Gouden Munten

Ik werd wakker gemaakt door de dokter. "Vriendelijk verzoek aan u om nu de kamer te verlaten. Vanmiddag gaan we Bram opereren aan zijn ontstoken wonden. De geschatte tijd dat we klaar zijn is 19:00 uur. Kom dan terug naar het ziekenhuis." Informeerde de dokter. "Is goed, ik ben er om 19:00 weer. Bedankt voor alles!" Ik stond op en liep de deur uit. "Tot dan!" Zei ik. Ik verliet het ziekenhuis en een boel mensen stonden in een rondje om een vrouw heen. "Gegroet uwe hoogheid!" Riepen ze allemaal. Toen ze mij zagen ging iedereen aan de kant en de vrouw die waarschijnlijk de koningin van de Bovenwereld was keek me aan. "Wie heeft jou bevrijdt?" Mompelde ze boos. "De commandant! De commandant!" Riep de omgeving. "Hij vertelde namelijk dat zij vrij was!"
"Agent Cooper!
Laat de commandant hierheen komen!" Beviel de koningin. "Natuurlijk uwe majesteit."
De koningin stapte naar voren en zette haar staf neer. "Ik ben koningin Venusa en ik.." "Weet ik!" Onderbrak ik haar. "Ik weet alles al Venusa, dat jij mijn moeder bent en dat je me liet opsluiten omdat je me niet vertrouwde. Je hebt me oneerlijk behandeld, mam." De omgeving begon door elkaar te praten. "Hoe weet je dit?" Vroeg Venusa kalm, maar er zat een spot van boosheid in haar stem. "Je wilt dat altijd weten omdat je diegene dan kan straffen. Waarom zou Chris dan hierheen moeten komen? Niet voor lekkere koekjes of zo! En waarom zou ik jou nog wat vertellen?" Ik keek haar boos aan. "Ik werd uit de lucht geschoten, ik herstelde en heb iemand hier gebracht om te redden. Je vooroordeel is mis mam, ik ben niet slecht." Ik deed mijn armen over elkaar. "Je kent jezelf nog maar een dag! Wie weet doe je morgen of volgende week wel wat heel slechts." Reageerde Venusa. "De commandant is er! Uwe majesteit." Informeerde Agent Cooper. "Wat is er aan de hand Venusa?" Zei de commandant. "Chris, waarom heb je haar bevrijdt?" Vroeg ze aan hem. "Ze schreeuwde en bonkte tegen de muren. Jij zou haar ook niet zo willen meemaken, ik kon er niet meer tegen. Haar leven is nu 14 jaar slecht geweest! Ik vond het genoeg." Legde de commandant Chris uit. Venusa zuchtte. "Ik zou het graag willen dat je zou vertellen wie je alles heeft verteld." Mompelde Venusa naar mij. "Als iedereen hem maar met rust laat!" "Zal iedereen doen." "Beloof het!" "Iedereen beloofd het. "
Ik keek haar aan en bouwde de spanning op. "Magnus."
Venusa schokte een beetje bij het horen van de naam. "Ik wil het zelf met hem afhandelen, hij heeft namelijk een jongen zwaar mishandeld, en het was de bedoeling dat ik meedeed, maar ik ben er vandoor gegaan, met de jongen." Ik wees naar het ziekenhuis. "Vanmiddag gaan ze zijn wonden opereren."
Agent Jack Cooper knikte hevig. "Ze spreekt de waarheid, majesteit."
