Hoofdstuk 1

Het was snel donker geworden vanavond. Normaal zouden er op dit tijdstip nog kinderen op straat spelen, maar die waren waarschijnlijk al binnengeroepen door hun ouders. Diana zat door het raam te kijken vanuit haar gloednieuw huisje. Ze was net naar hier verhuisd vanuit Portland, Oregon. Het hele land heeft ze doorkruist, om maar weg te zijn van haar man. Nu ja, ex-man eigenlijk. Ze heeft in een impulsieve bui een stekje gekocht in Windham, Connecticut. Een stadje met veel groen en veel regen, daar houdt ze namelijk wel van. Ze voelde zich onmiddellijk thuis, want ook haar buurtbewoners waren vriendelijk. Vooral Anne, die woont een paar huizen verder. Ze is ongeveer Dianas leeftijd maar haar leven ziet er helemaal anders uit. Beter. Ze heeft een goede relatie met haar man, met wie ze twee kinderen heeft. Diana gaat zometeen even langs, een kopje thee drinken. Ze voelde zich eenzaam, dus ze had mensen rond haar nodig. Gelukkig is Anne heel erg sociaal en kan ze daar vaak heen.

Diana belde aan. Ze had haar regenlaarzen aan want om bij Anne te raken moest je nog langs een zandpadje wandelen. En in dit weer was dat eerder een modderpadje. 'Hoi!' riep Anne terwijl ze de deur opende. Het ruikt er heerlijk. 'Hee! Wat is die geur?' vroeg Diana. 'Ik kon het niet laten om koekjes te bakken.' Ze lachte. 'Nou, ga zitten. Ik kom er zo aan.' Annes huis was prachtig. Ze had vast veel geld. Haar woonkamer alleen al was bijna groter dan Dianas hele huis. Ze kon het niet laten om een beetje jaloers te zijn. Maar dat zou ze natuurlijk nooit zeggen.

Even later komt Anne de woonkamer weer binnen met een schaal koekjes. 'Harry, kan jij de thee even brengen?' 'Sure thing!' galmde er vanuit de keuken. Diana had Annes kinderen nog nooit ontmoet. Ze vond het altijd moeilijk om moeders met hun kids te zien, want dat is zelf iets waar ze al jaren naar verlangt. Ze had het nog steeds moeilijk met het feit dat ze ontvruchtbaar is. En haar man duidelijk ook. Hij heeft een paar maanden geleden een andere vrouw zwanger gemaakt. Of dat dat de eerste keer was dat hij haar bedroog, wist ze niet. Wat ze wel wist is dat ze zo snel mogelijk van hem weg wou.

Harry kwam binnen. 'Dag mevrouw', glimlachte hij. 'Dag Harry', zei Diana. 'Leuk je te ontmoeten.' Hij zette de kopjes thee neer en gaf zijn moeder een kus op de wang. 'Wat bof ik toch met jou', giechelde Anne. 'Dankje lieverd.' En toen was hij weer weg. Diana kreeg een krop in haar keel. Aan dingen als dit heeft ze dus een hekel. Anne merkte dat er iets dwars zat. 'Is er iets?' 'Nee, laat maar.' 'Zeg nou maar.' Diana zuchtte. 'Heb ik je al verteld waarom Alex en ik gescheiden zijn?' Anne schudde haar hoofd. 'Nou, ik denk dat hij kinderen wou.' 'En jij wilt dat niet?' 'Jawel, heel erg graag. Maar het kan niet. Ik ben ontvruchtbaar, Anne.' Ze beet op haar lip zodat ze niet zou huilen. 'En nu heeft die klootzak een ander wijf zwanger gemaakt zodat hij met haar wel een fijne familie mee kan beginnen.' Diana begon te snikken. 'Liefje toch. Dat wist ik helemaal niet. Kom eens hier.' Ze knuffelden even tot Diana stopte met huilen. 'Dus je wil eigenlijk wel kinderen?' 'Ik wil niets liever dan een kind. Niets.'