Pistol

13 Dagen eerder

Ik kan echt niet wennen aan het koude weer hier. Van alle landen die ze handden kunnen kiezen, kosen natuurlijk weer een van de koudste landen ter weereld. Tuurlijk, Groenland is mooi hoor (als je van wit houd), maar het blijft koud (ijs koud). En eigelijk heeft de achtervolgenig die we al een paar dagen volhouden vrij weinig opgeleverd. Alic blijft maar roepen dat we moeten volhouden, maar zelf lijkt hij er ook steets minder van overtuigt. Gister kregen we wel een spectaculaire licht show. Maar dat was het dan ook wel.
'Stop!' De hele rij sneeuw scooters stopt en iedereen stapt af.
'Zoals jullie meschien wel weten is achter deze huivel het kamp van de lycans en die andere persoon. Een van de verkenners heeft bij het kamp trucs van de onderzoekers gespot.' Op dat moment klinkt een knal. 'Wat de....' Alic draait zich om en rend naar de huivel om te kijken wat er mis is. De groep van dertig man volgt hem.
We zien hoe de witte wolf een man aanvalt en een verdovingspijltje in haar flank word geschoten. Ze dommelt vrijwel meteen weg. De rest van de lycans proberen de witte wolf te helpen maar hun worden alweer terug gederven in hun kooi. Alle kooien worden in de vrachtwagen geladen en weg zijn ze. Ik ren terug naar mijn sneeuw scooter en start hem en rij zo snel ik kan naar het kamp. De anderen zijn zonder hun scooter naar beneden gehold maar ik ben er een stuk sneller. Ik rij door het kamp en zie al snel een plas bloed liggen. Ik stap,af en ren er naar toe. De man die de lycans als sledehonden had gebruikt lag roerloos op de grond tebloeden uit zijn maag. Ik ging naast hem zitten en controleerde zijn hartslag. Ondertussen waren de anderen gearriveerd. Zijn hartslag was een stuk lager dan normaal. Ik controleer zijn adem. Geen adem.
'Help, iemand! De verzorger haalt geen adem.' Meteen komen er een een stuk of vijf mensen aan rennen. Ze gaan om hem heen staan en doen wat hun moeten doen, ik kan de adem en de hartslag van iemand controleren maar van de rest snap ik niks. Ze tillen de man weg.
'Wacht! Meschien kan ik hem beter brengen naar het kamp met mijn sneeuw scooter, daar is het teminste een beetje warm,' roep ik. Ze knik goed keurend en leggen de man in de bak achter de scooter. Zodra alles klaar is is rij ik naar ons kamp. Sneller! Sneller! Ik trap zo hard als ik kan op het gas pedaal. Het is maar tien minuten rijden, als je geluk hebt.
'Sneller!' Ik rij zo hard als de scooter kan. Ik kom na tien minuten aan en rij de scooter de EHBO binnen. Ik zet de brangard naast de scooter en leg de man er op. Ik trek het T-shirt van hem omhoog. Er zit al een dun verband om de kogel wond. Ik haal het verband er af en pak een pincet om de kogel er uit te halen. Het begind meteen weer te bloeden en ik druk er een doek tegen aan met mijn linker hand pak ik een gaasje en en watjes en een nieuw verband. Ik haal de doek van de wond en leg het gaasje tegen de wond. Ik leg daar over de watjes . Ik doe het verband er om heen. Altijd naar het hart toe en dan in een paar keer teug, en weer naar het hart toe. Ik zet het verband vast met een haakje. Ik pak een warmte deken en ga naast de brangard op een stoel zitten. Ik haal,diep adem en ontspan me dan. Dat ging beter dan gedacht. Ik controleer nog een keer de adem en hartslag. Ademhaling wat te laag, hartslag iets sneller dan eerst. Maar een beetje verbetering is beter dan geen verbetering.
'Mhpjjmmmmmmmphhhhhhhhhhhffffffff.....' Ik ga meteen rechtop zitten en kijk naar de man die heel langzaam zijn ogen open doet.
'Waarbenik.......' Ik blijf stil naar hem staren.
'Wie ben ik? Wie ban jij?' Ik hoe nogsteet mijn mond.
'Waar zijn ze?' Hij gaat rechtop zitten en valt meteen weer om van de pijn.
'IK MOET ZE HELPEN WAAR ZIJN ZE??!!'
'Het is goed meneer....'
'Niks niet het is goed! Waar zijn ze? Hebben ze hun mee genomen?!' Meteen nadat hij dat heeft gevecht zakt hij weer weg.


YEAY! Weer een nieuw hoofdstuk. Het duurde iets langen dan gepland maar het is er nu en daar ben ik blij mee! Hopelijk vond je het leuk om te lezen! En tot het volgende hoofdstuk!