"Trouwens, Magnus heeft me Bloeme genoemd." Glimlachte ik. Venusa hield haar woede in. Waarschijnlijk was ze boos dat zij mijn naam niet kon bepalen. "Oké, tot later, dan maar." Ze draaide haarzelf om en liep weg. Chris liep naar mij toe. "Even over die Bram... Heeft hij zwart haar?" Vroeg hij aan mij. "Ja, dat klopt." Chris keek om zich heen en fluisterde heel zacht: "Bram is vervloekt.. Pas op met hem."
Ik schudde mijn hoofd. "Waarom moet ik oppassen als hij niemand anders vervloeken kan? Dat is een leugen!" Fluisterde ik terug. "Dat klopt, maar hij is nu heel erg gevaarlijk. Hij kan je zomaar vermoorden." Chris draaide zichzelf nu ook om en rende achter de boze Venusa aan. Ik dacht na bij wat hij zei. Zou mijn vader dan toch gelijk hebben dat gestraft moet worden? Zou hij ooit iemand vermoord hebben? Ik vloog omhoog en achtervolgde Chris. "Chris!" Siste ik. "Wacht!"
Chris verlaagde zijn tempo naar lopen. "Wat is er?"
"Heeft Bram ooit iemand vermoord?"
Het was even stil. Chris leek te twijfelen om iets te zeggen. "Ja." Zei hij toen. "Een elf." Ik landde voor hem neer. "Waarom?"
"Het elfje Artesia vond hem leuk, en liet hem dus nooit met rust. Hij was geen moment meer alleen! Ze pestte hem ook omdat ze niet wou laten merken dat ze hem leuk vond. Daarom vermoordde hij haar." Vertelde Chris.
"Moet hij daarvoor gestraft worden? Want hij werd altijd gestraft door Magnus. Zijn straf was elke dag een marteling, heel gruwelijk." Zei ik tegen Chris. "Hoe lang deed Magnus dat?" "Dat heeft Bram niet gezegd, maar aan zijn wonden te zien langer dan een halve maand. Ik zal het voor je navragen." Antwoordde ik.
"Misschien was een dag marteling een goeie straf, maar elke dag gaat te ver. Ik moet er niet aan denken. Stel je voor dat jij ergens vastgebonden zit en jezelf niet kan verdedigen terwijl je aan alle kanten wordt gesneden en pijn gedaan totdat je het bijna niet overleefd! Afgrijselijk." Chris schudde zijn hoofd. "Dat wil ik echt nooit." Mompelde hij. "Mee eens, en dat gebeurde dus bij Bram. Magnus ging verder dan het snijden. Hij taserde hem, sneed hem open en gooide er Ammoniak in, daarna brandde hij de wond dicht.... En..."
"Argh! Stop! Stop! Ik stel het allemaal voor! Verschrikkelijk...!" Riep Chris.
"Ander onderwerp!" Zei hij snel erachteraan. "Goed, uhh, bedankt voor het opvoeden... En het openen van de deur" Zei ik zachtjes. "Het opvoeden deed ik met heel veel plezier, je bent zo'n braaf meisje altijd geweest. Ook al vertrouwd nog bijna niemand je in de Bovenwereld." Zei Chris en hij glimlachte. "Ik moet nu echt achter Venusa aan, zie je later Bloeme!" Chris steeg op en vloog vlug de richting op waar Venusa naartoe was gelopen. "Bye!" Riep ik.
Ik liep langs de winkeltjes en zag mezelf in de raam weerspiegeling. Ik zag er werkelijk niet uit met deze verscheurde, gevlekte en bloedige kleren. Geen wonder dat iedereen van mij zou schrikken, maar ze moeten er maar mee leven. Ik koop binnenkort wel een nieuwe Griekse jurk. Ik liep een winkel binnen waar aan een prikbord 2 kaartjes stonden. Op het eerste kaartje stond:

