? Laat zien!" Zei ik.
"Nee."
"Nee?"
"Ik weet niet wat er gaat gebeuren. Je moet eerst leren hoe je jezelf moet verdedigen in één seconde voor onverwachte gebeurtenissen." Zei Bram en hij bladerde in het boek. "Hier, kijk, een beschermingskom creëren. Maak een X met je armen voor je hoofd." Zei Bram en hij keek naar mij. Ik deed het en er verscheen een doorzichtige blauwe kom om mij heen. "Goed. Laat je armen maar weer zakken." Ik deed wat Bram zei en de kom verdween. Bram zocht de pagina van de Kracht Van De Chupalosta Vloek weer op. Hij volgde de stappen. "Houd je handen onder je kin en schreeuw de volgende woorden: Waruna To. Zet nu kracht en ga snel naar beneden." Las hij voor en hij deed wat hij moest doen. Een grote paarse ontploffing vond plaats. "Bloeme! Bescherm jezelf!" Snel maakte ik met mijn armen een X en kwam de blauwe kom weer tevoorschijn. De ontploffing was reusachtig en Bram keek ongeïnteresseerd voor zich uit. Wat was er toch met hem? Hij is totaal niet geïnteresseerd in zijn vloek, in zijn pijn, of zijn nare gebeurtenissen. Hij grijnst er alleen maar over. Hij blijft een vreemde jongen. Dacht ik. Toen alles gestopt was deed ik mijn armen weer omlaag. "Alles oké?" Vroeg Bram aan mij. "Ja, maar dat kan ik eerder aan jou vragen. Ik had bescherming, jij niet." Antwoordde ik en ik onderzocht hem. "Ik heb niets!" Grijnsde hij. "Waarom lach je?"
"Omdat jij er bent." Bram knuffelde me en ik schrok een beetje van die actie. Mijn hart spong over en nu was ik degene die grijnsde.