Vermist!
Yakira de Jaghound!
Hij is een grote, mannelijke, waakse Jaghound. Hij is helemaal zwart, behalve zijn poten, die zijn donkerrood. Gezien? Schrijf uw adres hier: .......................
Grote beloning!

Op het tweede kaartje stond:

Gezocht!
Hallo, ik zoek iemand die even wat klusjes kan doen. Ik betaal 30 gouden munten als je 6 uur voor mij hebt gewerkt.
Kom naar De Goudenwolklaan 14.
Met vriendelijke groeten, Carolina.

Yes! Ik ga daar heen! 30 gouden munten! Super tof! Dacht ik vrolijk.
Ik vroeg aan iemand waar de Goudenwolklaan was. "Zie dat steegje? Die uitlopen en dan naar rechts. Daar is de Goudenwolklaan." Vertelde de vreemdeling en ik ging op pad. Ik liep het steegje uit en ging naar rechts. Dit was inderdaad de Goudenwolklaan. Nu alleen nog het huisnummer zoeken. "1, 3, 5, 7, 9, 11, 13, 15?!" Telde ik. "Huh?"
Ik keek naar de huizen links van me en ik zag nummer 14. "Oh, zo." Mompelde ik en ik belde aan. Een vrouw met lichtblonde haren en blauwe ogen stond voor mij. Ik schat ongeveer 35 jaar. "Ik ben Bloeme en ik ben hier om 6 uur lang klusjes voor u te doen voor 30 gouden munten." Zei ik.
"Goed, kom maar mee. Het eerste wat je gaat doen is stoffen." Ze pakte een stok met sliertjes eraan. "Dit is een stoffer, weet je hoe het moet?" "Niet helemaal, ik weet niet of je wat van mij gehoord hebt, maar dit is mijn tweede dag buiten en ik moet geld verdienen voor een Krachtenboek en als ik nog wat over heb een nieuwe jurk..." Zei ik. De vrouw glimlachte. "Hou dat geld wat je krijgt als je goed gewerkt hebt maar. Ik heb een écht Krachtenboek voor je en een mooie Griekse jurk wat vast bij je past. Ik geef ze aan je als je een uurtje langer werkt." Ik knikte hevig. "Super super! Dankjewel Carolina!" Zei ik blij. "Graag gedaan! Stoffen gaat zo!" Ze veegde tegen de muren aan en voorzichtig langs haar vazen. "Je moet alles afstoffen, wel voorzichtig met de breekbare voorwerpen!" Waarschuwde ze. "Komt voor elkaar!" Ik nam de stoffer van haar over en stofte alles nauwkeurig af. Over haar hele huis deed ik 1 uur. Ik kwam terug naar Carolina die in de keuken zat. "Het ziet er heel goed uit Bloeme! Nu kan je gaan dweilen. Ik heb al een sopje gemaakt en ik doe het wel even voor." Ze pakte een bezem en een lap stof. Ze wikkelde het om het uiteinde van de bezem en deed hem in het sopje. Toen haalde ze hem eruit en begon ze de grond te vegen. "Zo moet het, en dan moet je hem er af en toe weer in doen." Zei ze en ze gaf de dweil aan mij. "Komt goed!"
Ik begon te dweilen en dweilde alle stukken. Ik deed 1 en een half uur over het dweilen. Ik was nu al 2 en een half uur bezig. Nog 4 en een half uur. "Ook dit heb je erg goed gedaan Bloeme! Je kan nu de plantjes tussen de buiten tegels gaan halen. Hier een mesje, succes!" Zei Carolina en ik pakte het mesje. "Is goed! Tot straks!" Ik liep naar buiten en begon de plantjes tussen de tegels te halen. Wat een irritant werk! Ik deed er wel 2 uur over! Gelukkig waren de plantjes nu wel helemaal weg. Ik liep weer naar Carolina en gaf haar het mesje. "Alle plantjes zijn weg." Informeerde ik. "Mooi! Ik heb nog een laatste klusje voor je! Je kan de Liarakom schoonmaken. Pas op voor de Liara's want ze kunnen bijten." Carolina wees naar de kom en ik liep er heen. Ik bekeek de Liara's en het waren kleine draakjes met vinnen. Naast de kom zat een emmertje en een zeef. Ik zeefde de Liara's een voor een uit de kom en ik deed ze in de emmer. Ik maakte de kom schoon en deed er weer nieuw water in. Daarna zette ik de Liara's weer in de kom. Blij zwommen ze rond. Dit klusje deed ik in een kwartiertje.
"Goed! Ik heb geen werk meer voor je, maar je krijgt 30 gouden munten en ik haal de jurk en het Krachtenboek wel." Zei Carolina en ze liep de trap op. Ik zuchtte en wist nu eindelijk waar ik die 30 gouden munten aan zou besteden. Eten en drinken.
Ik hoorde Carolina de trap weer afgaan. Ze liep naar de tafel met een prachtige jurk en een mooi boek. "Alsjeblieft! Hier, pas de jurk maar."
"Thanks!" Ik liep naar de wc die ik gevonden had tijdens het poetsen en trok de jurk aan. Hij zat heel goed en stond mij prachtig. Het was een witte jurk met gouden randjes. Het stond erg mooi bij mijn vleugels en haren. Het had een Griekse style, echt heel erg mooi. Ik was er echt heel erg blij mee! Ik liep de wc uit en liet het zien aan Carolina die ontzettend vrolijk werd. "Prachtig! Echt heel mooi! Deze mag je zeker hebben! Hij staat zooooo mooi!" Zei ze blij. "Bedankt Carolina! Ik ben ook echt heel blij!"
Carolina gaf mij het Krachtenboek en de 30 gouden munten. "Wat je ook gaat doen, doe niet wat je vader gedaan heeft, of wat daar op lijkt." Waarschuwde Carolina. Ik knikte. "Ik wou het alleen om te testen wat ik allemaal kan, niet om werelden te veroveren." Zei ik tegen Carolina die glimlachte. "Goed zo! Succes en bedankt!" Zei ze en ze deed haar voordeur open. "Eigenlijk, jij bedankt Carolina!" Ik zwaaide en vloog weg van de Goudenwolklaan. Het was nu 5 uur. Over 2 uur moet ik bij Bram zijn. Rekende ik uit. Ik betaalde 10 gouden munten aan een hapje en een drankje bij elkaar. De tijd vloog om. Het was nu kwart voor zeven, tijd om naar langzaam naar het ziekenhuis te vliegen!